Η "ΑΝΤΙΔΟΣΗ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ" ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (5ο μέρος)

(π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Ἐγράψαμε στό προηγούμενο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ μας ὅτι «ἡ ἀνδρική καί ἡ γυναικεία ψυχολογία ἔχουν πολλές περιπλοκές καί περισσότερες ἡ γυναικεία καί γι’ αὐτό πιστεύουμε πώς ὁ φακός τῆς ἐρεύνης μας πρέπει νά κάνη ἀκόμα ἀρκετά “ζούμ” στά κύρια σημεῖα ἀλλά καί στίς λεπτομέρειες».

Αὐτά τά “ζούμ”, αὐτές οἱ προσεγγίσεις πρέπει νά γίνουν μέ μεγάλη προσοχή καί ἐνδιαφέρον ἀλλά καί μέ τή χειραγώγηση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία κατέχει ὅλη τήν ἀλήθεια γιά τήν ἀδιαίρετη ἀνθρώπινη φύση μας καί γνωρίζει ἐξ ἴσου καλά τήν αἰτία τῆς διχοτομήσεώς της, πού εἶχε σάν ἀποτέλεσμα νά προκύψουν δύο διαφορετικές ἀνθρώπινες συμπεριφορές:

ἡ ἀνδρική καί ἡ γυναικεία.

Δέν θά κουραστοῦμε νά ἐπαναλαμβάνουμε πώς ὁ Θεός ἔδωσε στόν ἄνθρωπο ψυχή «κατ’ εἰκόνα» Του καί πώς θέλησε καί θέλει αὐτή ἡ ψυχή νά λειτουργῆ χωρίς ἐκτροπές σέ ἀνδρική ἤ σέ γυναικεία λειτουργία ἀλλά νά λειτουργῆ ὡς ἁγιότητα.

Ὅμως, ὅπως ἔχουμε ἀναπτύξει σέ προηγούμενα ἄρθρα μας, αὐτό δέν εἶναι εὔκολο μετά τήν Πτώση τῶν Πρωτοπλάστων, γιατί ἡ Πτώση αὐτή προκλήθηκε ἀκριβώς ἀπ’ αὐτήν τήν αἰτία. Ἀπό τήν ἀνωριμότητα τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, ἡ ὁποία ἀνωριμότητα τούς ὁδήγησε νά ἐπινοήσουν τήν ἰδιοτροπία σάν τρόπο λειτουργίας τῆς ψυχῆς τους.

Αὐτή ἡ τοποθέτησή μας, πού εἶναι καί θεμελιακή γιά τήν ἀνάπτυξη τοῦ θέματός μας, εἶναι φυσικό νά προκαλῆ δυσπιστία στόν ἀναγνώστη γιατί εἶναι μιά ἀλήθεια πού δέν ἔχει συζητηθεῖ ἤ, ἄν θέλετε, δέν ἔχει μέχρι σήμερα τόσο ξεκάθαρα τεθεῖ, χωρίς αὐτό νά σημαίνη ὅτι δέν προκύπτει

ἀβίαστα ἀπό τό Ἁγιογραφικό κείμενο τῆς Γενέσεως ἀλλά καί ἀπό τήν ἀνθρωπολογία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά παρεξηγηθοῦν οἱ διατυπώσεις μας ἀλλά πρέπει νά κατανοοῦνται μέ τό νόημα πού τίς παραθέτουμε χωρίς νά τούς δίνονται προεκτάσεις ἤ παρερμηνείες, πού μπορεῖ νά ὁδηγήσουν τή συζήτησή μας σέ μονοπάτια ἄσχετα καί ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα, ὅπως, φερ’ εἰπεῖν, στό νά φαντασθῆ κανείς πώς ὅταν κάνουμε λόγο γιά τήν ἑνιαία ἀνθρώπινη ψυχή καί ὄχι γιά ἀνδρική ψυχή καί γυναικεία, εὐνοοῦμε καί ἐνθαρρύνουμε κάποιους στό νά πρεσβεύουν καί νά ζοῦν τήν... ὁμοφυλοφιλία!

Τά κείμενά μας εἶναι ἡ σαφέστερη θεολογική καί ἀνθρωπολογική καταδίκη τῆς ὁμοφυλοφιλίας, δεδομένου ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν στοχεύει στήν ἐπάνοδο τῆς ψυχῆς στήν κατάσταση τῆς ὑγείας, δέν ἀποσκοπεῖ στό νά γίνη ἡ ψυχή ἀνδρεία ἀλλά παρακινεῖ τούς ἄνδρες νά ζοῦν καί νά κινοῦνται πρός τήν ἀντίθετη κατεύθυνση. Ἀντί νά τούς ἐνισχύη ψυχικά αὐξάνοντας τήν ἀντοχή τους στό νά βαστάζουν τίς εὐθῦνες ἀνθρώπων καί κυρίως τῶν γυναικῶν τους, τούς ὑποθάλπει τίς ψυχικές ἀδυναμίες τους μέ ἀποτέλεσμα ἡ ψυχή τους νά καταντᾶ ἀκόμη περισσότερο γυναικώδης. Γι’ αὐτό καί ἡ ὁμοφυλοφιλία βρίσκει πρόσφορο ἔδαφος σέ ἀνθρώπους ψυχικά ἀδύναμους μέ ἔντονα ψυχολογικά προβλήματα, καταρρακωμένες ψυχικές ἀντιστάσεις ἀλλά καί πολλά ἄλλα παρεπόμενα...

ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ, ΔΥΟ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τό γεγονός, λοιπόν, τῆς Πτώσεως κατήντησε τό ἀνθρώπινο γένος νά συμπεριφέρεται μέ δύο διαφορετικούς τρόπους -ἕναν ἀνδρικό καί ἕναν γυναικεῖο- πρᾶγμα τό ὁποῖο "ἀναγκάζει" τόν Θεό νά δώση δύο εἰδῶν ὁδηγίες, διαφορετικές μεταξύ τους: ἕνα εἶδος ὁδηγιῶν στόν Ἀδάμ καί ἕνα ἄλλο εἶδος στήν Εὔα.

Ὁ Ἀδάμ, καλεῖται πλέον νά δραστηριοποιηθεῖ στό πεδίο τῆς κοινωνίας καί ἐπικοινωνίας μέ τήν Εὔα. Καλεῖται νά ἀναλάβη ἡγετικό ρόλο γιατί σ’ αὐτόν τόν τομέα ὑστέρησε σοβαρά καί ἔγινε ἀπό τή μεριά του πρόξενος τῆς Πτώσεως. Ἡ Εὔα, καλεῖται νά συστείλη τήν ἐνεργητικότητά της στους τομεῖς πού πρέπει νά ἐνεργοποιηθῆ ὁ Ἀδάμ καί νά κάνη βήματα πρός τά πίσω ὑπακούοντας, γιατί ὅσο ἐκείνη ἡγεμονεύει ὁ Ἀδάμ θά παραμένη ἀνάπηρος ψυχικά καί δέν θά μπορῆ νά τῆς προσφέρη τή βοήθεια καί τή στήριξη πού αὐτή χρειάζεται, ἀλλά καί ἐκείνη δέν θά βοηθηθῆ ἀπό τήν αὔξηση τῆς ἡγεμονικότητός της, διότι μέ αὐτήν τήν αὔξηση δέν θά ἔχη τήν δυνατότητα νά τιθασεύση τίς ἄτακτες κινήσεις τῆς ψυχῆς της.

Ἡ ἄσκηση τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας γιά νά ἐπιτύχουν τήν ὁλοκλήρωσή τους, δηλαδή τήν ψυχική τους ὑγεία, μεταφέρεται πλέον στόν γάμο. Σέ μία σχέση, πού εὐλογεῖ ὁ Θεός καί παρακολουθεῖ ἀδιάκοπα. Μέσα στήν σχέση τοῦ γάμου ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναῖκα θά κάνουν τήν «ἀντίδοση τῶν ἰδιωμάτων» τους, ὅπως ὁρίζει ἡ θεολογική γλώσσα γιά τή σχέση τῆς ἀνθρωπίνης και τῆς Θείας φύσεως στό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Ὁ Θεός Λόγος μετέδωσε στήν ἀνθρώπινη φύση Του ἰδιώματα τῆς Θείας φύσεως καί ἡ ἀνθρώπινη φύση Του μετέδωσε στήν Θεία Του φύση τά ἰδιώματα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς Του.

Αὐτή «ἡ ἀντίδοση τῶν ἰδιωμάτων» πρέπει νά γίνη καί μεταξύ τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας στό μυστήριο τοῦ γάμου. Ὁ ἄνδρας πρέπει νά μεταδώση στήν γυναῖκα του τίς ὑγιεῖς ἰδιότητες πού διατήρησε ἀπό τήν ἑνιαία ἀνθρώπινη φύση καί νά προσλάβη ἀπό τήν γυναῖκα του τίς ὑγιεῖς ἰδιότητες πού διετήρησε ἐκείνη ἀπό τήν ἑνιαία ἀνθρώπινη ψυχή. Αὐτό ἐκφράζει καί ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν γράφει γιά τό μυστήριο τοῦ γάμου: «Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν». Αὐτό πού ἔκαμε ὁ Θεός μέ τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί τῆς μετέδωσε ἰδιότητες τοῦ Ἑαυτοῦ Του προσλαμβάνοντας καί Ἐκεῖνος τίς δικές μας ἰδιότητες ὥστε νά μᾶς θεραπεύση καί νά ἑνωθῆ μαζί μας, αὐτό τό ἴδιο πρέπει νά ἐπαναλάβη καί τό ἀνδρόγυνο ὥστε νά ἀποκατασταθῆ ἡ ψυχική ὑγεία τοῦ καθενός καί νά ἑνωθοῦν πραγματικά μεταξύ τους.

Στό ἑπόμενο τεῦχος, σύν Θεῷ θά ἐπιχειρήσουμε νά προσεγγίσουμε περισσότερο τίς ὀδηγίες τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου πρός τό ἀνδρόγυνο γιά νά φωτισθῆ περισσότερο ἡ παθολογία τῆς ἀνδρικῆς καί τῆς γυναικείας συμπεριφορᾶς.

-------------------------------------------------------------

(πηγή: Περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» τεύχος 31)