Κυριακή τῶν Μυροφόρων

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ  ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ   (16 -  5 -  2021)

 

"Καί  ἀναβλέψασαι  θεωροῦσι  ὅτι  ἀποκεκύλισται  ὁ  λίθος".

 

Ἡ  Ἀνάσταση  τοῦ  Χριστοῦ,  εἶχε  καί  μιά  ἄλλη  διάσταση,  ἐκτός  ἀπό  αὐτήν  πού  γνωρίζομε,  νά  δώσῃ  τιμητική  θέση  στή  γυναῖκα.  Νά  τήν  ἀνασύρῃ  ἀπό  τό  περιθώριο  τῆς  ζωῆς  καί  νά  τήν  ἀναδείξῃ  σέ  προσωπικότητα. 

Καί  ἡ  γυναῖκα  εἶναι  "εἰκόνα  Θεοῦ"  καί  συνεπῶς  πρέπει νά  ἔχῃ  καί  αὐτή  τή  θέση  της  μέσα  στήν  κοινωνία  καί  νά  τῆς  δοθῆ  ἡ  εὐκαιρία  νά  παίξῃ  κάποιο  σημαντικό  ρόλο  στή  ζωή,  καί  τήν  πνευματική  καί  τήν  κοινωνική.

Καί  αὐτήν  τήν  τιμητική  θέση  τήν  κέρδισαν  γιά  τόν  ἑαυτόν  τους  ἀλλά  καί  γιά  κάθε  γυναῖκα,  οἱ  Μυροφόρες.  Αὐτές  πρῶτες  ἐξουδετέρωσαν  τή  φυσική  τους  δειλία  καί  ἔκαναν  στήν  ἄκρη  κάθε  φόβο  καί  ἐπορεύθησαν  πρός τόν  σφαλισμένο  καί  φρουρούμενο  τάφο  τοῦ  Χριστοῦ,  γιά  νά  διαπιστώσουν  στήν  συνέχεια,  πρῶτες  ἐκεῖνες,   καί  ἀπό  αὐτούς  ἀκόμα  τούς  Ἀποστόλους,  τό  ἐκπληκτικό  γεγονός  τῆς  Ἀναστάσεως  καί  πρῶτες  ἐκεῖνες  νά  συναντήσουν  τόν  Ἀναστάντα  Κύριο,  νά  δεχθοῦν  τήν  χαρά  τῆς  εὐλογίας  καί  νά  γίνους  αὐτές  μάρτυρες  καί  κήρυκες  τοῦ  Ἀναστημένου  Χριστοῦ.

Ἀπό  τήν  ὥρα  αὐτή,  ἡ  γυναῖκα παίρνει  τή  θέση  πού  τῆς  ἀνήκει  στήν  ἱστοτική  της  πορεία.  Παύει  πλέον  νά  εἶναι  ἀντικείμενο  ἐκμεταλεύσεως.  Παύει  νά  κατέχῃ  τή  θέση  τῆς  δούλης  κάτω  ἀπό  τήν  ἀπόλυτη  κυριαρχία  τοῦ  ἀνδρός. 

Ὁ  παλαιός  εἰδωλολατρικός  κόσμος  ἤθελε  τή  γυναῖκα  νά  εἶναι  κλεισμένη  μέσα  στά  στενά  ὅρια  τῆς  οἰκιακῆς  ζωῆς.  Ἦταν  δούλα  τοῦ  ἀφέντη  πατέρα  ἤ  συζύγου,  ἦταν  μακριά  ἀπό  κάθε  πνευματική  δραστηριότητα,  ἦταν  ξένη  πρός  τήν  ἀγωγή  τῶν  παιδιῶν  καί  παρέμενε  στή  σκιά  καί  τήν  ἀφάνεια.   Οὔτε  δικαιώματα  εἶχε,  οὔτε  ὑποχρεώσεις,  οὔτε  εὐθῦνες.  Μοναδικό  της  μέλημα  ἦταν   ἡ  ἐκτέλεση  τῶν  ἐντολῶν  καί  τῶν  ἐπιθυμιῶν  τοῦ  ἀφέντη  της.  Ἦταν  ἀδιανόητο  νά  διανοηθῆ  ἡ  γυναῖκα,  ὅτι  μπορεῖ  νά  ἀποκτήσῃ  κάποιο  δικαίωμα  ἤ  νά  καταλάβῃ  κάποια  τιμητική   θέση.

Μέσα  στόν  χριστιανισμό  ὅμως,  αὐτές  οἱ  διακρίσεις  δέν  ὑπάρχουν.  Τό  ἄτομο  παίρνει  ἀξία  καί  θέση  ἀνάλογα  μέ  τήν  προσφορά  καί  τή  θυσία  του.  Μέσα  στόν  χριστιανισμό,  πῆρε  τή  κεντρική  θέση  μέσα  στήν   οἰκογένεια.  Ἔγινε  συνεργός  τοῦ  ἀνδρός  στήν  οἰκογενειακή  ἐπιτυχία  καί  εὐτυχία.  Ἔνιωσε  τήν  εὐθύνη  γιά  τήν  ἀνατροφή  καί  ἀγωγή  τῶν  παιδιῶν.  Κάτω  ἀπό  τήν  στοργή  της  ἀνεδείχθησαν  μεγάλες  πνευματικές  προσωπικότητες.  Ἀνεδείχθησαν  οἱ  μεγάλοι  Πατέρες  καί  διδάσκαλοι  τῆς  Ἐκκλησίας  μας,  ἀνεδείχθησαν  Ἐπιστήμονες  καί  ἀναδημιουργοί  κοινωνιῶν  καί ἐθνῶν.

Μέσα  στόν  χριστιανισμό  καί  τήν  Ἐκκλησία,  ἡ  γυναῖκα  τιμήθηκε  σάν  πνευματικός  καί  κοινωνικός  παράγοντας.  Πῆρε  ὑπεύθυνη  θέση  μέσα  στήν  Κοινωνία  καί  ἔγινε  συνεργός  καί  πρωτεργάτης  πολλές  φορές,  σέ  ἔργα  κοινωνικῆς  ἀλληλεγγύης.  Ἔχει  τίς  ἴδιες  ὑποχρεώσεις  μέ  τόν  ἄνδρα,  ἀλλά  καί  ἴσα  δικαιώματα  τιμῆς.  Σέ  αὐτή  τή  θέση  κατέταξε  τή  γυναῖκα  ἡ  Ἐκκλησία  τοῦ  Χριστοῦ.

Δυστυχῶς  ὅμως,  δέν  λείπουν  καί  αὐτοί  οἱ  ὁποίοι  προσπαθοῦν  νά  πείσουν  πώς  ἐνδιαφέρονται  γιά  τό  συμφέρον  τάχα  καί  τά  διακαιώματα  τῆς  γυναῖκας.  Καί  ἡ  γυναῖκα  δυστυχῶς  δέν  βλέπει  τήν  πραγματικότητα  καί  καταντᾶ,  μέσα  στήν  ἐπιδείωξη  δῆθεν  τῆς  ἐλευθερίας  της  καί  τῶν  δικαιωμάτων  της,  νά  ξαναγυρίζῃ  πίσω  στήν  θέση  τῆς  δούλης  τοῦ  ἀνδρός. 

Ἔτσι  δημιουργήθηκε  τό  φεμινιστικό  κίνημα,  τό  ὁποῖο  ἔβγαλε  τή  γυναῖκα  ἀπό  τόν  φυσιολογικό  της  προορισμό  καί  τήν  περιόρισε  στό  ὑλιστικό  πεδίο.  Ἔδωσε  ἀξία  μόνο  στά  ὑλικά  συμφέροντα.  Τήν  ἔρριξε  στήν  σκληρή  βιοπάλη  καί  τήν  κατέστησε  ξένη  πρός  τό  σπίτι.  Μέ  τόν  τρόπο  αὐτό  ἀπέκτησε  ἡ  γυναῖκα  τό  χαρτζιλίκι  της  ἤ  μπορεῖ  καί  νά  βοήθησε  στήν  εὐμάρεια  τοῦ  σπιτιοῦ  της,  διέλυσε  ὅμως  τή  θαλπωρή  καί  τή δημιουργική  ἀτμόσφαιρα  τῆς  οἰκογένειας. 

Αὐτή  ἡ  μοντέρνα  νοοτροπία,  ἡ  ὁποία  τίς  τελευταῖες  δεκαετίες  μαστίζει  καί  τήν  Πατρίδα  μας,  εἶναι  ἕνα  ἀπό  τά  βασικώτερα  αἴτια  τοῦ  ἰσχυροῦ  κλωνισμοῦ  πού  δέχεται  ὁ  θεσμός  τῆς  οἰκογενείας.  Πόσες  οἰκογένειες  διαλύονται,  πόσα  παιδιά  τῶν  οἰκογενειῶν  αὐτῶν  κατρακυλίουν  στό  βοῦρκο  τῆς  ἀκολασίας  καί  τῶν  ναρκωτικῶν  καί  τόσα  ἄλλα .!!!

Ὁ  χριστιανισμός  ἔδωσε  μία  τιμητική  θέση  στή γυναῖκα. Ἐμεῖς  σήμερον  ποιά  θέση  τῆς  δίνομε;   Τῆς  ἀπονέμομε  τό  σεβασμό  πού  τῆς  πρέπει;  Ἡ  ἴδια  ζητάει  τό  σεβασμό  τῆς  προσωπικότητός  της; 

Ἡ  γυναῖκα  σήμερα   προβάλλεται  ὅσο  ποτέ  ἄλλοτε.  Στίς  ἐφημερίδες,  στά  περιοδικά,  στίς  διαφημίσεις,  σέ  ταμπλώ,  παντοῦ…..  Ἡ  ἴδια  κυκλοφορεῖ  στούς  δρόμους  καί  προσπαθεῖ  νά  κυριαρχήσῃ.  Ὄχι  ὅμως  σάν  προσωπικότητα,  ἀλλά  σάν  ὕλη.  Σάν  ἀντικείμενο  καί  ὄχι  σάν  στοιχεῖο  προόδου.  Γίνεται  γνωστή  γιά  τή  σκανδαλώδη  ζωή  της  καί  κινδυνεύει  νά  χάσῃ  τήν  τιμητική  θέση  πού  τῆς  ἀνήκει.  Καί  μέ  τό  πέσιμό  της  κινδυνεύει  νά  ὑποβαθμισθῇ  καί  τό  ἐπίπεδο  τῆς  Κοινωνίας.

Ἡ  γυναῖκα  πρέπει  πρῶτα  νά  ἀντιληφθῇ  ἡ  ἴδια  ὅτι,  ἔχει ἕνα ὑψηλό προορισμό, καί  ὅτι  πρέπει  νά  ἀγωνισθῇ  γιά   νά  κατακτήσῃ  τήν  τιμητική  θέση,  πού  ὁ  Χριστός  τῆς  ἀπέδωσε.  Τή  θέση  τῆς  τίμιας  καί  εὐλογημένης  δημιουργοῦ,  τῆς  ἔντιμης  καί  πιστῆς  συζύγου  καί  εὐλογημένης  μητέρας.  Καί  ἡ  Κοινωνία  ἀπό  τήν  ἄλλη  πλευρά  νά  τήν  ὑψώσῃ  στό  ἐπίπεδο  πού  τῆς  πρέπει,  σάν  μητέρα,  σάν  σύζυγο,  σάν  ἀδελφή.  Νά  τῆς  ἀποδώσῃ  τόν  σεβασμό  πού  τῆς  ἀξίζει  καί  νά  τήν  δῇ  καί  νά  τήν  τιμήσῃ  σάν  πνεῦμα  καί  σάν  ψυχή  καί  ὄχι  σάν  ὕλη.

Καί  τότε  θά  ἀκουσθῇ  ξανά  τό  μήνυμα  τῆς  ἐλπίδας  καί  τῆς  χαρᾶς,  τῆς  πνευματικῆς  δημιουργίας,  τῆς  ἀναστηλώσεως  τῆς  οἰκογενείας  καί  τῆς  πολιτιστικῆς  προόδου  στό  σημερινό  μας  κόσμο,  σάν  τότε  μέ  τίς  Μυροφόρες…..

                                                                                                                                     π.Μ.Κ.