Η αντοχή στο μαρτύριο είναι καρπός της θ. χάρης: Άγ. Νικηφόρος

(Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης)

Έζησε και έλαμψε τον 3ο αιώνα στην Αντιό­χεια τη μεγάλη, της Συρίας. Είχε φιλία μ’ έναν ιε­ρέα. Τον Σαπρίκιο. Τόσο μεγάλη φιλία, που κατέστη παροιμιώδης. Αλλά υπάρχει κι ο σατανάς. Και μπή­κε ανάμεσά τους το κακό και τους έφερε τέτοια έχθρα, που δεν ήθελε αρχικά ο ένας να δει τον άλλον. Ο Νικηφόρος, όμως, ήταν καλόψυχος και καλοπροαίρετος. Δεν κράταγε πολύ την κακία. Είχε εύκολο το χείλος αλλ’ όχι κακή την καρδιά. Μαλάκωσε, λοιπόν, ο Νικηφόρος, η ψυ­χούλα αυτή, και έβανε ανθρώπους, να τα φτιάξουν με τον ιερέα Σαπρίκιο. Εκείνος, όμως, δεν δεχότα­νε. Και λειτουργούσε με την μνησικακία. Που δεν εί­ναι καλό αυτό, λέει το ευαγγέλιο.