Περί Θ. Εὐχαριστίας 3ον

 

ΠΕΡΙ  ΘΕΙΑΣ   ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ     (3^ον)

 

Συνέχεια  ἐκ  τοῦ  προηγουμένου.   

Ἡ  ἐντολή  τοῦ  Χριστοῦ  καθώς  καί  οἱ  Ἀποστολικοί  Κανόνες,  (ὅπως  εἴδαμε  σέ  προηγούμενη  ὁμιλία),  ὁρίζουν  τήν  συχνή  προσέλευση  τῶν  πιστῶν  στήν  Θ.  Εὐχαριστία. 

Βάσει  τῆς  ἐν  Κωνσταντινουπόλει  Συνόδου  τοῦ  1672  ὁμολογίας  τῆς  Μεγάλης  τοῦ  Χριστοῦ  Ἐκκλησίας,  «οἱ  πιστοί  ἔχουν  καθῆκον  καί  ὑποχρέωσιν  ἀλλά  καί  δικαίωμα  νά  μετέχουν  τοῦ  μυστηρίου  τῆς  Θείας  Εὐχαριστίας  καί  οὐδείς  δύναται  νἀ  ἐμποδισθῇ  παρ’ οὐδενός». 

Τό  Σῶμα  καί  τό  Αἷμα  τοῦ  Χριστοῦ  μεταδίδεται  εἰς  πάντας  τούς  προσερχομένους,  κληρικούς  καί  λαϊκούς,  ἄνευ  διακρίσεως  καί  δισταγμοῦ  πρός  τήν  ἀξιότητα  ἤ  μή  τοῦ  προσερχομένου,  πλήν  ὅμως:  «Οἱ  μέντοι  ἀξίως  μεταλαβόντες  αὐτοῦ,  ζωοποιοῦνται,  ἑνούμενοι  αὐτῷ  τῷ  Χριστῷ.  Οἱ  δέ  ἀναξίως,  κατακρίνονται  καί  εἰς  ὄλεθρον  ρίπτουσιν  ἑαυτούς».  Μέ  μόνην  τήν  διαφοράν  ὅτι,  ὅσοι  κοινωνοῦν  ἀξίως,  κατόπιν  δηλ.  τῆς  σχετικῆς  προετοι-μασίας  καί  Ἱερᾶς  Ἐξομολογήσεως,  αὐτοί  ζωοποιοῦνται  καί  ἑνώνονται  μέ  τόν  Χριστό.  Ἐνῶ  ὅσοι  κοινωνοῦν  ἀναξίως,  κατακρίνονται  καί  ὁδηγοῦν  τούς  ἑαυτούς  των  στήν  καταστροφή  καί  στόν  ψυχικόν  θάνατον.

Ὁ  Ἅγ.  Γρηγόριος  ὁ  Ε΄  Πατριάρχης  Κων/πόλεως,  τό  1815  ἐξέδωσε  Συνοδική  ἀπόφαση  σχετική  μέ  τή  Θ.  Κοινωνία  στήν  ὁποία  ἀναφέρονται  τά  ἐξῆς:  «Περί  δέ  τῆς  Θείας  Κοινωνίας  καί  Ἱερᾶς  Μεταλήψεως  ἔστε  βέβαιοι  καί  γινώσκετε,  ὅτι  χρέος  ἔχουσιν  οἱ  εὐσεβεῖς,  ἐν  ἑκάστῃ  ἱερᾷ  μυσταγωγίᾳ  νά  προσέρχωνται  καί  νά  μεταλαμβάνωσι  τοῦ  Ζωοποιοῦ  Σώματος.  Διά  τοῦτο  προσκαλοῦνται  παρά  τοῦ  ἱερέως  ἐν  τῷ  μετά  φόβου  Θεοῦ,  πίστεως  καί  ἀγάπης  προσέλθετε.  Διά  δέ  τό  τοῦ  ἀνθρώπου  ὀλισθηρόν  καί  ἀνίκανον  πρός  τήν  καθ’  ἡμέραν  μετάληψιν,  ἀνέθετο  ἡ  ἐκκλησία  τό  τοιοῦτο,  καί  ἐνετείλατο  νά  προσέρχηται  ἕκαστος  ἐν  τῇ  ἱερᾷ  μεταλήψει,  ὁπόταν  ἐξομολογηθείς  ἐν  τῷ  Πνευματικῷ  πατρί  αὐτοῦ,  εὕρη  ἑαυτόν  ἄξιον  εἰς  τήν  Θείαν  Κοινωνίαν  καί  λάβει  τήν  παρά  τοῦ  Πνευματικοῦ  πατρός  του  ἄδειαν».

Χρέος  λοιπόν  ἔχουν  ὅλοι  οἱ  χριστιανοί,  σέ  κάθε  Θεία  Λειτουργία  νά  προσέρχωνται  καί  νά  μεταλαμβάνουν  τήν  ὥρα  πιύ  λειτουργός  τούς  προσκαλεῖ.  Ἐπειδή  ὅμως,  λέγει,  ὁ  ἄνθρωπος  πολλές  φορές  ὁλισθαίνει   καί  πέφτει  στήν  ἁμαρτία  καί  ἔτσι  εἶναι  ἀδύνατος  ἡ  συχνή  μετάληψις,  τό  θέμα  τοῦτο  τό  τακτοποίησε  ἡ  ἐκκλησία  καί  παρήγγειλε  νά  προσέρχεται   ὁ  πιστός  στή  Θ.  Κοινωνία,  ἀφοῦ  προηγουμένως  ἐξομολογηθῆ  στόν  πνευματικό  του  πατέρα  καί  λάβει  ἀπ’  αὐτόν  τήν  ἄδεια  τοῦ  νά  κοινωνᾶ  τακτικά.

Καί  ἡ  Ἱερά  Σύνοδος  τῆς  Ἐκκλησίας  τῆς  Ἑλλάδος  διά  παλαιοτέρων  Ἐγκυκλίων  της,  συνιστᾶ  νά  μήν  ἐμποδίζωνται  οἱ  πιστοί  ἀπό  τήν  συχνή  προσέλευση  στή  Θ.  Κοινωνία,  ἀρκεῖ  αὐτοί  νά  τακτοποιοῦν  προηγουμένως   τήν  συνείδησή  των,  διά  τῆς  μετανοίας  καί  ἐξομολογήσεως.

Σέ  κάποια  ὁμολογία  τοῦ  Πέτρου  Μογίλα  Ἐπισκόπου  Κιέβου,  διαβάζομε:  «Ὅποιος  χριστιανός  εὑρίσκεται  παρών  συχνά  εἰς  τήν  θυσίαν  ταύτην  καί  κοινωνᾶ  τοῦ  μυστηρίου  τούτου,  ἐλευθερώνεται  δι’  αὐτοῦ  ἀπό  κάθε  πειρασμό  καί  κίνδυνον  τοῦ  διαβόλου». Ὁ  ἐχθρός  τῆς  ψυχῆς  τοῦ  ἀνθρώπου,  ὁ  διάβολος,  δέν  ἀποτολμᾶ  νά  βλάψει  ἐκεῖνον  πού  ξέρει  ὅτι  ἔχει  μέσα  του  τόν  Χριστό.

Ὁ  Οἰκουμ  Πατριάρχης  Ἰωακείμ  ὁ  Γ΄  γράφει  περί  τοῦ  μυστηρίου  τῆς  Θείς  Εὐχαριστίας:  «Ὁ  ἀληθινός  χριστιανός  πρέπει  νά  κοινωνᾶ  τῶν  ἀχράντων  μυστηρίων  ὅπως  διατάσσει  τό  ἱερό  εὐαγγέλιο  καί  ἡ  ἁγία  ἡμῶν  ἐκκλησία,  ὅσο  τό  δυνατόν  συχνότερον,  ἵνα  τοιουτοτρόπως  λαμβάνει  πλουσίαν  τήν  χάριν  τῆς  μυστικῆς  μετά  τοῦ  Ἰησοῦ  Χριστοῦ  κοινωνίας  καί  φέρει  καρπόν  πλούσιον  ἀγαθῶν  ἔργων,  καθώς  καί  τό  κλῖμα  τό  ὁποῖον  τρέφεται  πλουσίως  ἐκ  τῆς  ρίζης  αὐτοῦ».

Πολλοί  πιστοί  λέγουν  ὅτι,  ἐμεῖς  εἴμαστε  ἀνάξιοι  τῆς  Θ.  Κοινωνίας  καί  ἄν  προσέλθωμε  σ’ αὐτήν  θά  κατακριθοῦμε,  γιαὐτό  καί  δέν  πρισερχόμεθα.  Αὐτό  εἶναι  μία  ἄλλη  παγίδα  τοῦ  διαβόλου.  Ἡ  προσέλευσις  εἶναι  ὑποχρεωτική,  εἶναι  καθῆκον,  εἶναι  ἐντολή  τοῦ  Κυρίου.  Ἄλλωστε  γιά  τούς  ἀναξίους  καί  ἁμαρτωλούς  ἦλθε  ὁ  Χριστός  στή  γῆ  καί  γιαὐτούς  ἔχυσε  τό  αἷμα  του  πάνω  στό  Σταυρὀ.

Ὁ  Ἱερός  Χρυσόστομος  λέγει:  «Πάλιν  ὁ  Χριστός  φωνάζει  λέγων.  Φάγετε  καί  πίετε,  παρόντος  μάλιστα  καί  τοῦ  Ἰούδα,  εἰς  τόν  ὁποῖον  λέγει.  Φάγε  καί  πίε  Ἰούδα  αὐτό  τό  αἷμα  τό  ὁποῖον  ἐπώλησες  μόλις  πρό  ὁλίγου,  ἀντί  τριάκοντα  ἀγρυρίων.  Πίε  τό  αἷμά  μου  καίτοι  εἶσαι  ἀνάξιος».

Ἐδῶ  βλέπομε  τήν  φιλανθρωπία  τοῦ  Κυρίου  καί  τήν  ἀγνωμοσύνη  τοῦ  Ἰούδα.  Ὁ  μέν  Ἰούδας  πρόδιδε  τόν  Κύριόν  του,  ὁ  δέ  Κύριος  τοῦ  ἔδιδε  τό  Αἷμά  του.  Καί  ὄχι  μόνο  μετέσχε  ὁ  Ἰούδας  τοῦ   Μυστικοῦ  Δείπνου,  ἀλλά  ἐδέχθη  νά  τοῦ  πλύνει  ὁ  Κύριος  καί  τούς  πόδας.  Ὁ  Χριστός  λοιπόν  προσφέρεται  πρός  πάντας,  ἀξίους  καί  ἀναξίους.

Λέγει  ἐπίσης  ὁ  Ἱερός  Χρυσόστομος  διά  τήν  Θ.  Κοινωνία: «οἱ  ἐν  μετανοίᾳ  διάγοντες  καί  μή  ἐλεγχόμενοι  ὑπό  τῆς  συνειδήσεως  αὐτῶν,  ἔχουν  καθῆκον  νά  προσέρχωνται  καθημερινῶς  στήν  Θεία  Λειτουργία  και  μεταλαμβάνουν  τά  ἄχραντα  μυστήρια».

Ὁ  Ἅγ.  Κυπριανός  λέγει:  «Ἡ  προσέλευσις  στό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας  καί  ἡ  μετάληψη  τοῦ  ἄρτου  τῆς  ζωῆς,  πρέπει  νά  γίνεται  καθημερινῶς  ὑπό  τῶν  πιστῶν,  διότι  ἐξασφαλίζει  τήν  σωτηρία.  Ὁ  μή  προσερχόμενος  παραμένει  μακράν  τῆς  σωτηρίας».

Ὁ  Ἅγ.  Βασίλειος  ἀναφέρει:  «Καί  τῷ  κοινωνεῖν  καθ’ ἑκάστην  ἡμέραν  καί  μεταλαμβάνειν  τοῦ  Ἁγίου  Σώματος  καί  Αἵματος  τοῦ  Χριστοῦ  καλόν  καί  ἐπωφελές.  Ἡμεῖς  μέντοιγε   τέταρτον  καθ’  ἑκάστην  ἑβδομάδα  κοινωνοῦμεν,  ἐν  τῇ  Κυριακῇ,  ἐν  τῇ  Τετράδι,  ἐν  τῇ  Παρασκευῇ  καί  τῷ  Σαββάτῳ  καί  ἐν  ταῖς  ἄλλαις  ἡμέραις,  ἐάν  ἧ  μνήμη  Ἁγίου  τινός».

Ὁ  Ἅγ.  Ἀμβρόσιος  Ἐπίσκοπος  Μεδιολάνων  γράφει:  «Βλέπομε  πολλούς  ἀδελφούς  νά  συναθροίζωνται  ἀμελέστατα  στήν  ἐκκλησία  καί  μάλιστα  κατά  τίς  Κυριακάς  καί  νά  μήν  εἶναι  παρόντες  στήν  μετάληψη.  Ὁ  Θεός  ἔδωκε  εἰς  ἡμᾶς  τόν  ἄρτον  τοῦτον  καθημερινός,  καί  ἡμεῖς  ποιοῦμεν  αὐτόν  ἐνιαύσιον».  Ὁ  Θεὀς  μᾶς  ἔδωκε  τό  Σῶμά  του  γιά  καθημερινή  τροφή  καί  ἐμεῖς  τήν  κάναμε  ἐτήσια.

Ὁ  Ἅγ.  Κύριλλος  Πατριάρχης  Ἀλεξανδρείας  λέγει:  «Οἱ  μακρύνοντες  ἑαυτούς  ἐκ  τῆς  ἐκκλησίας  καἰ  τῆς  Κοινωνίας,  ἐχθροί  τοῦ  Θεοῦ  γίνονται  καί  δαιμόνων  φίλοι».

Ὁ  Ἅγ.  Νικόδημος  ὁ  Ἁγιορείτης  ἀναφέρει:  «Καθώς  ὁ  Θεός  τότε,  ἔδωκε  τό  μάννα  στούς  Ἰσραηλίτας  διά  νά  τρώγουν  συνεχῶς  καί  τό  ὕδωρ  γιά  νά  τό  πίνουν,  παρόμοιον  ἀλλ’  ἐκλεκτόν  ἔδωκε  καί  τώρα  τό  σῶμα  καί  τό  αἷμά  του  εἰς  τούς  χριστιανούς,  διά  νά  μεταλαμβάνουν  συνεχῶς». 

Ἀπό  ὅσα  προαναφέραμε,  βγαίνει  τό  συμπέρασμα  ὅτι  ὁ  πιστός  ὀφείλει  νά  προσέρχεται  στό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας  τακτικά.

Συνεχίζεται .....

                                                                                                               π.Μ.Κ.