Δεύτερη Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης

(Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

 1.    Όποιος αγαπά αληθινά το Θεό, αυτός οπωσδήποτε προσεύχεται χωρίς να διασπάται. Και όποιος προσεύχεται με αυτόν τον τρόπο, αυτός αγαπά αληθινά το Θεό. Δεν προσεύχεται απερίσπαστα εκείνος που έχει το νου του προσηλωμένο σε κάτι από τα επίγεια.

2.    Ο νους που χρονοτριβεί σε κάποιο αισθητό πράγμα, οπωσδήποτε έχει πάθος προς αυτό. πάθος επιθυμίας, λύπης, οργής ή μνησικακίας. Και αν δεν καταφρονήσει εκείνο το πράγμα, δεν μπορεί να ελευθερωθεί από το αντίστοιχο πάθος. 

 

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

 

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν. 

 

Πρώτη (Α΄) Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης

(Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού)

 1. Ἡ ἀγάπη εἶναι μιά ἀγαθή διάθεση τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία τήν κάνει νά μήν προτιμᾶ κανένα ἀπό τά ὄντα περισσότερο ἀπό τή γνώση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὅμως ἀδύνατο νά φτάσει ν' ἀποκτήσει σταθερά αὐτή τήν ἀγάπη ὅποιος ἔχει κάποια ἐμπαθή κλίση σέ κάτι ἀπό τά γήινα.

2. Τήν ἀγάπη τή γεννᾶ ἡ ἀπάθεια· τήν ἀπάθεια τή γεννᾶ ἡ ἐλπίδα στό Θεό· τήν ἐλπίδα, ἡ ὑπομονή καί ἡ μακροθυμία. Αὐτές τίς γεννᾶ ἡ καθολική ἐγκράτεια· τήν ἐγκράτεια, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ· τό φόβο τοῦ Θεοῦ τόν γεννᾶ ἡ πίστη.

Εκτενής βίος του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού (Περιεχόμενα)

1. Τα πρώτα χρόνια 

2. Πρώτη ομολογία της ορθής πίστης 

3. Ο Άγιος ανακρίνεται 

4. Ο Άγιος στην εξορία 

5. Ομολογία της Ορθόδοξης πίστης 

6. Το τέλος του Αγίου

7. Παρακλητικός κανόνας εις τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή

Βίος αγίου Μαξίμου Ομολογητού: "1. Τα πρώτα χρόνια"

 

Mέγας όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στη ζωή του, ο Άγιος Μάξιμος γεννήθηκε στη Βασιλεύουσα από επιφανείς και ευσεβείς γονείς. Έλαβε ευρεία μόρφωση και παρακολούθησε σε βάθος τη φιλοσοφία και τη θεολογία Ήταν γνωστός και σεβαστός στα ανάκτορα για τη σοφία του.

Όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος διαπίστωσε την ευστροφία του και τη δίκαιη ζωή του, τον τοποθέτησε, παρά τη θέλησή του, στη θέση του πρώτου γραμματέα και τον συμπεριέλαβε ανάμεσα στους συμβούλους του. Ο Άγιος Μάξιμος αγαπήθηκε και έγινε σεβαστός στους αυλικούς, αποδείχθηκε δε και πολύ σημαντικός για όλη τη Βασιλεύουσα. 

 

Βίος αγίου Μαξίμου Ομολογητού: "2. Πρώτη ομολογία της ορθής πίστης"

Πολύ καιρό πριν συλληφθεί ο πάπας, είχε ήδη συλληφθεί ο Άγιος Μάξιμος στη Ρώμη, μαζί με τον υποτακτικό του Αναστάσιο, και είχε σταλεί σιδηροδέσμιος στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό έγινε με διαταγή του αυτοκράτορα ο οποίος γνώριζε με ποιου καθοδήγηση και υποκίνηση είχε συγκληθεί η Σύνοδος του Λατερανού, που είχε καταδικάσει τους μονοθελητές και τον Τύπο.

Όταν ο Άγιος έφτασε στη Βασιλεύουσα τον υποδέχτηκαν άνθρωποι σταλμένοι από τον αυτοκράτορα που άρχισαν να τον αποδοκιμάζουν έντονα και να βιαιοπραγούν σε βάρος του. Δεν δίστασαν να τον σύρουν μέσα στους δρόμους ρακένδυτο και ξυπόλυτο, ενώ στο πλάι του βρισκόταν συνεχώς ο πιστός υποτακτικός του. Τελικά τον οδήγησαν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και τον έκλεισαν εκεί μόνο του· τον υποτακτικό του τον φυλάκισαν χωριστά σε δημόσια φυλακή.

 

Βίος αγίου Μαξίμου Ομολογητού: "3. Ο Άγιος ανακρίνεται"

 

Λίγο καιρό αργότερα, δύο πατρίκιοι, ο Επιφάνιος και ο Τρώιλος, επισκέφθηκαν τον Άγιο. Κατέφθασαν πομπωδώς, συνοδευόμενοι από πολλούς επώνυμους άνδρες, στρατιώτες και υπηρέτες. Μαζί τους ήρθε και ο προαναφερθείς επίσκοπος Θεοδόσιος.

Ο Άγιος Μάξιμος τον περίμενε, ελπίζοντας, ότι θα είχε τηρήσει την υπόσχεσή του και πως όχι μόνο θα πίστευε πλέον ο ίδιος ορθά, αλλά θα είχε μεταστρέψει και τον αυτοκράτορα και όλους τους εκπροσώπους της Ορθοδοξίας. Αλλά ο Θεοδόσιος αποδείχθηκε αναξιόπιστος· προτίμησε να ευχαριστήσει τον γήινο βασιλιά και τον μάταιο κόσμο, παρά να ακολουθήσει τον Ουράνιο Βασιλέα με την Αγία Του Εκκλησία.

 

Βίος αγίου Μαξίμου Ομολογητού: "4. Ο Άγιος στην εξορία"

 

Νωρίς το πρωί της επομένης ημέρας, ο αριστοκράτης Θεοδόσιος ήρθε στον Άγιο Μάξιμο εκ μέρους του αυτοκράτορα και του είπε: «Μιά και δεν θέλεις τιμές, τότε πήγαινε εξορία που σου αξίζει». Του δήμευσε μάλιστα όλα τα βιβλία.

Οι στρατιώτες αμέσως συνέλαβαν τον Άγιο και τον οδήγησαν πρώτα στη Σηλυβρία όπου παρέμεινε δύο ημέρες. Την περίοδο αυτή, ένας απεσταλμένος του στρατού από τη Σηλυβρία διέδωσε ψεύτικες φήμες στο στρατόπεδο, υποκινώντας τον κόσμο εναντίον του γέροντα με αυτά τα λόγια: «Μάς ήρθε ένας μοναχός, που βλασφημεί την Πανάχραντο Θεοτόκο». 

 

Βίος αγίου Μαξίμου Ομολογητού: "5. Ομολογία της Ορθόδοξης πίστης"

 

Αφού πέρασαν πέντε χρόνια, ο αυτοκράτορας κάλεσε πάλι τον Άγιο Μάξιμο και τους δύο μαθητές του από την εξορία στην Κωνσταντινούπολη. Με την ανατολή του ηλίου το πλοίο έφτασε στην Πόλη. Οι δύο αρχηγοί της φρουράς, με δέκα στρατιώτες, απομάκρυναν τους εξόριστους από το πλοίο και τους φυλάκισαν τον καθέναν χωριστά μισόγυμνους και ξυπόλυτους.

 

Βίος αγίου Μαξίμου Ομολογητού: "6. Το τέλος του Αγίου"

 

Μία εβδομάδα αργότερα, το επόμενο Σάββατο, ο Άγιος με τους δύο μαθητές του κλήθηκαν πάλι στο βασιλικό παλάτι για ανάκριση. Οι στρατιώτες οδήγησαν μέσα τον Αναστάσιο, που γνώριζε περισσότερα, ενώ ο άλλος, ο προηγούμενος αποκρισάριος της Εκκλησίας της Ρώμης, παρέμεινε έξω από το παλάτι.

Ο πρώτος Αναστάσιος οδηγήθηκε στην αίθουσα όπου συνεδρίαζε η Σύγκλητος, δύο πατριάρχες (Πέτρος Κων/πολεως και Μακάριος Αντιοχείας) μάλιστα συμπεριλαμβάνονταν στα μέλη της, ακολουθούμενος από συκοφάντες, που είχαν συγκεντρώσει ψεύτικες κατηγορίες εναντίον του Αγίου Μαξίμου.

 

"Παρακλητικός κανόνας εις τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή"

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ' ο το Θεός Κύριος και τα εξής:

Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Των φιλεόρτων η πληθύς ευφροσύνως, εγκωμιάσωμεν προθύμως τους άθλους, και αρετών τα τρόπαια Μαξίμου σοφού· ούτος γαρ τρανώς διέλαμψε, θεηγόρων σεπτοίς χοροίς, φύσεις του Χριστού διττός, ακριβώς δογματίσας· και υπέρ Τούτου γλώσσαν συν χειρί, δώσας εμφρόνως, το στέφος εδέξατο.

Δόξα. Το αυτό. Και νυν. Θεοτόκιον.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι· ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου· σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.