Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

                              ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ  ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ   (30  – 5 -  2021)

"Πᾶς  ὁ  πίνων  ἐκ  τοῦ  ὕδατος  τούτου  διψήσει  πάλιν·  ὅς  δ'  ἄν  πίῃ  ἐκ  τοῦ  ὕδατος  οὗ  ἐγώ  δώσω  αὐτῷ,  οὐ  μή  διψήσει  εἰς  τόν  αἰῶνα".

Ὁ διάλογος  τοῦ Χριστοῦ μέ τήν Σαμαρείτιδα στό πηγάδι  τοῦ  Ἰακώβ,  ἐχάρισε στήν  ἀνθρωπότητα  τήν  ἀποκάλυψη  τοῦ  ἀληθινοῦ  Θεοῦ.  Ὅταν ὁ Κύριος  εἶπε  τά λόγια:   "Πνεῦμα ὁ Θεός  καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί  ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν", διετύπωνε  καί παρέδιδε  στόν  κόσμο  τήν τέλεια καί ἀληθινή  θρησκεία, πού ἦλθε νά φυτευθῇ στή γῆ, νά ξερριζώσῃ ψεύτικες θρησκεῖες καί ἀπατηλά ἐπινοήματα τῆς ἀνθρώπινης σοφίας καί νά ὑψωθῇ πάνω ἀπό τήν εἰδωλολατρία, τήν πλάνη, τήν ἀπιστία καί τήν τυπολατρία. Ὁ Χριστός ἔφερε τήν ἐπίγνωση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τῆς πνευματικῆς λατρείας, τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου καί  τοῦ  αἰώνιου  προορισμοῦ  του.

Ἡ  συνάντηση  τοῦ  Ἰησοῦ μέ τήν Σαμαρείτιδα, εἶναι ἐπικοινωνία τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τοῦ Δημιουργοῦ μέ τά πλάσματά του, τῆς ἄπειρης ἁγιότητας  καί  τῆς  ἁμαρτωλῆς  ἀνθρωπότητας.  Ἡ θρησκεία τῆς ἀγάπης ἔρχεται νά ἐξαγιάσῃ καί νά σώσῃ τόν πεσμένο ἄνθρωπο. Ἡ πηγή τῆς ζωῆς κοντά σέ ἕνα πηγάδι, ἀφίνει νά ξεχυθοῦν οἱ κρουνοί τῆς θεογνωσίας, γιά νά  χορτάσῃ  τή  δίψα,  τοῦ  πνεύματος  καί  τῆς  καρδιᾶς  τοῦ  ἀνθρώπου.

Ὁ Κύριος περνᾶ  μέσα ἀπό τή Σαμάρεια καί σταματᾶ στή Σιχέμ στό ἱστορικό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ. Ἐκεῖνο  τό  νερό  θά εἶναι ἕνα σύμβολο. Κανένα ὑλικό στοιχεῖο δέν μποροῦσε νά παραστήσῃ τόσο, τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὅσο τό νερό.  Ἐκεῖνος εἶναι τό  «ὕδωρ τό ζῶν», πού ἦλθε νά δροσίσῃ, νά καθαρίσῃ καί νά  ζωογονήσῃ τήν ἁμαρτωλή  ἀνθρωπότητα.  Γιαὐτό καί  δέν ὑπολογίζει κόπους καί ταλαιπωρίες. Δέν σκέπτεται τήν πεῖνα, οὔτε θέλει νά δοκιμάσῃ  τίποτε, ὅταν οἱ μαθηταί  τοῦ προσέφεραν  τροφή.  Δέν ζητᾶ νά ἀναπαυθῇ.  Λίγο νερό ζήτησε ἀπό τή Σαμαρείτιδα ἀλλά δέν ἥπιε. Ἦταν μιά ἀφορμή γιά νά ἀνοίξῃ τόν διάλογο. Τήν καρδιά του φλογίζει ὁ πόθος τῆς σωτηρίας  τοῦ  κόσμου. 

Ἐκείνη  διστάζει  καθώς  βλέπει  ἕναν  Ἰουδαῖο  νά  τῆς  ζητᾶ  νερό.  Ξέρεις πώς  οἱ  σχέσεις  μας  δέν  εἶναι  καλές.  «Οὐ  γάρ  συγχρῶνται  Ἰουδαίοι Σαμαρείταις». Δέν τά πᾶνε καλά οἱ Ἰουδαίοι μέ τούς  Σαμαρεῖτες.  Καί ὁ Κύριος ἀπαντᾶ:  « Ἄν  ἤξερες  ποιός  εἶμαι  καί  ποιά  εἶναι  ἡ δωρεά  τοῦ  Θεοῦ,  ἐσύ θά  μοῦ ζητοῦσες νά σοῦ δώσω ἀπό τό δικό μου νερό, πού ὅποιος  πίνει,  δέν  ξαναδιψάζει».

Δέν ἔχεις κουβᾶ, οὔτε σχοινί καί τό πηγάδι εἶναι βαθύ, λέγει ἡ Σαμαρείτις.  «Ποιό εἶναι αὐτό τό νερό;»  Μεθοδικά, ἤρεμα,  εὐγενικά,  χωρίς ἡ ἴδια νά τό νοιώσῃ, ἄρχισε νά  δροσίζεται  καί νά ἐξαγνίζεται ἀπό τό ἀθάνατο νερό τῆς θείας χάριτος.  Εἶναι τό νερό πού εἰσδύει στά βάθη τῆς  ψυχῆς  καί  κάνει  νά  φυτρώσουν  ἱεροί  πόθοι  καί  ἅγια  αἰσθήματα.

"Φώναξε τόν ἄνδρα σου" τῆς λέγει.  "Μά δέν ἔχω ἄνδρα". "Ἀλήθεια λέγεις, γιατί ζεῖς παράνομα". Ὁ Παντογνώστης Κύριος ἄρχισε νά ἀποκαλύπτῃ τήν κρυμμένη καί ἁμαρτωλή ζωή της καί τήν ὁδηγεῖ σέ μετάνοια.  "Εἶχες πέντε ἄνδρες  καί  αὐτόν  πού  ἔχεις  τώρα,  δέν  εἶναι  νόμιμος".

"Κύριε,  ἀλήθεια εἶναι ὅλα αὐτά.  Βλέπω πώς εἶσαι Προφήτης·  τά γνωρίζεις  ὅλα. Πές μου σέ παρακαλῶ ποῦ πρέπει νά λατρεύεται ὁ Θεός;  Στά Ἱεροσόλυμα, ὅπως κάνετε ἐσεῖς οἱ Ἰουδαίοι ἤ στό ὄρος Γαριζείν, ὅπως νομίζομε ἐμεῖς οἱ Σαμαρεῖτες;"  Οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο. Ὁ Θεός λατρεύεται παντοῦ, γιατί εἶναι Πνεῦμα·  ἀρκεῖ  μονάχα  νά τόν λατρεύουν οἱ  ἄνθρωποι  "ἐν  πνεύματι  καί  ἀληθείᾳ".

Ἡ  ἁμαρτωλή Σαμαρείτις μέ τήν εὐλογημένη ἐκείνη συνάντηση ἐπῆρε τό ἀθάνατο νερό, τήν θεογνωσία, τήν ἀληθινή πίστη. Ἐγνώρισε τόν Χριστό.  Μιά καινούρια  ζωή ἀρχίζει·   ἕνας  νέος κόσμος κτίζεται στά βάθη της.  Μιά σειρά ἀπό θεῖες μεταβολές συντελοῦνται στήν ψυχήν της.  Μπῆκε στόν δρόμο τῆς Χάριτος, τῆς ἀναγεννήσεως, τῆς σωτηρίας.  Τό πνεῦμα της φωτίσθηκε, ἡ καρδιά της  γοητεύτηκε,  αἰχμαλωτίστηκε  στήν  ἀγάπη  τοῦ  Χριστοῦ.

Μέσα της  σωριάστηκε  ἕνας παλιός ἁμαρτωλός κόσμος, γιά νά κτισθῇ  τό νέο οἰκοδόμημα μιᾶς ἁγίας ζωῆς. Ἕνας φλογερός Ἀπόστολος ἑτοιμάζεται.  Τρέχει στούς συμπολίτες της καί ὁμολογεῖ τόν Χριστό, Μεσσία καί Κύριο. Θά γίνῃ  μιά  μεγάλη  ἁγία  καί  θά  μαρτυρήσῃ  γιά  τήν  πίστη.  

Ἀπό τήν ἁμαρτωλή Σαμαρείτιδα, ἔβγαλε ὁ Χριστός τήν μεγάλη Ἁγία Φωτεινή.   Φωτίσθηκε ἡ  ἴδια,  ἐφώτισε  τά παιδιά της, τά ἀδέλφια της, τούς χωριανούς της καί  ἄπειρα  πλήθη  ἀνθρώπων,  μέ  τή  διδασκαλία  της  καί  μέ  τήν  μετέπειτα  ζωή  της.

Αὐτό τό λαμπρό περιστατικό ἑορτάζει  ἡ ἐκκλησία μας  την  Κυριακή  τῆς  Σαμαρείτιδος. Εἶναι  ἕνα  ἀπό  τά  πέντε  θαύματα  πού  περιγράφει ὁ ἱερός Εὐαγγ.  Ἰωάννης, γιά  νά δείξῃ πώς ὁ Χριστός, ὁ  ἀναμενόμενος  Μεσσίας,  εἶναι  ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής.  Ἐξαίρετο παράδειγμα μετανοίας καί ἁγιότητας, δράσεως καί μαρτυρίου, ἡ Μεγαλομάρτυς Φωτεινή, μένει Ἀπόστολος καί θαυματουργή,  στήν  κορυφή  τῆς  πυραμίδας  τῶν  ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας  καί  εἴθε  νά  πρεσβεύει  πρός  τόν  Κύριον  ὑπέρ  πάντων  ἡμῶν.  Ἀμήν.