Περί Θείας Εὐχαριστίας (8ον)

 

  ΘΕΙΑ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ   (8^ον)

Συνέχεια  ἐκ  τοῦ  προηγούμενου …..

Καί  πολλοί  ἄλλοι  Πατέρες  τῆς  Ἐκκλησίας  ὁμιλοῦν  γιά  τήν  συνεχῆ  συμμετοχή  μας  στό  μυστήριο  τῆς  Θείας  Εὐχαριστίας. 

Ἀπό  ὅσα  μέχρι  τώρα  παρουσιάσαμε  καί  ἀπό  τήν  Ἁγ.  Γραφή  καί  ἀπό  τούς  Ἀποστολικούς  Κανόνας,  καί  ἀπό  τίς  Ὁμολογίες  διαφόρων  Πατριαρχῶν  καί  ἀπό  τίς  ἀποφάσεις  Τοπικῶν  καί  Οἰκουμενικῶν  Συνόδων  καί  ἀπό  τούς  Πατέρας  τῆς  Ἐκκλησίας  μας,  διαπιστώνουμε  ὅτι  ὁ  χριστιανός  πρέπει  καί  ὀφείλει  νά  προσέρχεται  συνεχῶς  στό  μυστήριο  τῆς  σωτηρίας.

Παρ’ ὅλα  αὐτά  ὅμως  οἱ  χριστιανοί  μας  δέν  προσέρχονται  συχνά  στήν  Θεία  Κοινωνία.  Ὁ  ἐπίβουλος  ἐχθρός,  ὁ  διάβολος,  προσπαθεῖ  μέ  κάθε  μέσον  καί  τρόπον  νά  μᾶς  ἀπομακρύνει  ἀπό  τό  σωτήριον  τοῦτο  μυστήριον,  βάζοντάς  μας  στό  μυαλό  διάφορες  σκέψεις 

Νά  ποῦμε  ὁλίγα  τινά  περί  τοῦ  πῶς  πρέπει  ὁ  πιστός  νά  προσέρχεται  στήν  Θ.  Κοινωνία.  Γιά  νά  ἀποκομίσῃ  ὁ  πιστός  τίς  μεγάλες  ὡφέλειες  πού  ἀπορρέουν  ἀπό  τή  συμμετοχή  του  στό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας,  εἶναι  ἀνάγκη  νά  προσέρχεται  μέ  τήν  ἀνάλογον  καί  κατάλληλον  προετοιμασίαν.  Καί  ἡ  προετοιμασία  αὐτή,  συνίσταται  σ’ αὐτό  πού  ὁ  Ἀπ.  Παῦλος  γράφει  στούς  Κορινθίους  (Α΄ Κορ.ια,28):   «δοκιμαζέτω  ἄνθρωπος  ἑαυτόν  καί  οὕτως  ἐκ  τοῦ  ἄρτου  ἐσθιέτω  καί  ἐκ  τοῦ  ποτηρίου  πινέτω».  Ἄς  δοκιμάζει,  ἄς  ἐξετάζει  τόν  ἑαυτόν  του  κάθε  ἄνθρωπος  ὅταν  πρόκειται  νά  προσέλθῃ  στό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας  καί  ἔτσι  ἄς  τρώγει  ἀπό  τόν  ἁγιασμένον  ἄρτον  καί  ἄς  πίνει  ἀπό  τό  ἁγιασμένο  αἷμα  τοῦ  Κυρίου,  τό  ὁποῖο  εὑρίσκεται  στό  Ἅγιο  Ποτήριο.

Τί  σημαίνει  δοκιμασία;  Τί  πρέπει  δηλ.  νά  κάνῃ  ὁ  χριστιανός  ὥστε  χωρίς  κατάκρισιν  νά  προσέρχεται  στό  θεῖο  μυστήριο;  Πρέπει  πρῶτον,  νά  ἐξετάσῃ  μέ  κάθε  λεπτομέρεια  τόν  ἑαυτόν  του,  τήν  ζωήν  του,  τίς  πράξεις  του,  τά  λόγια  του,  τίς  ἐπιθυμίες  του.  Στήν  συνέχεια  νά  μετανοήσῃ  γιά  ὅσα  ἀνακάλυψε  ὅτι  εἶναι  ἀντίθετα  μέ  τό  θέλημα  τοῦ  Θεοῦ  καί  ἀκολούθως  νά  ἐξομολογηθῇ  τά  ἁμαρτήματά  του  διά  νά  λάβῃ  τή  ἄφεσιν  καί  τήν  συγχώρησιν.  Καί  ἔτσι  καθαρός  θά  προσέλθῃ  στήν  Θεία  Κοινωνία.

Πάνω  δέ  ἀπ’ ὅλα  πρέπει  ὁ  χριστιανός  νά  πιστεύῃ  εἰς  τό  μυστήριο  τῆς  Θείας  Κοινωνίας.  Πρέπει   νά  πιστεύῃ  ὅτι  στό  Ἅγιο  Ποτήριο  τό  ὁποῖον  πλησιάζει,  εὑρίσκεται  ὁ  ἴδιος  ὁ  Χριστός,  τόν  ὁποῖον  παίρνοντάς  τον  μέσα  του,  γίνεται  ΕΝΑ  μέ  Αὐτόν,  γίνεται  καί  αὐτός  σύνναιμος  καί  σύσσωμος  τοῦ  Χριστοῦ,  γίνεται  Χριστοφόρος  καί  Θεοφόρος.

Πρέπει  νά  ποθῇ  τήν  Θ.  Κοινωνία,  νά  ποθῇ  τήν  ἔνωσίν  του  μέ  τόν  Χριστόν.  Οἱ  πρῶτοι  χριστιανοί  «ἦσαν  καθ’  ἡμέραν  προσκαρτεροῦντες  ὁμοθυμαδόν  ἐν  τῷ  ἱερῷ».  Αὐτή  ἡ  προσκαρτέρησις  δείχνει  καί  τόν  μεγάλον  πόθον  τῶν  πρώτων  χριστιανῶν.  Αὐτός  ὀ  πόθος  πρέπει  νά  διακατέχῃ  καί  έμᾶς.

Ὁ  πόθος  μας  διά  τήν  Θ.  Κοινωνίαν  μεγαλώνει  ὅταν  φέρνωμε  συχνά  στή  σκέψη  μας,  ὅτι  ἡ  Θ.  Κοινωνία  εἶναι  στήν  παροῦσα  ζωή,  ἀρραβών.  Ὁ  ἀρραβῶνας  αὐτός  ὁδηγεῖ  συνήθως  καί  στόν  γάμο.  Καί  ὁ  γάμος  μας  θά  εἶναι  ἡ  κοινωνία  μας  μετά  τοῦ  Θεοῦ,  στήν  μέλουσσα  ζωή.  Βασική  προϋπόθεση  γιά  νά  κληρονομήσωμε  τήν  οὐράνιον  Βασιλείαν  εἶναι  ἡ  Θ.  Κοινωνία.  Τό  εἶπε  ὁ  ἴδιος  ὁ  Χριστός: 

«Ἀμήν,  ἀμήν  λέγω  ὑμῖν,  ἐάν  μή  φάγητε  τήν  σάρκα  τοῦ  υἱοῦ  τοῦ  ἀνθρώπου  καί  πίητε  αὐτοῦ  τό  αἷμα,  οὐκ  ἔχετε  ζωήν  ἐν  ἑαυτοῖς.  Ὁ  τρώγων  μου  τήν  σάρκα  καί  πίνων  μου  τό  Αἷμα  ἔχει  ζωήν  αἰώνιον  καί  ἐγώ  ἀναστήσω  αὐτόν  ἐν  τῇ  ἐσχάτῃ  ἡμέρᾳ»  (Ἱω, στ, 53 - 54).  Ἀλήθεια  σᾶς  λέγω  ὅτι  ἐάν  δέν  φᾶτε  τήν  σάρκα  τοῦ  υἱοῦ  τοῦ  ἀνθρώπου  καί  πίητε  αὐτοῦ  τό  αἷμα,  δέν  ἔχετε  ζωή  μέσα  σας.  Ἐκεῖνος  πού  τρώγει  τήν  σάρκα  μου  (διά  τοῦ  μυστηρίου  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας)  καί  πίνει  τό  αἷμά  μου,  ἔχει  ζωήν  αἰώνιον  καί  ἐγώ  θά  τόν  ἀναστήσω  ἔνδοξον  κατά  τήν  μεγάλην  ἡμέρα τῆς  Κρίσεως.  Ὑπόσχεται  λοιπόν  ὁ  Χριστός  ὅτι  οἱ  μετέχοντες  στό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας  ἀξίως,  θά  τύχουν  καί  τῆς  ἐνδόξου  ἀναστάσεως,  τῆς  εἰσόδου  δηλ.  στήν  Οὐράνιον  Βασιλείαν.

   Νά  ποῦμε  καί  λίγα  λόγια  γιά  τίς  ὡφέλειες  πού  ἀποκομίζουν  οἱ  πιστοί  ἀπό  τήν  συμμετοχή  τους  στή  Θεία  Κοινωνία.

  Ὅταν  κάποτε  ἐρώτησαν  τόν  Ἅγιο  Νεκτάριο,  ποιά  ἀγαθά  ἀποκομίζουν  οἱ  ἀξίως  κοινωνοῦντες,  ἀπάντησε:  α)  «οἱ  ἀξίως  μεταλαμβάνοντες  γίνονται  κοινωνοί  τοῦ  Σώματος  καί  τοῦ  Αἵματος  τοῦ  Χριστοῦ»,  κατά  τόν  λόγον  τοῦ  Κυρίου,  ὅν  εἶπεν.  «Ὁ  τρώγων  μου  τήν  σάρκα  καί  πίνων  μου  τό  αἷμα  ἐν  ἑμοί  μένει  κἀγώ  ἐν  αὐτῷ» (Ιω.στ, 5 -6).

 Μεταλαμβάνοντες  τοῦ  Σώματος  καί  τοῦ  Αἵματος  τοῦ  Χριστοῦ,  ἀξιούμεθα  καί  τῆς  μεγάλης  καί  ὑψίστης  χάριτος  νά  συνενούμεθα  μετά  τοῦ  Χριστοῦ.  Αὐτός  πού  μέ  πίστη  καί  εὐλάβεια  κοινωνεῖ  τοῦ  σώματος  καί  αἵματος  τοῦ  Σωτῆρος  Χριστοῦ,  ἐννοῦται  μέ  Αὐτόν,  ζεῖ  μιά  πνευματική ζωή,  σύμφωνη  μέ  τό  θέλημά  του,  ἐνδυναμοῦται  καί  ἐνισχύεται  ἀπ’ Αὐτόν  στόν  ἀγῶνα  του  κατά  τοῦ  ἐχθροῦ.  Ἔτσι  ἑνωμένος  μετά  τοῦ  Χριστοῦ  διά  τῆς  Θείας  Κοινωνίας,  ἀξιοῦται  τῆς  Βασιλείας  τῶν  Οὐρανῶν,  ὅταν  ἀπέλθη  ἐκ  τοῦ  κόσμου  τούτου.  Γιαὐτό  καί  ἡ  Θεία  Κοινωνία  παρέχεται  σάν  ἀσφαλές  ἐφόδιον  τῆς  αἰωνίου  ζωῆς  σ’ αὐτούς  πού  μέ  πίστη  καί  μετάνοια  ἀποθνήσκουν.

  Καί  ἡ   β)   ἀπάντησις  τοῦ  Ἁγ.  Νεκταρίου:  Λαμβάνοντες  τήν  ἄφεσιν  τῶν  ἑαυτῶν  ἁμαρτιῶν  ἀναδείκνυνται  κληρονόμοι  τῆς  Οὐρανίου  Βασιλείας  καί  λαμβάνουσιν  ζωήν  αἰώνιον,  ὡς  αὐτός  ὁ  Σωτήρ  λέγει:  «ἐάν  τις  φάγῃ  ἐκ  τοῦ  ἄρτου  τούτου  ζήσεται  εἰς  τόν  αἰῶνα»,  καί  «ὁ  τρώγων  μου  τήν  σάρκα  καί  πίνων  μου  τό  αἷμα  ἔχει  ζωήν  αἰώνιον  καί  ἐγώ  ἀναστήσω  αὐτόν  ἐν  τῇ  ἐσχάτῃ  ἡμέρα».  Καί  ἀλλοῦ:   «ἐάν  μή  φάγητε  τήν  σάρκαν  τοῦ  Υἱοῦ  τοῦ  ἀνθρώπου  καί  πίνητε  τό  Αἷμα  αὐτοῦ,  οὐκ  ἔχετε  ζωήν  ἐν  ἑαυτοῖς».  Ἄρα  ἐάν  κοινωνήσετε  τοῦ  Σώματος  καί  Αἵματος  θά  κερδίσετε  τήν  αἰώνιον  ζωήν.

 Διά  τῆς  συμμετοχῆς  μας  στήν  Θ.  Κοινωνία  πετυχαίνομε  ἀκόμη  καί  τήν  ἄφεσιν  τῶν  ἁμαρτιῶν  μας,  ὅπως  μᾶς  βεβαιοῖ  ὁ  ἴδιος  ὁ  Χριστός.  «Λάβετε  φάγετε,  τοῦτο  μου  ἐστι  τό  σῶμα  τό  ὑπέρ  ὑμῶν  κλώμενον  εἰς  ἄφεσιν  ἁμαρτιῶν»  καί  «πίετε  ἐξ  αὐτοῦ  πάντες,  τοῦτο  ἐστι  τό  αἷμά  μου,  τό  τῆς  Καινῆς  Διαθήκης,  τό  ὑπέρ  ὑμῶν  καί  πολλῶν  ἐκχυνόμενον  εἰς  ἄφεσιν  ἁμαρτιῶν».

   Ἀπό  τά  λόγια  αὐτά τοῦ  Κυρίου  φαίνεται  καθαρά  ὅτι  διά  τῆς  Θ.  Κοινωνίας,  λαμβάνομεν  ἄφεσιν  ἁμαρτιῶν.  Γιαὐτό  καί  ἡ  Ἐκκλησία  μας,  γνωρίζουσα  αὐτήν  τήν  ἀλήθεια,  εὔχεται  διά  τοῦ  ἱερέως  μετά  τόν  καθαγιασμόν  τῶν  Τιμίων  Δώρων  λέγων:  «Ὥστε  γενέσθαι  τοῖς  μεταλαμβάνουσιν,  εἰς  νῆψιν  ψυχῆς,  εἰς  ἄφεσιν  ἁμαρτιῶν,  εἰς  κοινωνίαν  τοῦ  Ἁγίου  Πνεύματος,  εἰς  Βασιλείας  Οὐρανῶν  πλήρωμα,  εἰς  παρρησίαν  τήν  πρός  σέ,  μή  εἰς  κρῖμα  ἤ  κατάκριμα».

 Ἡ  παράκλησις  αὐτή  τοῦ  λειτουργοῦ  ἱερέως  πρός  τόν  Ἰησοῦν  Χριστόν  δηλώνει  καί  τίς  ὡφέλειες  πού  ἀποκομίζει  ὁ  πιστός  ὁ  ὁποῖος  κοινωνᾶ.  α)  Ἡ  νῆψις  τῆς  ψυχῆς,  ὁ  καθαρισμός  της  ἀπό  τά  ἁμαρτήματα,  β)  ἡ  ἄφεσις,  ἡ  συγχώρησις  τῶν  ἀμαρτιῶν.  Βέβαια  ἡ  ἄφεσις  τῶν  ἁμαρτιῶν  δίδεται  δι’ ἑνός  ἄλλου  μυστηρίου,  τῆς  μετανοίας  καί  Ἱερᾶς  Ἐξομολογήσεως.  Ἡ  Θ.  Κοινωνία  ὅμως  ἔρχεται  νά  ἐπισφραγίσῃ  αὐτήν  τήν  ἄφεσιν.  γ)  εἰς  Κοινωνίαν  τοῦ  Ἁγίου  Πνεύματος,  νά  γίνουν  δηλ.  οἱ  πιστοί  κοινωνοί  καί  μέτοχοι  τῆς  χάριτος  τοῦ  Ἁγ.  Πνεύματος  καί  δ)  εἰς  κληρονομίαν  τῆς  Οὐρανίου  Βασιλείας.  Ἐπιτυγχάνεται  ἀκόμη  διά  τῆς  Θ.  Κοινωνίας,  ἡ  ἔνωσις  τῶν  πιστῶν  μετά  τοῦ  Χριστοῦ,  ἀλλά  καί  μεταξύ  τους. 

Συνεχίζεται …..                                                                                   π. Μ.Κ.