Περί Θείας Εὐχαριστίας (1ον)

 

ΠΕΡΙ  ΘΕΙΑΣ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ  (1^ον)

Τί  εἶναι  ἡ  Θεία  Εὐχαριστία;  Εἶναι  τό  Θεοσύστατο  Μυστήριο  τό  ὁποῖο  συνεχίζει  τήν  σταυρική  θυσία  τοῦ  Κυρίου  καί  παρέχει  στούς  πιστούς  τά  ἀγαθά  πού  ἀπορρέουν  ἀπ’ αὐτή  τή  Θυσία.  Εἶναι  τό  ὑπερφυέστατο  ἐκεῖνο  μυστήριο  κατά  τό  ὁποῖο  ὁ  ἄρτος  καί  ὁ  οἶνος,  μεταβάλλονται  σέ  Σῶμα  καί  Αἷμα  Χριστοῦ  καί  ὑπό  τήν  ἐξωτερική  μορφή  τοῦ  ἄρτου  καί  τοῦ  οἴνου  εἶναι  πραγματικῶς  καί  οὐσιωδῶς,  ὁ  ἴδιος  ὁ  Χριστός.

Ἰδρυτής  τοῦ  ὑπερφυοῦς  αὐτοῦ  Μυστηρίου  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας  εἶναι  ὁ  ἴδιος  ὁ  Κύριος  ὁ  ὁποῖος  ἀπό  ὑπερβάλουσαν  ἀγάπην  πρός  τόν  ἄνθρωπον,  θέλησε  νά  τόν  ἐνώσῃ  μαζί  του,  καί  νά  τόν  κάνῃ  κληρονόμον  τῆς  Βασιλείας  του,  γιαὐτό  καί  συνέστησε  τό  Μυστήριο  τοῦτο.

Ὁ  Χριστός  ἔρχεται  στά  Ἱεροσόλυμα  μέ  τούς  μαθητάς  του  γιά  νά  ἑορτάσει  τό   Πάσχα.  (Πάσχα  ἑόρταζον  οἱ  Ἐβραίοι  τήν  σωτήριον  διάβασίν  των  ἀπό  τήν  Ἐρυθρά  θάλασσα).  Καί  ὅπως  μᾶς  πληροφορεῖ  ὁ  Εὐαγγ.  Ματθαῖος,  κατέλυσαν  σέ  ἕνα  ἀνώγαιον  καί  «ἐσθιόντων  αὐτῶν  λαβών  ὁ  Ἰησοῦς  τόν  ἄρτον  καί  εὐχαριστήσας,  ἔκλασε  καί  ἐδίδου  τοῖς  μαθηταῖς  καί  εἶπε.  Λάβετε,  φάγετε,  τοῦτο  ἐστι  τό  σῶμά  μου.  Καί  λαβών  τό  ποτήριον  καί  εὐχαριστήσας  ἔδωκεν  αὐτοῖς  λέγων.  Πίετε  ἐξ  αὐτοῦ  πάντε.  Τοῦτο  γάρ  ἐστι  τό  αἷμά  μου  τό  τῆς  Καινῆς  Διαθήκης  τό  περί  πολλῶν  ἐκχυνόμενον  εἰς  ἄφεσιν  ἁμαρτιῶν».  (Ματθ. κστ, 26 – 28). 

Ἐνῶ  δηλ.  ἔτρωγαν,  ὁ  Ἰησοῦς  πῆρε  στά  χέρια  του  τόν  ἄρτον  καί  ἀφοῦ  εὐχαρίστησε  τόν  Θεό  Πατέρα,  τόν  ἔκοψε  σέ  κομμάτια  καί  ἔδωκε  στούς  μαθητάς  του  λέγων.  Πᾶρτε  καί  φᾶτε.  Δέν  εἶναι  αὐτός  ὁ  συνήθης  ἄρτος,  ἀλλά  εἶναι  τό  ἴδιο  τό  Σῶμά  μου.  Στήν  συνέχεια  παίρνει  τό  ποτήρι  μέ  τό  κρασί,  εὐχαρίστησε  καί  πάλι  καί  ἔδωκε  στούς  μαθητάς  του  λέγων.  Πιῆτε  ἀπό  αὐτό  ὅλοι.  Δέν  εἶναι  τό  συνηθισμένο  κρασί,  ἀλλά  τό  Αἷμά  μου,  διά  τοῦ  ὁποίου  ἐπικυρώνεται  ἡ  καινούρια  διαθήκη  πού  συνῆψα  μαζί  σας  καί  τό  ὁποῖον  Αἷμά  μου  χύνεται  γιά  τήν  σωτηρία  πολλῶν.

Ἀκριβεστάτη  περιγραφή  τῆς  παραδόσεως τοῦ  μυστηρίου,  μᾶς  κάνει  ὁ  Ἀπ.  Παῦλος,  στήν  Α΄ πρός  Κορινθίους  Ἐπιστολή  του.  Καί  ἔχει  ἰδιαιτέραν  σημασίαν  ἡ  μαρτυρία  τοῦ  Ἀπ.  Παύλου  διότι  ἡ  Ἐπιστολή  αὐτή  εἶναι  ἀπό  τά  ἀρχαιότερα  γραπτά  μνημεῖα  τῆς  Καινῆς  Διαθήκης.  Γράφει  λοιπόν  ὁ  Ἀπ.  Παῦλος:  «Ἐγώ  παρέλαβον  ἀπό  τοῦ  Κυρίου,  ὅ  καί  παρέδωκα  ὑμῖν,  ὅτι  ὁ  Κύριος  Ἰησοῦς  ἐν  τῇ  νυκτί  ᾖ  παρεδίδοτο,  ἔλαβεν  ἄρτον  καί  εὐχαριστήσας  ἔκλασε  καί  εἶπε.  Λάβετε  φάγετε,  τοῦτο  μού  ἐστι  τό  Σῶμα  τό  ὑπέρ  ὑμῶν  κλώμενον.  Τοῦτο  ποιεῖτε  εἰς  τήν  ἑμήν  ἀνάμνησιν.  Ὡσαύτως  καί  τό  ποτήριον  μετά  τό  δειπνῆσαι  λέγων.  Τοῦτο  τό  ποτήριον  ἡ  καινή  διαθήκη  ἐστίν  ἐν  τῷ  ἐμῷ  αἵματι.  Τοῦτο  ποιεῖτε,  ὁσάκις  ἄν  πίνητε,  εἰς  τήν  ἑμήν  ἀνάμνησιν»  (A΄ Κορινθ. ια, 23 – 25).

Σύμφωνα  λοιπόν  μέ  τούς  Εὐαγγελιστάς  καί  τόν  Ἀπ.  Παῦλο,  ὁ  ἴδιος  ὁ  Χριστός  παρέδωκε  τό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας  στούς  μαθητάς  του,  τήν  Μεγ.  Πέμπτη  τό  βράδυ  στήν  πόλη  τῶν  Ἱεροσολύμων  καἰ  μέ  τήν  ρητήν  ἐντολήν  νά  τό  ἐπαναλαμβάνουν  καί  αὐτοί  συνεχῶς,  γιά  νά  ἐνθυμοῦνται  Αὐτον  καί  τήν  θυσία  Του.

Τί  γίνεται  στό  μυστήριο  τῆς  Θείας  Εὐχαριστίας;  Γίνεται  μία  πραγματική  ἀναπαράσταση  τῆς  σταυρικῆς  θυσίας  τοῦ  Κυρίου,  τήν  ὁποία  προσέφερε  ἐπί  τοῦ  σταυροῦ,  γιά  τήν  σωτηρία  μας. Ἡ  θυσία  ἐκείνη  προσφέρθηκε  μία  φορά,  ἐπαναλαμβάνεται  ὅμως  καί  συνεχίζεται  στό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας  ἀναιμάκτως,  καί  προσφέρεται  στόν  Θεό  μέ  τήν  πίστη  ὅτι,  συνεχίζει  νά  μεταδίδει  στούς  πιστούς  τά  ἀγαθἀ  πού  ἀπορρέουν  ἐκ  τοῦ  Σταυροῦ.  Τοῦτο  τό  μαρτυρεῖ  ἡ  Ἁγ.  Γραφή  ἀλλά  καί  οἱ  Πατέρες  τῆς  Ἐκκλησίας  μας.

Λέγει  ἡ  Ἁγ.  Γραφή:  «Λάβετε,  φάγετε,  τοῦτο  ἐστι  τό  σῶμά  μου  τό  ὑπέρ  ὑμῶν  κλώμενον,  καί  πίετε  ἐξ  αὐτοῦ  πάντες,  τοῦτο  ἐστι  τό  αἷμά  μου,  τό  ὑπέρ  ὑμῶν  ἐκχυνόμενον».  Τά  δύο  ρήματα  «κλώμενον»  καί  «ἐκχυνόμενον»  δηλώνουν  πράξη  πού  ἐπαναλαμβάνεται.  Σέ  κάθε  λοιπόν  Θεία  Εὐχαριστία,  γίνεται  πραγματική  ἀναπαράσταση  τῆς  ἐπί  τοῦ  Σταυροῦ  προσφερομένης  θυσίας  τοῦ  Κυρίου.

Ὁ  Ἅγ.  Κύριλλος  Ἱεροσολύμων  λέγει:  «Χριστόν  ἐσφαγμένον  ὑπέρ  τῶν  ἡμετέρων,  ἁμαρτημάτων  προσφέρομεν».

Ὁ  Ἅγ.  Γρηγόριος  ὁ  Ναζιανζηνός  λέγει:  «Ὁ  λειτουργός,  λόγῳ  καθέλκει  τόν  Λόγον  καί  ἀναιμάκτῳ  τομῇ  σῶμα  καί  αἷμα  τέμνει  δεσποτικόν,  φωνήν  ἔχων  τό  ξῖφος».  Δηλ.  ὁ  λειτουργός  μέ  τόν  λόγον  πού  ἀπευθύνει  πρός  τόν  Θεόν,  καταβιβάζει  τόν  Υἱόν  τοῦ  Θεοῦ  καί  μέ  τήν  ἀναίμακτον  τομήν,  τέμνει  καί  διαχωρίζει  τό  δεσποτικό  σῶμα  χρησιμοποιῶντας  σάν  ξῖφος  τήν  φωνήν. 

Καί  ὁ  Ἅγ.  Ἰωάννης  ὁ  Χρυσόστομος  λέγει:  «Ὅταν  ἴδῃς  χριστιανέ,  τόν  Κύριον  θυσιασμένον  καί  κείμενον  ἐπάνω  στήν  Ἁγ.  Τράπεζα,  καί  τόν  ἱερέα  νά  στέκεται  ἐπάνω  ἀπό  τό  θῦμα  καί  μετά  θερμότητος  νά  προσεύχεται  γιά  ὅλους  τούς  πιστούς,  νά  ἀξιωθοῦν  νά  βάψουν  τίς  καρδιές  των  εἰς  τό  Ἅγιο  Αἷμά  του,  τότε  πρέπει  νά  ἔχεις  μετατεθῆ  εἰς  τούς  Οὐρανούς».

Ἐξ  αὐτῶν  τῶν  ὁλίγων,  συνάγεται  ὅτι,  ἡ  Θεία  Εὐχαριστία  εἶναι  θυσία  ἡ  ὁποία  προσφέρεται  ἀναιμάκτως  σέ  κάθε  Θεία  Λειτουργία.

Συνεχίζεται ....                                                                                               π. Μ.Κ.