Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ

Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα και δείτε φωτογραφίες από την λιτάνευση του Επιταφίου μας

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

Ὁ ἐπονομαζόμενος «ΡΟΖ» ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

«Ροζ Χριστιανισμός»: Η έννοια της λέξης "Αγάπη" έχει γίνει αγνώριστη. ΓΙΑΤΙ;



Ἄρθρο τοῦ Βιατσεσλάβ Μάλτσεφ (εφημερίδα «Ορθόδοξη Αγία Πετρούπολη»)

Κατά τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα ὁ βαθυστόχαστος φιλόσοφος θεολόγος Κωνσταντίν ΛΕΟΝΤΙΕΦ παρατήρησε τήν εμφάνιση τοῦ λεγόμενου «ρόζ» χριστιανισμοῦ, τόν ὁποῖο χαρακτήρισε ὡς προεπαναστατική θέση τῆς τότε διανόησης, τῆς ἰντελιγκέντσια, πού ἔθετε τό ἐρώτημα: «Φόβος Θεοῦ; Ποιός φόβος; Γιατί;» Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι «ΑΓΑΠΗ και μόνο ΑΓΑΠΗ». Μάλιστα, ἀκόμα καί μερικοί ἀντιπρόσωποι τῆς ἱεροσύνης ἐπιπόλαια παρατήρησαν καί χαρακτήρισαν τόν «φόβο Θεοῦ» ὡς ἡμιμάθεια. Ἀλλά ὁ Κύριος ἔκρινε ἀλλιῶς. Ἔτσι, οἱ ἱερομόναχοι ὅσιοι τοῦ σπηλαίου τῆς Ὄπτινα, εὐλόγησαν τόν Κ. ΛΕΟΝΤΙΕΦ νά συνεχίσει τή μελέτη του πάνω στό Θέμα τοῦ ρόζ χριστιανισμοῦ, πού προβάλλει μόνο τήν ἀγάπη.

Στήν ἐποχή τοῦ Κ. ΛΕΟΝΤΙΕΦ ὁ ρόζ χριστιανισμός ἐμφανίζονταν κυρίως στούς παραεκκλησιαστικούς κύκλους τῆς διανόησης. Στή σημερινή ἐποχή ὅμως ἐμφανίζεται πιά καί στούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους τῆς ἐκκλησίας. Ἡ ψυχική τάση πού ἐκφράζεται μέ τή φράση: «Ὁ Θεός εἶναι μόνο ἀγάπη καί ποτέ κριτής» σήμερα δυστυχῶς κατέχει νικηφόρα πορεία στόν γήινο κόσμο. Ὁ ρόζ χριστιανισμός θέλει νά ἔχουμε μιά πομπώδη ἀγάπη μέσα μας χωρίς τήν αὐτοθυσία μας ἀπένταντι στό Θεό, χωρίς τή χαλιναγάγηση τῶν παθῶν μας, χωρίς τήν αὐταπάρνησή μας, χωρίς φόβο-σεβασμό στόν Θεό. Τέτοια εὔκολη συναισθηματική οὐμανιστική ἀγάπη δίνεται ὄχι μέ τή συμμετοχή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀλλά μέ τή συμμετοχή τοῦ ἀντίθετου πνεύματος. Ἡ τάση αὐτή τοῦ ρόζ χριστιανισμοῦ μπορεῖ νά θεωρηθεῖ κατάσταση τῆς πτώσης μας. Ἀπό αὐτή τήν πτώση πηγάζει ἡ ἐπιθυμία μας γιά μιά θρησκεία πού θά ἔδινε σήμερα στόν κόσμο ἀγάπη, εὐτυχία, χαρά μόνο ἐδῶ στή γήινη ζωή μας.

Ὁ ὅσιος ΠΑÏΣΙΟΣ του ΣΒΕΤΟΓΚΟΡΕΤΣ ἔδωσε τήν ἑξῆς ἑρμηνεία τοῦ ρόζ χριστιανισμοῦ: «Οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά μποροῦν συνεχῶς νά ἁμαρτάνουν, ἀλλά νά ἔχουν ἕναν «αγαθούλη» Θεό πού διαρκῶς νά τούς συγχωρεῖ καί ἐκεῖνοι νά ἐξακολουθοῦν νά ἁμαρτάνουν. Νά κάνουν δηλαδή ὅ,τι θέλουν καί ὁ Θεός νά συγχωρεῖ πάντα λόγῳ τῆς μεγάλης του ἀγάπης, ἀλλά ἐμεῖς νά ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε μέ τόν ἐγωισμό μας, μέ τίς ἀδικίες μας, ἁμαρτωλά καί χωρίς τύψεις συνείδησης, χωρίς νά προσπαθοῦμε ν’ ἀλλάξουμε, χωρίς τήν ἀληθινή μετάνοια, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σεαυτόν».

Ἔτσι σιγά-σιγά γεννιέται ἕνας Χριστιανισμός μέσα στόν ὁποῖο οἱ βάσεις τῆς ὀρθόδοξης πίστης καλύπτονται σιωπηλά καί τό ὅλον πνεῦμα βεβηλώνεται καί παραμορφώνεται μέχρι τό σημεῖο νά γίνεται ἀγνώριστη ἠ ἔννοια τῆς λέξης ἀγάπη.

Ὁ σύγχρονος ρόζ χριστιανισμός ἔχει τά κάτωθι χαρακτηριστικά συμπτώματα-σημεῖα:

1) Ἀπολογία τῆς ἀγάπης, ἀλλά ἀπόλυτη σιωπή γιά τήν Κρίση τοῦ Θεοῦ, γιά τήν Δευτέρα Παρουσία

2) Ἀφηρημένη δογματική-πλουραλισμός δογμάτων

3) Ἀπώλεια τῆς ἀπόλυτης ἐξ Ἀποκαλύψεως ἀλήθειας μέσα στήν θέση ὅτι κι αὐτό εἶναι ἀλήθεια καί τό ἄλλο. Ἡ ἀλήθεια νοεῖται μόνο σάν πλουραλιστική σύνθεση διαφόρων σχετικῶν καί ἀτομικῶν γραμματολογικῶν διατυπώσεων

4) Ἔλλειψη κατανόησης ἤ ἀπουσία γνώσης τῶν κανόνων τῆς πνευματικῆς ζωῆς

5) Ἀνταλλαγή τῆς προσωπικῆς ἀσκητικῆς ζωῆς μέ ἔντονη καθημερινή ἐξωστρεφή ζωή.

6) Ἄρνηση ὁποιασδήποτε ἀσκητικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί βίωσης, πού φέρνουν σιγά-σιγά τόν ἄνθρωπο στή θεία χάρη καί τή φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν εἶναι, ἡ πραγματική ἁγιότητα, αὐτή πού ἀποκτᾶται μόνο μέσα στήν ἐκκλησιαστική χριστιανική λατρευτική ζωή, νά ὑποβιβάζεται, μέ ἐμπαιγμό μάλιστα, στά ὅρια τῆς «ἠθικῆς» τοῦ οὐμανισμοῦ, στά ὅρια τῶν «ὡραίων» ἀνθρωπίνων αἰσθημάτων πού δέν χρειάζονται οὔτε τό φόβο τοῦ Θεοῦ οὔτε τήν ταπείνωση οὔτε τήν ὑπακοή.

Πολλοί ἀπό τούς ὀρθόδοξους πιστούς θερμά ὑποστηρίζουν τή θέση ὅτι «Ὁ Θεός εἶναι καλός καί δέν εἶναι κριτής, ἀλλά μόνο ἀγάπη καί τίποτε ἄλλο». Ἀγνοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν λόγο τῶν Εὐαγγελίων, τόν λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Σήμερα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά ὁ λαός προκαλεῖται νά δεχθεῖ τή θέση αὐτή τοῦ ρόζ χριστιανισμοῦ. Αὐτή ἡ θέση ἀρέσει κατά βάθος, κι ἔτσι πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία, ὄχι για τή συγγνώμη τῶν ἁμαρτιῶν μας οὔτε γιά μιά σεμνή εὐσεβή ζωή χάριν τοῦ Χριστοῦ μας καί τῶν διδαχῶν καί τῶν ἐντολῶν Του, ἀλλά μόνο γιά τήν ἀγάπη Του και τή μακροθυμία Του, πού ὑπάρχει βέβαια, ἀλλά πού ἐμεῖς τήν ἀπαιτοῦμε, πού ἔτσι τό θέλουμε ἤ ἔτσι τό νομίζουμε ὄτι πρέπει νά εἶναι. Γενικά πάνω στό θέμα ὅτι δηλαδή «Ὁ Θεός εἶναι μόνο ἀγάπη καί κανέναν δέν τιμωρεῖ» θά ἦταν ἐνδιαφέρον ἄν μπορούσαμε νά συζητούσαμε μέ τούς κατοίκους τῶν Σοδόμων καί Γομόρων! Ἀλλά ποῦ ’ν’ τους! Ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου ὡς τήν φοβερή Κρίση ὁ Θεός εἶναι καί θά εἶναι ὄχι μόνο ἀγάπη ἀλλά καί Κριτής. Γι’ αὐτό καί αὐτή ἡ Κρίση δέν ὀνομάζεται ἄδικα φοβερή. Ἄλλωστε, πρώτη πράξη τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ ἦταν ἡ εκδίωξη τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἀπό τόν Παράδεισο.

Λογικά, ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ, δέχεται τόν ἀγαπημένο του ἔτσι ὅπως εἶναι καί δέν ἀπαιτεῖ ἀπό αὐτόν νά ἀλλάξει. Ἔτσι καί τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες μου, λέει ὁ ἄνθρωπος, ὁ Θεός δέν θά τά κρίνει, καί δέν χρειάζεται λοιπόν νά πιεστοῦμε νά κάνουμε πράξη τή διδαχή Του ἀπό φόβο καί μόνο. Μέ μιά μόνο προσευχή μου πρός Αὐτόν, ὁ Θεός γίνεται ἀγάπη καί μέ δέχεται στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ ἄνθρωπος νομίζει ὅτι μέ τήν λογική του τά βρίσκει ὅλα. Μερικοί κήρυκες θεολόγοι ἐπίσης ἔχουν τή γνώμη ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται καί μάλιστα τονίζουν ὅτι χωρίς τήν ἀπολογία τῆς ἀγάπης (ἀλλά ἀποσιωπώντας τη φοβερή ἡμέρα τῆς Κρίσεως τοῦ Θεοῦ) δέν ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀποστολή τους, δηλαδή ἡ μύηση στόν χριστιανισμό. Τέτοιος κοσμοπολίτικος χριστιανισμός, ψευτοχριστιανισμός, χωρίς ξεκάθαρο δόγμα, μέ μόνο τό κήρυγμα τῆς ἀγάπης καί χωρίς τό κήρυγμα τοῦ σεβασμοῦ πρός τόν Θεό, τήν υπακοή μέ δέος στίς ἐντολές Του, μπορεῖ μόνο νά ἐπιταχύνει τόν ἀφανισμό τῆς πίστης. Τέτοιος χριστιανισμός εἶναι ἔνοχος ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ. Τότε τό νά θέλει κανείς νά προσεύχεται στόν Θεό δέν ἔχει κανένα νόημα. Ὁ ρόζ χριστιανισμός παραδέχεται μόνο τήν μιά πλευρά τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἀγάπης, παραλείποντας τήν πλευρά τῆς ἐξομολόγησης, τῆς μετανοίας, τῆς συγγνώμης, τῆς ὑπακοῆς, τήν προσπάθεια καταπάτησης τῶν παθῶν, τῆς ἀναγνώρισης τῆς ἁμαρτωλότητας τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Κωνσταντίν ΖΑΪΤΣΕΦ ἔγραφε: «Ὅταν θά ἔρθει τό τέλος τῆς κοσμικῆς μας ἱστορίας καί θά μείνει μόνο ὁ Θεός καί μ’ αὐτόν ὅσοι θά μείνουν στούς κόλπους τοῦ Θεοῦ, στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τότε θά μείνει μόνο ἡ ἀγάπη, διότι κάθε ἄλλο θά ἔχει καταργηθεῖ. Θά καταργηθοῦν μάλιστα καί οἱ ἀνώτερες χριστιανικές μας ἀρετές τῆς πίστης καί τῆς ἐλπίδας, γιατί θά μείνουν χωρίς σκοπό πιά σέ σχέση μέ τή «συμφωνία» μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων γιά τήν πραγματοποίηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀληθινή καί γνήσια χριστιανική ἀγάπη καί ὄχι ἡ «ρόζ» συναισθηματική ἀλλά οὐμανιστική, εἶναι ἡ τέλεια κλίμακα τῆς πνευματικῆς ἀνάβασης (ἀνατολῆς) πρός τή θέωση, πρός τόν τελικό σκοπό μας.

Ὁ πατέρας Γεώργιος ΜΠΕΛΑΝΤΟΥΡΩΦ ἀπό τήν πόλη ΝΤΒΕΡ σημειώνει: «Τό ὅτι ὁ Θεός ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ἀφοῦ ἔστειλε τόν μονογενῆ Υἱό Του γιά τή σωτηρία μας». Ἀλλά πῶς νά ἑρμηνεύσουμε τότε τόν γνωστό λόγο τοῦ Θεοῦ ὅτι «Αὐτόν πού ἀγαπῶ αὐτόν καί παιδεύω» καί ὁ ὁποῖος αὐτός λόγος ἐκφράζει ἐπίσης τήν θεϊκή ἀγάπη στόν ἄνθρωπο;Ἀλλά μήπως καί ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἕνα εἶδος Κρίσης, ἀφοῦ μᾶς προειδοποιεῖ κάθε μέρα, στέλνοντάς μας ἐπιτυχίες, ἐλπίδες καί χαρές, ἀλλά καί λύπες, ἀρρώστειες, στενοχώριες καί θανάτους; Ἀλλά καί πάλι, πλούσια τά ἐλέη Του, γιά νά Τόν εὐχαριστοῦμε καί νά Τόν δοξάζουμε. Ἐμεῖς ὅμως τίς περισσότερες φορές παραλείπουμε τίς εὐχαριστίες καί δοξολογίες πρός Αὐτόν. Ἄν δέν ζοῦμε χριστιανικά, πνευματικά, δέν θά καταλαβαίνουμε τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Γι’ αὐτό δέν ἀμφιβάλλουμε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά ὑποστοῦν καί τή μεγάλη Κρίση Του, ἀφοῦ ὁ ἴδιος τό εἶπε. Ἀλλά εἶναι δυνατόν ποτέ η κρίση τοῦ Θεοῦ νά γίνει χωρίς τήν ἀγάπη Του; Ἀδύνατον!
Κι ὅλοι θά μποῦν στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν; Καί οἱ καλοί καί οἱ κακοί; Καί οἱ ἀγαθοεργοί καί οἱ ἐλεήμονες καί οἱ γενναιόδωροι; Καί οἱ ἄπληστοι καί οἱ τσιγγούνηδες καί οἱ λαίμαργοι; Καί οἱ ἐκμεταλλευτές κι οἱ σκληροί τῃ καρδίᾳ καί οἱ ἐγκληματίες καί ὅλοι οἱ ἀμετανόητοι; Ὄχι βέβαια, ἐκεῖ, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν εἶναι δυνατόν, -ἀφοῦ τό εἶπε ὁ Κύριος-, νά μήν ὑπάρξει δικαιοσύνη και ἀγάπη.
Δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ Κυρίου. – ΑΜΗΝ –.

Μετάφραση ἀπό τα ρωσικά Λ. Βορογκιέβιτς

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019




01/01/2019 ΤΡΙΤΗ (Ἁγ. Βασιλείου & Περιτομή τοῦ Κυρίου)
         7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου – Δοξολογία ἐπί τῇ ἀνατολῇ τοῦ νέου ἔτους


04/01/2019 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ) (Κατάλυσις πάντων)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Ὥραι ἄνευ Θείας Λειτουργίας


05/01/2019 ΣΑΒΒΑΤΟ (Κατάλυσις ἐλαίου καί οἴνου)
                   7 π.μ. Ὄρθρος. – Θ. Λειτουργία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Μεγάλος Ἁγιασμός


06/01/2019 ΚΥΡΙΑΚΗ (ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία – Μεγάλος Ἁγιασμός

(Ὅσοι ἐκκλησιασθῆτε στον Ναόν τοῦ Ἁγ. Νικολάου σᾶς παρακαλοῦμε νά μήν κρατᾶτε δοχεῖα διά Ἁγιασμό. Θά σᾶς δώσῃ ὁ Ἱερός Ναός)


07/01/2019 ΔΕΥΤΕΡΑ (Σύναξις Τιμίου Προδρόμου)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία
                   4 – 6 μ.μ.: Ἱερά Ἐξομολόγησις π. Διονύσιος
                   6 μ.μ.: Ὁμιλία μέ θέμα: «Ἑρμηνεία εὐχῶν τῆς Θ. Μεταλήψεως» π. Διονύσιος


09/01/2019 ΤΕΤΑΡΤΗ
                   4.30 μ.μ.: Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἅγιον Νικόλαον
                   5.30 μ.μ.: Σειρά ὁμιλιῶν μέ θέμα: «Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ» π. Μιχαήλ


11/01/2019 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
                   3.30 μ.μ.: Ἱερά Ἐξομολόγησις π. Μιχαήλ


12/01/2019 ΣΑΒΒΑΤΟ
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία


13/01/2019 ΚΥΡΙΑΚΗ (Μετά τά Φῶτα)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία

14/01/2019 ΔΕΥΤΕΡΑ
                   4 – 6 μ.μ.: Ἱερά Ἐξομολόγησις π. Διονύσιος
                   6 μ.μ.: Ὁμιλία μέ θέμα: «Ἑρμηνεία εῦχῶν τῆς Θ. Μεταλήψεως» π. Διονύσιος


16/01/2019 ΤΕΤΑΡΤΗ
                   4.30 μ.μ.: Ἱερά Παράκλησις Ἁγίου Φανουρίου – Φανουρόπιττες
                   5.30 μ.μ.: Σειρά ὁμιλιῶν μέ θέμα: «Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ» π. Μιχαήλ


17/1/019 ΠΕΜΠΤΗ (Ἁγίου Ἀντωνίου)
               7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία


18/01/2019 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Ἁγίων Ἀθανασίου καί Κυρίλλου)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία
                   3.30 μ.μ.: Ἱερά Ἐξομολόγησις π. Μιχαήλ


19/01/2019 ΣΑΒΒΑΤΟ (Ἁγίων Μακαρίου & Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία


20/01/2019 ΚΥΡΙΑΚΗ (ΙΒ’ Λουκά, Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία


21/01/2019 ΔΕΥΤΕΡΑ
                   4 – 6 μ.μ.: Ἱερά Ἐξομολόγησις π. Διονύσιος
                   6 μ.μ.: Ὁμιλία μέ θέμα: «Ἑρμηνεία εῦχῶν τῆς Θ. Μεταλήψεως» π. Διονύσιος


23/01/2019 ΤΕΤΑΡΤΗ
                   4.30 μ.μ.: Ἱερά Παράκλησις Θεοτόκου
                   5.30 μ.μ.: Σειρά ὁμιλιῶν μέ θέμα: «Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ» π. Μιχαήλ


25/01/2019 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία
                   3.30 μ.μ.: Ἱερά Ἐξομολόγησις π. Μιχαήλ


26/01/2019 ΣΑΒΒΑΤΟ (Ὁσίου Ξενοφῶντος)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία


27/01/2019 ΚΥΡΙΑΚΗ (ΙΕ΄ Λουκά καί ἀνακομοιδή Ἱερ. Λειψάνων Ἁγ. Ἰωάν. Χρυσοστόμου)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία
                   7 μ.μ.: ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ


28/01/2019 ΔΕΥΤΕΡΑ
                   4 – 6 μ.μ.: Ἱερά Ἐξομολόγησις π. Διονύσιος
                   6 μ.μ.: Ὁμιλία μέ θέμα: «Ἑρμηνεία εῦχῶν τῆς Θ. Μεταλήψεως» π. Διονύσιος


30/01/2019 ΤΕΤΑΡΤΗ (Τριῶν Ἱεραρχῶν)
                   7 π.μ.: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία
                  4.30 μ.μ.: ΑΓΙΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ



Ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ



Ὑπενθύμησις

1. Ὅσοι ἐκκλησιασθῆτε τῇ 1ῃ τοῦ ἔτους, νά κρατᾶτε ἀπό τά σπίτια σας κάποια εἰκόνα, τήν ὁποίαν θά εὐλογήσουν οἱ ἱερεῖς καί μέ τήν ὁποίαν στήν συνέχεια θά μπῆτε στό σπίτι σας γιά τό λεγόμενο «ποδαρικό» καί νά μήν χρησιμοποιεῖτε σατανικά σύμβολα ὅπως «πέταλλα», «σκόρδα», «κρομυδοκεφάλες», «κλειδιά» καί ἄλλα μή ὀρθόδοξα καί χριστιανικά σύμβολα.

2. Ὅσοι ἐκκλησιασθῆτε στον Ναόν τοῦ Ἁγ. Νικολάου τά Θεοφάνεια σᾶς παρακαλοῦμε νά μήν κρατᾶτε δοχεῖα διά Ἁγιασμό. Θά σᾶς δώσῃ ὁ Ἱερός Ναός. Θά ἐξέρχεσθε ἀπό τίς πλαϊνές πόρτες τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπου θά προσκυνᾶτε τόν σταυρό καί θά παίρνετε τόν Μεγ. Ἁγιασμό καί τό ἀντίδωρο. Θά σᾶς παρακαλέσωμε γιά ἄλλη μιά χρονιά νά δείξετε ὑπομονή καί κατανόηση. Ὅλοι θά πρέπει αὐτή τήν ἡμέρα νά προσκυνήσετε τόν σταυρό καί νά σᾶς εὐλογήσουν οἱ ἱερεῖς. Ἁγιασσμός σέ βρῦσες δέν θά ὑπάρχῃ. Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ τῶν προτέρων διά τήν κατανόησιν καί σᾶς εὐχόμεθα καλή καί εὐλογημένη χρονιά.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Η ρίζα των λογισμών





• Ο λογισμός είναι σύμπτωμα που έχει την αιτία του σε ένα βαθύτερο πρόβλημά μας.

• Ο λογισμός είναι απόρροια πάθους ή κρυφής επιθυμίας. Ανεκπλήρωτου σκοπού ή ανικανοποίητου αισθήματος. (Γέροντας Αιμιλιανός)

• Η προβληματική κατάστασή μας γεννά τους λογισμούς.

• Όταν νομίζουμε ότι διώξαμε κάποιον λογισμό, τις περισσότερες φορές αυτός δεν έχει φύγει, αλλά έχει κρυφτεί στο υποσυνείδητο και είναι έτοιμος να επανέλθει.

• Στην πραγματικότητα, τους λογισμούς που έχουμε τους θέλουμε. Με τη συγκατάθεσή μας υπάρχουν στο μυαλό μας, όσο κι αν ζητάμε από τον Θεό να μας απαλλάξει από αυτούς.

• Ο λογισμός, όπως όλα τα συμπτώματα των ασθενειών, μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε και να καταλάβουμε τι συμβαίνει μέσα μας.

• Ο εχθρός μας δεν είναι ο λογισμός, αλλά η κατάσταση που γεννά τον λογισμό.

• Ο άνθρωπος στο μυαλό του έχει πάντοτε αυτό που θέλει και αυτό που είναι. Ό,τι υπάρχει στο βάθος της ψυχής μας αυτό βγαίνει και στον λογισμό μας.

• Οι λογισμοί μας θεραπεύονται, όταν θεραπευτούν οι αιτίες που τους γεννούν. Και αυτό εξαρτάται από τη δική μας ελευθερία.

• Εύκολα μπορεί να λέμε ότι έχουμε λογισμούς, αλλά δύσκολα παραδεχόμαστε ότι έχουμε τις αιτίες που γεννούν τους λογισμούς, που μπορεί να είναι ο φθόνος, ο ναρκισσισμός, η καχυποψία.

• Η καχυποψία (κακή υποψία) είναι μεγάλη αμαρτία. Όταν είμαστε καχύποπτοι για τον άλλον, δεν μπορούμε να έχουμε υγιή σχέση μαζί του.

• Ο καχύποπτος άνθρωπος, αν και μπορεί να δείχνει κοινωνικός, στην ουσία είναι κλεισμένος στον λογισμό του και απομονωμένος από τους άλλους.

• Η καχυποψία είναι ένα μαρτύριο. Ο καχύποπτος άνθρωπος δεν μπορεί να ησυχάσει.

• Οι λογισμοί δεν είναι στη φύση μας. Είναι παρά φύση κατάσταση, παρά φύση γεγονός, κάτι που υπεισήλθε στην ψυχή μας και εμφανίζεται στο λογιστικό.

• Οι λογισμοί υποδηλώνουν κάποια εσωτερική ανισορροπία που χρειάζεται θεραπεία.

• Δεν είναι κακό να είμαστε χάλια. Κακό είναι να ξεγελούμε τον εαυτό μας ότι οι λογισμοί είναι ένας πόλεμος του πειρασμού γιατί είμαστε καλοί άνθρωποι.

• Είναι σημαντικό μέσα από την παραδοχή των λογισμών μας να καταλάβουμε τον εαυτό μας και να μετανοήσουμε πραγματικά.

• Είμαστε καλά, όχι όταν δεν έχουμε λογισμούς, κάτι που μπορεί να είναι προσωρινό, ίσως και με δολιότητα του πονηρού, αλλά όταν η καρδιά μας είναι καλά.

• Η ρίζα της γέννησης και ύπαρξης λογισμών μέσα μας είναι ότι βλέπουμε τον άλλον ανταγωνιστικά, ότι τον βλέπουμε σαν αντίπαλο και εχθρό μας και όχι σαν αδελφό μας.

• Οι λογισμοί μας θα φύγουν οριστικά και εμείς θα είμαστε καλά, μόνο αν μεταποιήσουμε την αντιπάθεια σε αγάπη.

• Ο ταπεινός άνθρωπος, που αγωνίζεται αληθινά, δεν έχει λογισμούς. Γι' αυτό και είναι ήσυχος, δεν ταράσσεται.

• Όταν είμαστε στραμμένοι στον Θεό, η καρδιά μας ελευθερώνεται και θεραπεύεται από κάθε λογισμό. Και τότε εμείς μπορούμε να χαιρόμαστε τη σχέση μας με τον Θεό, με τον εαυτό μας και με τον κάθε αδελφό μας.

• Να μην είμαστε επικεντρωμένοι σε αυτά που βγαίνουν από την καρδιά μας και μας ταλαιπωρούν. Να είμαστε επικεντρωμένοι στο φως, δηλαδή στον Θεό.

• Αυτός που θέλει να αρέσει σε όλο τον κόσμο και να είναι αντικείμενο θαυμασμού είναι ένας μειονεκτικός άνθρωπος που δεν αγαπάει πραγματικά τον εαυτό του.

• Η απόκτηση μιας αρετής είναι δύσκολη υπόθεση. Χρειάζεται πολύ κόπο, πολλή άσκηση.

• Αρετή είναι η γνώση μιας αλήθειας την οποία βιώνουμε και, όταν τη συνηθίσουμε, την ενεργούμε χωρίς να καταβάλουμε κάποια προσπάθεια.

• Η αρετή είναι γνώση την οποία ενεργούμε και την καθιστούμε συνήθεια, έξη.
Η αρετή προϋποθέτει γνώση, θέληση και έξη.

• Πραότητα είναι το ειρηνικό ησύχιο βίωμα του αληθινού χριστιανού, το οποίο εκφράζεται από μια ατάραχη, γλυκιά, ήπια συμπεριφορά προς τους άλλους.

• Η πραότητα είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος.

• Η πραότητα, ανάμεσα στα χαρίσματα του Πνεύματος, είναι το έλαιον που κατασιγάζει την τρικυμία των παθών. Η εσωτερική δύναμη που ικανώνει τον πιστό, ώστε να μην παρασύρεται σε θυμικές εξάψεις. (Γέροντας Αιμιλιανός)

• Ο πράος, όταν κάποιος προσπαθεί να τον προσβάλει, δεν ταράσσεται, αλλά αντίθετα εκείνος που προσπαθεί να τον προσβάλει υποβάλλεται στην πραότητά του.

• Η καρδιά του ταπεινού και πράου είναι όπως το πέλαγος, που, αν κάποιος του ρίξει μια πέτρα, το κυματάκι που εμφανίζεται το σβήνει αμέσως.

• Δεν είναι κακό να πέφτουμε. Κακό είναι να μην ξέρουμε πού πάμε και, όταν έχουμε πέσει, να μην θέλουμε να σηκωθούμε.

• Αντί να κλαψουρίζουμε, είναι καλύτερα να κοιτάμε πόση ομορφιά έχουμε μέσα μας από τον Θεό και πώς θα την αξιοποιήσουμε.

• Άλλο είναι η απόκτηση μιας αρετής και άλλο είναι η νίκη επί της αμαρτίας, το ξερίζωμα της αμαρτίας.

• Να κοπιάζουμε για την απόκτηση της αρετής. Αυτό όμως να το κάνουμε όχι στο όνομα της αρετής, αλλά στο όνομα της αγάπης προς τον Χριστό, της αγάπης προς τον αδελφό μας και της αγάπης προς τον εαυτό μας. Δεν είμαστε αρετοκεντρικοί. Είμαστε χριστοκεντρικοί.

• Να μην φοβόμαστε-αποφεύγουμε τον κόπο και στον καθημερινό μας αγώνα να κάνουμε αυτό που μπορούμε.

• Όσο πιο συχνά και σωστά, δηλαδή εν ελευθερία και με επίγνωση, συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία, τόσο περισσότερο αυτή εντυπώνεται μέσα μας και τόσο περισσότερο εμείς ωφελούμαστε.

• Οι πτώσεις μας οφείλονται στο ότι δεν είμαστε καλά στερεωμένοι. Δεν έχουμε βαθιές πνευματικές ρίζες μέσα μας.

• Το να είμαστε άλλοι στα μάτια τα δικά μας και των άλλων και άλλοι στην πραγματικότητα είναι φοβερός διχασμός.

• Αν ο μοναχισμός είναι μία φορά άσκηση, ο γάμος είναι δέκα φορές άσκηση.

• Οι δυσκολίες που έχουμε μέσα στον γάμο, κυρίως με τον άνθρωπο που επιλέξαμε για σύζυγο, αυτές είναι που μας καλλιεργούν, μας αναπτύσσουν και εξελίσσουν τη σχέση.

• Είναι σημαντικό να έχουμε έναν σύντροφο και να μοιραζόμαστε μαζί του αλήθειες.
Ένας άνθρωπος αισθάνεται την ομορφιά του συντρόφου του, όταν τον εναγκαλίζεται και συνευρίσκεται μαζί του σωματικά. Όταν όμως η καρδιά αυτού του ανθρώπου επικοινωνήσει βαθύτερα τον λόγο του Θεού με την καρδιά του συντρόφου του, τότε ο σκοπός του γάμου επιτυγχάνεται και το ζευγάρι είναι πραγματικά ενωμένο και στον παράδεισο.

• Όταν στις δυσκολίες του γάμου ο ένας σύντροφος είναι συνεργός του άλλου στον δρόμο του Θεού, τότε η συζυγική σχέση δένεται, καλλιεργείται και εξελίσσεται, όπως άλλωστε και το κάθε μέλος της καλλιεργείται και εξελίσσεται.

• Ο σύζυγός μας είναι ο καλός βοηθός μας στον δρόμο του Θεού. Κυρίως επειδή και αυτός έχει τις δυσκολίες του ή είναι δύσκολος άνθρωπος.

• Για σύζυγό μας να προσέξουμε να επιλέξουμε πρόσωπο που να συνεννοούμαστε μαζί του σε όλα τα επίπεδα. Μετά όμως τον γάμο οφείλουμε να κοιτάμε περισσότερο τα καλά στοιχεία του συζύγου μας και όχι τα κακά και, αν χρειαστεί, να δεχθούμε ακόμη και να σταυρωθούμε γι' αυτό το πρόσωπο.

• Όλοι οι άνθρωποι στο βάθος είναι καλοί. Να θέλουμε να βρίσκουμε την καλοσύνη που έχουν και σε αυτήν να επικεντρωνόμαστε.

• Αν δεν αγαπάς και δεν θέλεις να αγαπήσεις, είναι υποκρισία. Αν δεν αγαπάς, αλλά θέλεις και προσπαθείς να αγαπήσεις, δεν είναι υποκρισία.

• Το να θέλουμε συνεχώς να μιλάμε και να μας τιμούν-δοξάζουν οι άλλοι, αυτά τα δύο μας αναισθητοποιούν ενώπιον του Θεού και μας καθιστούν ανίκανους να προσευχηθούμε.

• Για να βγει από το στόμα μου ένας λόγος πρέπει: α) πρώτα να υπάρχει λόγος, β) να ξέρω τι θα πω, γ) να ξέρω πώς και σε πόση ώρα θα το πω και δ) να ξέρω ότι έτσι θα μιλούσε κι ο Θεός και ότι αυτό το αποτέλεσμα θα έβγαζε κι ο Θεός. (Γέροντας Αιμιλιανός)

• Ο λόγος μας φανερώνει και εκφράζει την καρδιά μας, την πνευματική μας κατάσταση.

• Το πώς μιλάμε καθορίζει τα πάντα στις σχέσεις μας.

• Με τον λόγο μας μπορούμε να σώσουμε τον άλλον και τον εαυτό μας ή να τους καταστρέψουμε-διαλύσουμε.

• Μόνο όταν είναι μετρημένες και ζυγισμένες οι λέξεις μας, μπορούμε να ελπίζουμε ότι δεν θα πούμε αργό λόγο.

• Θα κριθούμε ακόμη και για έναν αργό λόγο. Ο αργός λόγος δείχνει κούφια ψυχή.

• "Σας λέω δε ότι για κάθε αργό λόγο που θα μιλήσουν οι άνθρωποι, θα λογοδοτήσουν γι' αυτόν κατά την ημέρα της κρίσης. Επειδή από τα λόγια σου θα δικαιωθείς, και από τα λόγια σου θα κατακριθείς". (Κύριος)

• Ο άρρωστος ζήλος που πιάνει μερικούς να διορθώσουν τους αιρετικούς δεν ωφελεί κανέναν. 
Αντίθετα αυξάνει τα προβλήματα. Ο Χριστός δεν ήλεγχε ούτε τον μαθητή Του τον Ιούδα, που τον είχε πλάι Του και που θα γινόταν ο προδότης Του και ο πρώτος της κόλασης.

• Οφείλουμε να έχουμε πολλή διάκριση πριν μιλήσουμε και για όσο μιλήσουμε.

• Ο λόγος μας προς κάποιον να έχει ουσία, να έχει περιεχόμενο, να έχει θετικότητα. Να μην εκφράζει πάθος και κυρίως κενοδοξία.

• Να μην επιζητούμε τις τιμές, αλλά εμείς να τιμούμε τους άλλους.

• Να αγαπήσουμε τη Θεία Λειτουργία και την προσευχή. Έτσι θα σωθεί η ψυχή μας.



Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΑΓΙΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΙΛΙΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
MHNOΣ   ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ   2018    (Τηλ. 23.20.645)  




01/12/2018   ΣΑΒΒΑΤΟ     7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία -  Ἁγιασμός

02/12/2018   ΚΥΡΙΑΚΗ    (ΙΔ΄ Λουκά)  (Ὁσίου  Πορφυρίου τοῦ  Καυσοκαλυβίτου)       
                                             7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

03/12/2018   ΔΕΥΤΕΡΑ      4 – 6 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις  π.  Διονύσιος
                                             6 μ.μ.  Σειρά  ὁμιλιῶν  μέ  θέμα:  «Ἑρμηνεία  τῶν  εὐχῶν  τῆς  Θ. Μεταλήψεως»  π.  Διονύσιος

04/12/2018   ΤΡΙΤΗ   (Ἁγ.  Βαρβάρας  &  ‘Ἰωάνν. Δαμασκηνοῦ)
                                             7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

05/12/2018   ΤΕΤΑΡΤΗ   (Ἁγ.  Σάββα τοῦ  ἡγιασμένου) 
                                            7 π.μ.  Θεία  Λειτουργία  εἰς Παρεκκλήσιο  Ἁγ. Νικολάου

ΤΕΤΑΡΤΗ  05/12/2018     
6 μ. μ.:  Πανηγυρικός  Ἀρχιερατικός  Ἐσπερινός      Χοροστατοῦντος  τοῦ  Σεβ/του  Μητροπολίτου  ἡμῶν  κ.κ.  Ἀθηναγόρου
     10 μ.μ.  -  0.30 π.μ.: ΑΓΡΥΠΝΙΑ 
     
06/12/2018  ΠΕΜΠΤΗ  (Ἁγίου  Νικολάου  τοῦ  ἐν  Μύροις)
     7  π. μ.:  Ὄρθρος & Ἀρχιερατική  Θεία  Λειτουργία  Χοροστατοῦντος 
             τοῦ  Σεβ/του  Μητροπολίτου  ἡμῶν  κ.κ.  Ἀθηναγόρου                           
    6  μ.μ.:  ΜΕΘΕΟΡΤΟΣ  ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
    6.30 μ.μ.:  Λιτανία  Ἱερᾶς  Εἰκόνος  Ἁγ.  Νικολάου,  παιανιζούσης  τῆς
   Φιλαρμονικῆς  τοῦ  Πυροσβεστικοῦ  Σώματος,  διά  τῶν  ὀδῶν:  ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  - Β.  ΗΠΕΙΡΟΥ - Ἀριστερά  ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ - Ἀριστεερά  ΔΑΒΑΚΗ - Ἀριστερά ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ -  ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ
   8.30 μ.μ.  Ἱερά  Παράκλησις  Ἁγ.  Νικολάου                                          


08/12/2018   ΣΑΒΒΑΤΟ   (Ὁσίου  Παταπίου)   
                                            7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

09/12/2018   ΚΥΡΙΑΚΗ  (Ι΄ ΛΟΥΚΑ)  (Σύλλήψις   Ἁγ.   Ἄννης)             
                                           7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

10/12/2018   ΔΕΥΤΕΡΑ    4 – 6 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις  π.  Διονύσιος
                                           6 μ.μ.  Σειρά  ὁμιλιῶν  μέ  θέμα:  «Ἑρμηνεία  τῶν  εὐχῶν  τῆς  Θ. Μεταλήψεως»  π.  Διονύσιος

11/12/2018   ΤΡΙΤΗ          3  μ.μ.   Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

12/12/018   ΤΕΤΑΡΤΗ    (Ἁγ.  Σπυρίδονος)        
                                          7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία
                                          4.30 μ.μ.  Ἱ.  Παράκλησις  Ἁγ.  Σπυρίδωνος
                                          5.30 μ.μ.  Σειρά  ὁμιλιῶν  μέ  θέμα:  «Τά  θαύματα  τοῦ  Χριστοῦ»  π.  Μιχαήλ

14/12/2018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ         
                                          3  μ.μ.:   Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

15/12/2018  ΣΑΒΒΑΤΟ    (Ἁγ. Ἐλευθερίου)          
                                         7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία
                                         10  π.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

16/12/2018   ΚΥΡΙΑΚΗ          (ΙΑ΄  Λουκά  - Ἁγ.  προπατόρων)
                                         7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

17/12/2018   ΔΕΥΤΕΡΑ          (Ἁγ. Διονυσίου  &  Προφ. Δανιήλ)      
                                        7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία
                                        4 – 6 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις  π.  Διονύσιος
                                        6 μ.μ.  Σειρά  ὁμιλιῶν  μέ  θέμα:  «Ἑρμηνεία  τῶν  εὐχῶν  τῆς  Θ. Μεταλήψεως»  π.  Διονύσιος

18/12/2018   ΤΡΙΤΗ       
                                       3  μ.μ.   Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

19/12/2018   ΤΕΤΑΡΤΗ               
                                      4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις   π.  Διονύσιος           
                                      4.30 μ.μ.  Ἐσπερινός - ΑΓΙΟ  ΕΥΧΕΛΑΙΟ

20/12/2018   ΠΕΜΠΤΗ      (Ἁγ.  Ἰγνατίου)    
                                     7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία
                                                     
21/12/2018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ      
                                     10  π.μ.    Ἱερά  Ἐξομολόγησις   π.  Διονύσιος                              
                                     3  μ.μ.   Ἱερά  Ἐξομολόγησις   π.  Μιχαήλ

22/12/2018   ΣΑΒΒΑΤΟ   (Ἁγ. Ἀναστασίας Φαρμ/ρίας)      (Θεία  Κοινωνία  ἀσθενῶν)
                                     7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία
                                     11  π.μ.    Ἱερά  Ἐξομολόγησις   π.  Μιχαήλ                              
                                     4  μ.μ.   Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Διονύσιος

23/12/2018   ΚΥΡΙΑΚΗ   (Πρό Χριστοῦ Γεννήσεως) 
                                     7 π.μ.   Θεία  Λειτουργία                 

24/12/2018   ΔΕΥΤΕΡΑ   (Ἁγ.  Εὐγενίας)  (Θεία  Κοινωνία  ἀσθενῶν)
                                     7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία
                                     
25/12/2018   ΤΡΙΤΗ    «ΧΡΙΣΤΟΥ  ΓΕΝΝΗΣΙΣ»
                                     5 π.μ.  Ὄρθρος  - Θεία  Λειτουργία  Μεγ.  Βασιλείου
              (Ἀπό  σήμερον  ἔως  4ης  Ἰανουαρίου  2019  κατάλυσις  πάντων)

26/12/2018   ΤΕΤΑΡΤΗ   (Σύναξις  Ὑπεραγίας   Θεοτόκου)       
                                     7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία
                                     4.30 μ.μ.  Ἐσπερινός  -  Ἱ.  Παράκλησις  Θεοτόκου

27/12/2018   ΠΕΜΠΤΗ  (Ἁγίου   Πρωτομ.  Στεφάνου)      
                                     7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

28/12/2018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ          
                                     3.30 μ.μ.    Ἱερά  Ἐξομολόγησις   π.  Μιχαήλ

29/12/2018   ΣΑΒΒΑΤΟ                                     
                                     7 π.μ.  Θεία  Λειτουργία

30/12/2018   ΚΥΡΙΑΚΗ      (Μετά  τήν  Χριστοῦ  Γέννησιν)
                                    7 π.μ.  Ὄρθρος - Θεία  Λειτουργία  Ἁγίου  Ἰακώβου  τοῦ  ἀδελφοθέου


01 - 01 - 2019   ΤΡΙΤΗ   (Περιτομή  τοῦ  Κυρίου  & Ἁγ.  Βασιλείου)
  7 π.μ.   Θεία  Λειτ.  Μεγ.  Βασιλείου - Δοξολογία  ἐπί  τῇ  ἀνατολῇ  τοῦ  νέου  ἔτους.

   Σημείωσις  1:  Ὅσοι  ἐκκλησιασθῆτε  σήμερον  1η  Ἰανουαρίου  2019,  νά  κρατᾶτε  ἀπό  τά  σπίτια  σας  κάποια  εἰκόνα,  μέ  τήν  ὁποίαν  θά μπῆτε στό σπίτι σας γιά τό λεγόμενο «ποδαρικό» καί νά μήν χρησιμοποιεῖτε σατανικά σύμβολα ὅπως «πέταλλα», «σκόρδα», «κρομυδοκεφάλες», «κλειδιά»  καί  ἄλλα  μή  ὀρθόδοξα  καί  χριστιανικά  σύμβολα.

Σημείωσις  2:  Γιά  ὅποιες  ἀλλαγές  εἰς  τό  πρόγραμμα  ἤ  ἄλλες  δραστηριότητες
          τοῦ  Ναοῦ  μας μπορεῖτε  νά  τίς  πληροφορεῖστε  ἀπό  τό  Site τοῦ  Ναοῦ:
               «agiosnikolaosilioublogspot.gr».

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Ζωντανός ο Αρχάγγελος στο Μανταμάδο Λέσβου

 
Δεν θα κουραστώ να ομολογώ την ολιγοπιστία και τον ορθολογισμό μου, επειδή αυτό η εντιμότητα, επιβάλλει…
Λοιπόν, με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κανένα «πάρε δώσε», ποτέ μου -μέχρι πριν λίγα χρόνια- δεν είχα.
Σύμφωνοι. Τον σεβόμουνα, όπως με μάθανε ότι πρέπει να σέβομαι τους Αγίους Αγγέλους, αλλά -κατά την ταπεινή μου πάντα αντίληψη, την από τον ορθολογισμό τού εικοστού αιώνα βαθύτατα διαποτισμένη- οι Άγγελοι υπήρχαν σε κάποια άλλη διάσταση, αόρατοι, αυτοί τις δουλειές τους, εμείς τις δικές μας δουλειές και ουδεμία παρέμβαση στα προσωπικά μας -το καλό που τους θέλω!
Δεν πήγαινα γυρεύοντας, λοιπόν, για ιστορίες με Αγγέλους και άλλα περίεργα, αλλά η ιστορία, ήρθε γυρεύοντας αυτή, και με βρήκε!

Ήμουν φιλοξενούμενη στην Αμερική,το 1986 στο σπίτι ενός Έλληνα πανεπιστημιακού ερευνητή -μηχανικού στους υπολογιστές- απ’ τη Λέσβο.

Πάνω σε διάφορες συζητήσεις που κάναμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου, μάς είπε, ο οικοδεσπότης -ο οποίος με παπάδες και εκκλησίες δεν καλλιεργούσε και τη θερμότερη σχέση, δεδομένου ότι το ένα παιδί του- από θυμό για τη συμπεριφορά κάποιων φιλοχρήματων ρασοφόρων, που κάναν Μυστήρια με... ταρίφες- το άφησε αβάφτιστο:
-Έχουμε κοντά στο χωριό μου, στο νησί, μια φοβερή ανάγλυφη μορφή του Ταξιάρχη, φτιαγμένη γύρω στα 900 μ.Χ. απο αίμα σφαγμένων καλογέρων και αργιλόχωμα, για την οποία λένε-εγώ δεν την έχω δει-ότι άμα προσευχηθείς μπροστά της-ζητώντας μια χάρη και σε ακούσει- λένε λέω, ότι η μορφή του στην εικόνα, αλλάζει χρώμα και απο μαυριδερή, παίρνει άλλη απόχρωση, μέχρι και κοκκινίζει!
-Άντε ρε! Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αν είναι δυνατόν! σχολίασα, εντυπωσιασμένη μεν, άπιστη δε,και η όλη κουβέντα σε αυτό το σημείο, έλαβε τέλος…

Εντάξει, λατρεμένο μου…
Πιστεύω στο Χριστό και στην Αγία Του Ανάσταση, ναι, αλλά όχι και ιστορίες τώρα για αγ(ρ)ίους, τραβηγμένες απ’ τα μυαλά αγράμματων χωρικών, μην τρελαθούμε!
Μορφωμένοι άνθρωποι ήμασταν επιτέλους, δεν είχα καταντήσει καμιά χαζή σαλογραία, για Όνομααα!

Κοντολογίς- χωρίς καμία τύψη το έκανα- τοποθέτησα την αφήγηση του φίλου, στις λαογραφικές δοξασίες που κυκλοφορούν απο στόμα σε στόμα- περισσότερο για να τρομάζουν τα μικρά τα παιδάκια και, λιγότερο επειδή διαθέτουν, όντως, υπόσταση…
Το δηλώνω εντίμως!
 
Κανένας καημός για προσωπική σχέση, ή θαύματα με τον Ταξιάρχη, δεν μου προέκυπτε!
Αυτή ήταν όλη η κουβέντα και μέχρι την επόμενη μέρα, σχεδόν την είχα ξεχάσει…
Λίγα χρόνια,όμως, αργότερα,το σκηνικό με τον Ταξιάρχη, ξαναζωντάνεψε, ως ακολούθως:
Ο πατέρας μου, είχε ένα φίλο-συνάδελφο που αρρώστησε από το συκώτι του, άσχημα.
(Έπινε; δεν έπινε; είχε ηπατίτιδα; δεν είχε; γιατρέ μου θα σε γελάσω…)
Ο φίλος- μεσήλικας- κατά τους θεράποντες που έβλεπαν την άθλια κλινική εικόνα- ήταν σε αξιοδάκρυτη κατάσταση και… μέτραγε …μέρες.
 
Βρισκόταν στα τελευταία του.
 
Η γυναίκα του η Μαίρη, είχε ετοιμάσει για την κηδεία τα μαύρα της ρούχα, ο άντρας της σε κακό χάλι, κρεβατωμένος, με μια τεράστια κοιλιά <τούμπανο>, πρησμένος – σαν εννιά μηνών έγκυος- και τα ούρα- κατά την αφήγηση του πατέρα μου, που τον έβλεπε, – δεν έβγαιναν, τις τελευταίες ώρες, ούτε με καθετήρα!
Το ελάχιστο «λάδι» στο «καντήλι» του, έδειχνε ότι φτάνει στο τέλος.
Λύπη από όλους, μεγάλη.
 
Ο πατέρας μου-δεν ξέρω απο ποιόν- άκουσε ότι κάποιοι, Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη επιτελούν πολλές θεραπείες στους προσερχομένους και προσευχομένους με δάκρυα και πίστη.
Οι άγιοι βρίσκονταν-έμαθε- στη Λέσβο.
Αποφάσισε να πάει να τους ζητήσει βοήθεια.
Ξεκίνησε.
Είχε περάσει η τουριστική η σεζόν και οι επισκέπτες ελάχιστοι.
 
Φτάνοντας στο νησί, πήρε ταξί για τον Άγιο Ραφαήλ.
Καθώς πήγαιναν,προς Άγιο Ραφαήλ, σταμάτησαν με υπόδειξη του ταξιτζή και στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου.
(Ένα κερί πάνω- ένα κερί κάτω, άμα η ανάγκη της θεραπείας,είναι επείγουσα,σταλάζει βάλσαμο στην καρδιά μας!)
 
Μπήκε στο ναό, λοιπόν, προσκύνησε- μόνος ήταν μπροστά στον Αρχάγγελο,δεν υπήρχανε άλλοι- και έπεσε καταγής, μπροστά στη φοβερή του μορφή (δέος πραγματικά σε πιάνει να την κοιτάξεις, τι πράμα ειν’ τούτο…) κλαίγοντας -επί πολύ- με δάκρυα ποτάμι, παρακαλώντας με πόνο ψυχής για τη σωτηρία του φίλου του.
 
Καθώς ήταν πεσμένος-αυτός και το δάπεδο <ένα>- και τα δάκρυα τρέχαν ατέλειωτα, ακούει ξαφνικά μια φωνή.
Ήταν η νεωκόρος, η οποία τον ενημέρωσε- σαν να μιλούσε για το φυσικότερο πράγμα του κόσμου:
-Κύριέ μου, αυτό που ζητάτε θα γίνει!
Άλλαξε χρώμα το πρόσωπο του Ταξιάρχη!
 
Έκπληκτος ο πατέρας μου, σήκωσε το κεφάλι του, άνοιξε διάπλατα τα γαλάζια τα μάτια του και…
– Τι να ιδώ, ρε κόρη, στο λέω και συγκινούμαι!
 
Εκείνο το Πρόσωπο που ήτανε σκοτεινό και μαύρο όταν το πρωτοαντίκρισα, είχε πάρει -Κύριε Ελέησον- ένα ξεκάθαρα ρόδινο χρώμα!
Σταυροκοπήθηκα!
Πήρα λαδάκι που μου έδωσαν για ευλογία, πήρα και αγίασμα.

Μετά από κει, προσκύνησα και στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη…
Άλλα κλάματα εκεί, άλλες προσευχές πάνω στων Αγίων τους τάφους.
 
Έφυγα, με ένα θάρρος σπίτι του Βασίλη του φίλου μου.
Τον βρήκα στην άθλια κατάσταση… Τα ούρα δεν έβγαιναν… Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει…
Του είπα: <Βασίλη, ξέρεις τι έχεις…>
<Ναι…> ψιθύρισε ο Βασίλης.
<Βασίλη, μόνο ο Θεός τώρα…>
<Ναι...> ξαναψιθύρισε ο Βασίλης… που με το Θεό, καμία σχέση δεν είχε και δεν ξέρω και αν την απόκτησε…
 
Του σταύρωσα την τουμπανιασμένη κοιλιά με το λαδάκι, του έδωσα να πιεί αγίασμα των αγίων απο τον Ταξιάρχη και απο τον Αγιο Ραφαήλ, και έφυγα…

-Τι συνέβη μετά;
-Να σου πω: μετά από αυτό το σκηνικό, ο Βασίλης, άρχισε <άφθονη διούρηση>.
Διούρηση στη διούρηση, ήρθε και η τουμπανιασμένη κοιλιά και ξεπρήστηκε και σηκώθηκε όρθιος, υγιής και πεντάγερος ο Βασίλης!
Ήταν απίστευτο!
Οι εξετάσεις έδειξαν ένα συκώτι, καινούργιο!
Τρίβαν τα μάτια, οι γιατροί, οι γνωστοί, όλοι οι φίλοι.

Από στόμα σε στόμα διαδόθηκε ότι κάτι του έδωσε ο Γιώργης -ο πατέρας μου- και τον γιάτρεψε.
Ρώταγαν, οι γνωστοί, με γουρλωμένα από την έκπληξη μάτια:
-Ρε! τι φάρμακο τού έδωσε ο Γιώργης και τον σήκωσε όρθιο;
Γελούσε ο πατέρας μου:
– Της Δωρεάς των Αγίων το Φάρμακο…
Είναι Ζωντανοί οι Άγιοι σού λέω, π ά ν τ α να το θυμάσαι!
 
--------------------------------------------------
 

Χαριτωμένη διήγηση του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη

 
Χαριέστατος ήταν ο Γέροντας και στην διήγηση ορισμένων κωμικών περιστατικών και εμιμείτο μάλιστα τη φωνή των ανθρώπων για τους οποίους μιλούσε. Αναφέρουμε ένα τέτοιο. 

Ήταν μια γιαγιά απλούστατη που υπηρετούσε σε κάποια εκκλησία ως νεωκόρος, η οποία είχε η καυμένη τη συνήθεια να πίνει κρασί και σιγά σιγά της έγινε πάθος. Έπινε λοιπόν το νάμα που πήγαιναν οι Χριστιανοί για τη Θεία Λειτουργία. Κάποια φορά δεν υπήρχε καθόλου νάμα στο ντουλαπάκι και η γιαγιά στενοχωρημένη πήγε μπροστά στη Παναγία στο τέμπλο και την παρακαλούσε, χωρίς ν' αντιληφθεί ότι ο Ιερέας ἠταν μέσα στο Ιερό, λέγοντας:
- Παναγία μου φώτισε κανέναν χριστιανό να φέρει λίγο κρασάκι για να πιω!

Ο Ιερέας που την άκουσε στάθηκε πίσω από την Παναγία και απαντούσε:
- Να μην πιεις κρασί. Δεν πρέπει να πίνεις κρασί.

Η γιαγιά νομίζοντας ότι ο μικρός Ιησούς μιλούσε από την αγκαλιά της Παναγίας μας του λέει:
- Σώπα εσύ, μη μιλάς, είσαι μικρός. Εγώ στη μάνα σου μιλώ, τη μάνα σου παρακαλώ. 

-------------------------------------------------------------
πηγή: Ένας άγιος Γέροντας, ο μακαριστός π. Ιάκωβος, εκδ. των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Γέροντος, Λίμνη Ευβοίας, 1996. 

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Ο ΕΝ ΔΡΑΜΑ (1901-1959)



Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη του Πόντου (έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Χαλδίας) και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος.

Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια ημέρα. Όμως, αμέσως φανερώθηκαν τα σημεία της κλήσεως και της χάριτος. Γαλουχημένος από την ευσεβέστατη μάμμη του με την παραδειγματική ποντιακή ευσέβεια, μόλις στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να μιλάει έδειξε ότι διέφερε των άλλων παιδιών και ότι ήταν αφοσιωμένος στον Θεό. Παιδί ακόμα, προσεύχονταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών πήγε και προσκύνησε την Παναγιά του Σουμελά. Δόκιμος μοναχός έγινε σε ηλικία μόλις εννέα ετών.

Η κουρά του σε Μοναχό έγινε το 1919 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών και στην συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος.

Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη θαυματουργικώς!

Το 1925 μ.Χ. χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, ενώ το 1929 μ.Χ. ήρθε, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σίψα (στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας) της Ελλάδας, όπου έζησε τα τελευταία τριάντα, από τα πενήντα οκτώ χρόνια της ζωής του.

Καταδικάσθηκε και πάλι σε θάνατο το 1941 μ.Χ. από τους εκ βορρά ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι θαυματουργικώς, για να συνεχίσει την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 4 Νοεμβρίου 1959 μ.Χ.

Ο Όσιος Γεώργιος συμβουλεύοντας τα πνευματικά του παιδιά τονίζει ότι πρέπει να νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια άσκηση για τον χριστιανό. Είναι λάθος να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της νηστείας. Πάνω σ’ αυτό το θέμα ανέφερε μια μέρα και το εξής παράδειγμα: «Όταν είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει δυνατά κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί κι αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις να το μαζέψεις όλο κι άς βρέχεσαι.

Τόνιζε ακόμη ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι δεν πρέπει να μαλώνουν και ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγώτερο τρία παιδιά. Το καθήκον του νουνού, έλεγε, είναι να μαθαίνει στα βαφτιστικά του από μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί.

Η αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου, έγινε το 2008 μ.Χ. υπό του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου στην Δράμα. (πηγή: saint.gr)










Φωτογραφίες από το saint.gr

Ο νεοχειροτόνητος ιερομόναχος Γεώργιος Καρσλίδης (1925 μ.Χ.).

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης με την βαπτιστικιά του Αν. Τσολακίδου (07/02/1957 μ.Χ.)

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης με πνευματικό του τέκνο.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ως λειτουργός το 1936 μ.Χ.



Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

«Ευφραίνου εν Κυρίω, πόλις Θεσσαλονίκη»


(Παντελής Πάσχος)

Ο μεγάλος ποιητής της Εκκλησίας μας, ο προφήτης Δαβίδ, σ’ ένα λυρικώτατον ψαλμό του έχει ονομάσει μύρο τον εν πνεύματι σύνδεσμο των αδελφών μας, πού έχουν, κάτω απ’ την αγιασμένη σκέπη της Εκκλησίας, κοινούς τους πόθους, τις λαχτάρες, τον πόλεμο με τον δαίμονα τον πολυκέφαλο, τους ακατάπαυστους αγώνες για την προσέγγιση της αγιότητος, για την ένωση με το Θεό. Σήμερα αυτά τα μύρα του Προφητάνακτος, πού χύνονται με πλούσιαν ευωδία στα αδερφωμένα πνευματικά τέκνα της Εκκλησίας, ενισχύονται και δυναμώνουν από μία νέα «μυροθήκη» πού άνοιξε στην ένδοξη και πολύπαθη πόλη της Θεσσαλονίκης.

Ολόκληρη η πόλη έγινε μια κρήνη και αναβλύζει μυροβόλα νάματα, πού τρέχουν σαν ποτάμια σ’ όλη την οικουμένη, να στηρίζουν και να καθαρίζουν απ’ τα πάθη και τις αρρώστιες τους πιστούς, και να πνίγουν την ψυχρή ανάσα των απίστων. Αυτή η κρήνη, με τα τερπνά και ιαματικά ορμήματα του μύρου, πού κατακλύζει το πνευματικό σύμπαν της Ορθοδοξίας, είναι ο τάφος του μεγαλομάρτυρος και πολιούχου της Θεσσαλονίκης, του προστάτου κάθε χριστιανού, του αγίου Δημητρίου. Οι άγιοι ανήκουν σ’ όλη την Εκκλησία, και κάθε πιστός πού ζητάει τη βοήθεια και μεσιτεία του, προς το Θεό, για κάθε δύσκολη περίσταση, προστρέχει και παρακαλεί με παρρησία τους αγίους, χωρίς να σκέφτεται πού αγίασαν ή πού μαρτύρησαν.

Αλλά εκείνοι, οι οποίοι κατοικούν στον τόπο όπου περπάτησε κ’ έζησε και πότισε με το αίμα του ο Άγιος, νιώθουν να ‘χουν έναν ιδιαίτερο δεσμό μαζί του. Αυτό συμβαίνει και με την αρχαία πολιτεία με τους πολύτιμους βυζαντινούς θησαυρούς, τη Θεσσαλονίκη. Σε κάθε χωριό και κάθε πολιτεία, όπου υπάρχει εκκλησία αφιερωμένη στο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, γίνονται τελετές και πανηγύρια, με πολλούς ευσεβείς πιστούς, που έρχονται να τιμήσουν τον Άγιο.

Μα στην έμορφη πόλη του αγίου Δημητρίου, πανηγυρίζεται η μνήμη του με την πιο επιβλητική μεγαλοπρέπεια, γιατί είναι η πατρίδα όπου γεννήθηκε κι όπου μαρτύρησε, κι όπου άπειρα θαύματα έκαμε, και την έσωσε τόσες φορές από φανερούς κινδύνους. Μαζεύονται λοιπόν σήμερα στη Θεσσαλονίκη, από τα πέρατα της Ορθοδοξίας ευλαβείς προσκυνηταί, να τιμήσουν τη μνήμη του και ν’ αγιαστούν από τα μύρα του αγίου τάφου του τα ιαματικά. Και οι ευσεβείς χριστιανοί της Θεσσαλονίκης, ανηφορίζουν για να πάνε στην μεγαλόπρεπην εκκλησία του αγίου Δημητρίου, για ν’ ακούσουν τον εσπερινό ή την Θεία Λειτουργία. Πολύς ο κλήρος, με τα λαμπερά τους άμφια στολισμένοι, και πανηγυρικοί ξεχωριστά οι ευσεβείς καλλίφωνοι ιεροψάλται, με τη γνήσια βυζαντινή μελωδία, πού ψάλλουν στο μεγάλο πανηγύρι του Μεγαλομάρτυρος. Κι όσοι πιστοί δεν μπόρεσαν να πάνε με το σώμα τους εκεί, βρίσκονται «πνεύματι» μέσα στον ιερό ναό του μυροβλήτου, κι ακούνε το χορό των ιεροψαλτών να ψάλλει το τροπάρι της Λιτής:

Ευφραίνου εν Κυρίω, πόλις Θεσσαλονίκη·

αγάλλου και χόρευε, πίστει λαμπροφορούσα,

Δημήτριον τον πανένδοξον αθλητήν,

Και μάρτυρα της αληθείας,

εν κόλποις κατέχουσα ως θησαυρόν·

απόλαυε των θαυμάτων τας ιάσεις καθορώσα·

και βλέπε καταράσσοντα των βαρβάρων τα θράση,

και ευχαρίστως τω Σωτήρι ανάκραξον· Κύριε, δόξα σοι.


Η μνήμη του αγίου Δημητρίου φαιδρύνει και λαμπρύνει όλη την Εκκλησία του Χριστού. Και με το ευώδες άρωμα του μύρου του μας προσκαλεί να πάμε κοντά του. Να διώξει και να γιατρέψει εκείνος, με το μύρο του, τις βρωμερές πληγές που αφήνει η αμαρτία στην ψυχή και το σώμα μας. Ν’ απαλύνει τον πόνο μας και την αδυναμία μας, να στερεώσει την αδύνατη και χλιαρή πίστη μας, να μας δώσει νέες δυνάμεις για τους πνευματικούς αγώνες μας, για να πολεμήσουμε τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς μας, τους πειρασμούς του σώματος και του πνεύματος, του κόσμου και του δαίμονος. Η αναστροφή των χριστιανών με τον κόσμο των αγίων είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά και ενίσχυση, πού δίνει στα παιδιά της η Ορθοδοξία.

Ο μεγαλομάρτυς άγιος Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού (296). Όταν μεγάλωσε ακολούθησε το στρατιωτικό στάδιο, και η ανδρεία του η μεγάλη και η σπάνια σύνεσή του τον ανέβασαν γρήγορα στα ανώτατα στρατιωτικά αξιώματα. Κι ο βασιλιάς, εκτιμώντας την ανδρεία, τη φρόνηση και τη στρατηγική ικανότητά του, τον διόρισε στρατηγό όλης της περιοχής της Θεσσαλίας, στην οποίαν ανήκε κ’ η Θεσσαλονίκη. Όμως ο στρατηγός Δημήτριος ήτανε χριστιανός, κι ο βασιλιάς ειδωλολάτρης. Κι όταν γυρνώντας ο Μαξιμιανός απ’ τους πολέμους στην Θράκη και την Ασία, πέρασε κι απ’ τη Θεσσαλονίκη, οι ειδωλολάτρες, που έβλεπαν πόσους ειδωλολάτρες κάθε μέρα έκαμνε χριστιανούς ο άρχοντας Δημήτριος, πήγαν στον αυτοκράτορα και του είπαν, πβς ο στρατηγός του άρχισε να περιφρονεί και να βλασφημεί τα είδωλα και να κηρύχνει κρυφά και φανερά τη θρησκεία του Χριστού. Ο αυτοκράτωρ κάλεσε το Δημήτριο ανήσυχος.

Είδε τότε, πως όλα όσα του είπαν είναι αλήθεια. Γιατί μ’ όσα κι αν έταξε στο Δημήτριο, εκείνος έμενε σταθερός στην πίστη του Εσταυρωμένου. Ελπίζοντας, πως θ’ αλλάξει γνώμη και πίστη, διέταξε να τον κλείσουν σε μια φοβερή και βρωμερή φυλακή, σ’ έναν απ’ τους υγρούς και λασπώδεις θαλάμους των δημοσίων λουτρών, κοντά στο στάδιο. Κ’ ύστερα, ο βασιλιάς, κατά τη συνήθεια της εποχής, διέταξε να γίνουν οι αθλητικοί αγώνες στο στάδιο. Εκεί, ανάμεσα στους αθλητές, ξεχώριζε ένας γίγαντας, ονομαζόμενος Λυαίος, που τον έσερνε κοντά του πάντοτε ο βασιλιάς και τον είχε για καμάρι γιατί με όσους πάλεψε όλους τους είχε νικήσει. Αυτός ο γιγαντόσωμος και χεροδύναμος ειδωλολάτρης ξέσκιζε τις σάρκες των παλαιστών σα να ‘τανε αρνάκια. Τον είχαν φοβηθεί οι πάντες και δεν έβγαινε κανείς να τα βάλει μαζί του. Τότε κείνος άρχισε να περπατεί φανταχτερά και να προκαλεί τους χριστιανούς, που έλεγαν πως «παίρνουν δύναμη απ’ το Θεό τους», να παλέψουν μαζί του. Την ώρα εκείνη ένα γενναίο παλληκαρόπουλο, με χριστιανική καρδιά και πίστη, τρέχει στο κελλί της φυλακής του Δημητρίου. Του λέγει πως ο Λυαίος σκοτώνει ανθρώπους στο στάδιο, και τον παρακαλεί να τον ευλογήσει και να παρακαλέσει το Θεό να τον δυναμώσει στην πάλη του με το θεριόψυχο Λυαίο. Ο Δημήτριος σφράγισε με το σημείο του σταυρού το μέτωπο του νεαρού Νέστορος και του λέγει: «Και τον Λυαίον νικήσεις και υπέρ Χριστού μαρτυρήσεις!» Η προφητική αυτή φράση του Αγίου επαλήθευσε γρήγορα και απόλυτα. Πήγε ο Νέστωρ στη μέση του σταδίου και είπε, πως θέλει να παλέψει με τον πανύψηλο Λυαίο. Οι ειδωλολάτρες τον κοίταξαν με μια ειρωνεία περιφρονητική. Οι χριστιανοί έκαναν από μέσα τους θερμή προσευχή στο Θεό, να δυναμώσει τον καινούργιο Δαβίδ, για να νικήσει το νέο σκληροτράχηλο Γολιάθ. Ρίχνει το φτωχικό μανδύα του ο Νέστωρ και φωνάζει προς τον ουρανό: Ο Θεός Δημητρίου, βοήθει μοι!» Όρμησε τότε με θάρρος πάνω στο γίγαντα. Για λίγο, οι αναπνοές των θεατών σταμάτησαν. Κ’ ύστερα είδαν όλοι τον ανίκητο ως τώρα Λυαίο, να κείτεται νεκρός μέσα στο στάδιο. Οι ειδωλολάτρες, κυριολεκτικά εφρύαξαν. Και πιο πολύ απ’ όλους, ο Μαξιμιανός.

Δίνει εντολή τότε, να βγάλουν το Νέστορα έξω απ’ το στάδιο και να τον αποκεφαλίσουν. Κ’ έτσι αλήθεψε ο λόγος του αγίου Δημητρίου.

Όμως ο αυτοκράτωρ, απ’ τη λύπη του που έχασε το Λυαίο, δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί απ’ το θάνατο μόνο του Νέστορος. Ο θυμός του τον έφερε στο Δημήτριο. Και, χωρίς άλλη δίκη ή κρίση, δίνει διαταγή να τον σκοτώσουν μέσα στο κελλί της φυλακής του. Ο Δημήτριος είδε τους στρατιώτες και κατάλαβε το σκοπό τους. Σήκωσε τα χέρια του να προσευχηθεί, και τα κοντάρια τους τον βρήκαν εκεί ακριβώς, όπου λογχίστηκε και το πανάγιο σώμα του Χριστού. Ένας πιστός, που ήτανε κοντά στον τόπο του μαρτυρίου, πήρε το δαχτυλίδι του Αγίου και το μανδύα του, βουτηγμένο στο άγιο αίμα του. (Μ’ αυτά ο χριστιανός αυτός, Λούπος ονομαζόμενος, σταύρωνε τους δαιμονισμένους και κάθε λογής αρρώστους και τους έκανε καλά. Τα πολλά θαύματα έφθασαν και στ’ αυτιά του βασιλιά και την ίδια μέρα που το ‘μαθε, έδωκε διαταγή και θανάτωσαν το μάρτυρα Λούπο). Οι χριστιανοί πήραν το λείψανο του αγίου Δημητρίου και το έθαψαν κρυφά. Αλλά ο Θεός, που θέλησε να δοξάσει τον Άγιό του σ’ όλο τον κόσμο, οικονόμησε και έβγαινε μύρο απ’ το κορμί του τόσο πολύ, που έπαιρναν οι ντόπιοι και οι ξένοι, όσοι έρχονταν να γιατρευτούν και δεν τελείωνε ποτέ! Το έπιναν οι χριστιανοί, κι ό,τι αρρώστια και αν είχανε γιατρεύονταν. Όλοι έτρεχαν στη Θεσσαλονίκη, για να τους κάνει καλά ο άγιος Δημήτριος. Αλλά θα χρειαζόταν ώρες ολόκληρες να ομιλεί κανείς, για ν’ αναφέρει τα θαύματα του Αγίου σ’ όλο τον κόσμο, και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, την οποία τόσες φορές εγλύτωσε από πείνα, από θανατικό, από αιχμαλωσία κι από άλλα δεινά. Γι’ αυτό και τον τιμούν, και στη Θεσσαλονίκη και σ’ όλο τον κόσμο, και παίρνουν τ’ όνομά του, και του χτίζουν εκκλησίες, και πανηγυρίζουν στη μνήμη του. Φαίνεται, πως όχι μονάχα στην πόλη του, μα και σ’ άλλες χώρες υπήρχαν αρχαιότερες εκκλησίες προς τιμήν του αγίου Δημητρίου. Στην Καππαδοκία λ.χ., σ’ ένα χωριό, ονομαζόμενο Δρακοντιάνα, ένας γεωργός ξεπέτριζε ένα χωράφι του να το ισιώσει και να το κάμει αλώνι για ν’ αλωνίζει.

Βρήκε όμως σωρούς από πέτρες, και σκάβοντας είδε κάτι παμπάλαια θεμέλια, από χρόνια πολλά παραχωμένα μέσα στη γη. Ο γεωργός συνέχισε να σκάβει. Ξαφνικά, βλέπει μπροστά του ένα νέο καβαλάρη και του λέγει: «Γιατί, άνθρωπέ μου, χαλνάς το σπίτι μου, για να το φκιάσεις αλώνι; Αν το κάμεις αυτό θα πάθεις μεγάλο κακό. Εγώ πού σου μιλώ είμαι ο άγιος Δημήτριος απ’ τη Θεσσαλονίκη…». Πήγαν ύστερα όλοι οι χωριανοί κ’ έσκαψαν βαθιά, ώσπου βρήκαν τα θεμέλια του ναού. Εκεί μετά έχτισαν καινούργιο ναό και ίστόρησαν τον άγιο Δημήτριο πάνω στο Σταυρό του Χριστού, λέγοντας: «επειδή διά του μαρτυρίου ο Άγιος συνεσταυρώθη με τον Χριστόν, διά τούτο είναι εζωγραφημένος ομού εν μια εικόνι». Γι’ αυτό και την εκκλησία αυτή την ονόμασαν «του Αγίου Δημητρίου του Σταυρικού». Και σ’ αυτή την εκκλησία ο Άγιος έκαμε πάμπολλα θαύματα, όπως και στη Θεσσαλονίκη.

Το βίο και τα θαύματα του Αγίου, μπορεί κανείς να τα βρει στα εκκλησιαστικά βιβλία, κ’ ίσως δεν πρέπει να επεκταθούμε πιο πολύ εμείς εδώ. Εκείνο πού πρέπει κάθε χριστιανός να κάμει σήμερα, είναι να μελετήσει και να διδαχθεί απ’ τα μαρτύρια του αγίου Δημητρίου και του αγίου Νέστορος υπομονή και γενναιότητα στις μεγάλες λύπες μας, στις στενοχώριες, στις αρρώστιες, στις περιστάσεις όπου μας πνίγει ο σύγχρονος άδικος και σκληροτράχηλος ειδωλολάτρης, που λατρεύει σαν θεό το χρήμα του και την εξουσία του, την περιουσία του και τις αδυναμίες του. Όταν μας πιέζουν με την κίβδηλη και βαρειά μεγαλοπρέπειά τους οι άνθρωποι του μαμωνά, να βλέπουμε τον μικρό Νέστορα και τον Δαβίδ, και να μην φοβούμαστε τους σύγχρονους Λυαίους και Γολιάθ, όποιοι κι αν είναι. Εμείς να λέμε αυτό πού είπε ο Νέστωρ: «Θεέ Δημητρίου, βοήθει μοι!» Και τότε: είτε είσαι η αδύνατη χήρα, με τ’ ανήλικα ορφανά· είτε ο άρρωστος πατέρας, με μια φούχτα απροστάτευτα παιδιά· είτε η γριούλα η έρημη, μέσα σε μια κρύα κάμαρη· είτε ο ροζιασμένος τσοπάνος στο ξεχασμένο μαντρί, που σου στέλνουν μουχλιασμένο ψωμί και μόνο μια φορά τη βδομάδα· είτε ο εργάτης και ο υπάλληλος, που σε εκμεταλλεύεται ο εργοδότης σου και πλουτίζει εκείνος με τον ιδρώτα σου, ενώ εσύ πεινάς και υποφέρεις· είτε είσαι, τέλος, ένας αδύνατος σε γνωριμίες κοινωνικές κ’ έχεις ν’ αντιμετωπίσεις εχθρούς σατανικά οπλισμένους (ακόμη και κάτω απ’ την υποκριτική ευσεβοφροσύνη τους)· όποιος και να ‘σαι, γύρισε τα μάτια και τα χέρια σου στον ουρανό και «ο Θεός του Δημητρίου» θα σε βοηθήσει. Όσο κι αν φαίνεται πως ο Θεός ανέχεται καμμιά φορά το άδικο και το στραβό, είναι δίκαιος, και το πληρώνει με τον τρόπο και την ώρα που εκείνος ξέρει. Όσο μεγάλος κι αν είναι ο Λυαίος, αν δεν είναι πάνω του ο φόβος και ο νόμος του Θεού, θα πέσει. Κι όσο μικρός και αν είναι ο Νέστωρ, όταν έχει το Θεό μαζί του θα νικήσει.

Μπορούμε, μάλιστα, να παρακαλούμε και τον άγιο Δημήτριο, να μας λυτρώνει με τις πρεσβείες του προς το Θεό, από τους κινδύνους και τις επιβουλές των φανερών και των αφανών εχθρών μας. Κι ας λέμε αυτό το τροπάρι από τους αίνους του Αγίου: «Δεύρο, μάρτυς Χριστού προς ημάς, σου δεομένους συμπαθούς επισκέψεως». Δηλαδή: «Έλα, μάρτυρα του Χριστού, σ’ εμάς πού έχουμε μεγάλη ανάγκη από τη συμπονετικιά σου την επίσκεψη, και γλύτωσέ μας από τις τυραννικές φοβέρες και από τη δεινή μανία της αιρέσεως, που μας κατατρέχει, σαν να ‘μαστε σκλάβοι, και περπατούμε γυμνοί δώθε και κείθε, κι αλλάζουμε ολοένα τόπο με τόπο, και πλανιόμαστε σαν τ’ αγρίμια στα βουνά και στα σπήλαια. Λυπήσου μας, πανεύφημε και δος μας ανάπαυση, πάψε τη ζάλη και σβύσε την αγανάκτηση πού σηκώθηκε καταπάνω μας, παρακαλώντας τον Θεό, πού δίνει στον κόσμο το μέγα έλεος» (απόδοση: Φ. Κόντογλου).

Τελειώνοντας, ας θυμηθούμε πάλι μ’ ευλάβεια το μαρτύριο του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου. Σήμερα, βέβαια, δεν μας ζητούν να μαρτυρήσουμε για την πίστη μας, ούτε να τιμωρηθούμε και να παιδευτούμε για τ’ όνομα του Χριστού. Όμως, τιμή των Αγίων είναι και όταν ζει κανείς όπως θέλει ο Θεός και οι Άγιοι. «Τον δε καιρόν ετούτον, λέγει ένας παλαιός συγγραφέας της Εκκλησίας μας, επειδή κανείς δεν είναι να μας βιάζη εις την πίστιν μας, μηδέ ανάγκην έχομεν να μαρτυρήσωμεν, τόσο μόνον θέλει ο Θεός από ημάς, ότι καθώς είναι η χριστιανική τάξις, έτζι να περιπατούμεν καθώς αρέσκει τον Χριστόν, έτζι να περνούμεν· όχι με πολυποσίαις και πολυφαγίαις, όχι με χορούς και παιγνίδια, όχι με συκοφαντίαις και καταδοσίαις, όχι με πορνείαις και ασωτείαις, όχι με φόνους και μοιχείαις και έχθραις, και με άλλα δαιμονικά έργα· αλλά με σωφροσύνην και παρθενίαν, με αγάπην και ομόνοιαν, με νηστείαν και εγκράτειαν, και με όσα χαίρεται ο Θεός και οι Άγιοι· διότι, ει μεν πολιτευώμεσθεν καθώς ορίζει ο Χριστός, έχομεν και μισθόν από τους Αγίους, διά τας εορτάς μας και τας πανηγύρεις· ει δε περνούμεν την ζωήν μας, κάμνοντας όσα αποστρέφεται ο Θεός και μισούν οι Άγιοι, μόνον όσον κοπιάζομεν και μοχθούμεν. Διά τούτο, ας ποιούμεν καθώς είναι της χριστιανικής τάξεως, ίνα και ο Θεός ευφραίνεται εις τα έργα μας, και οι Άγιοι χαίρωνται εις τας εορτάς μας». Μ’ αυτό τον τρόπο λατρεύεται ο Θεός, τιμούνται οι Άγιοί του και προάγονται πνευματικά τα τέκνα της Εκκλησίας.

--------------------------------------------------------------------
πηγή: Π.Β. Πάσχου, Έρως Ορθοδοξίας, Έκδοσις Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1987