Ἡ Ἱστορία τῆς Ἁγίας Ζώνης

(Σύγγελης Κωνσταντῖνος)

Στὶς 31 Αὐγούστου θὰ ἑορτάσουμε καὶ φέτος τὴν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὄρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε ἀπὸ τρίχες καμήλας.

Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου εἶναι λιγοστὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς ἀκόμη χρόνους.

Ἡ Θεοτόκος μέχρι τὴν Κοίμησή της παρέμεινε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἦταν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴ φροντίδα της εἶχε ἀναλάβει ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.

Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς της εἶναι θαυμαστὲς καὶ συγκινητικές. Κοντὰ της βρέθηκαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τρόπο θαυμαστό, «ἐπὶ νεφελῶν».

Καὶ τότε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε θριαμβευτικὰ «ἐπὶ νεφελῶν», μὲ τὴ συνοδεία πλήθους ἀγγέλων. Ἡ Θεοτόκος προσευχήθηκε στὸν Υἱό της, παρηγόρησε τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι πάντα κοντὰ στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ μεσιτεύει στὸν Υἱό της καὶ παρέδωσε τὴν πανάμωμη ψυχή της στὸν Κύριο.

Οἱ Ἀπόστολοι ἐναπόθεσαν τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου σὲ «καινὸν μνημεῖον» στὴ Γεθσημανή. Ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀργότερα ἔκτισε τὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως. Τρεῖς μέρες μετὰ τὴν κοίμηση κατέβηκε ὁ Κύριος μὲ τὴ συνοδεία τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πλήθους ἀγγέλων.

Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου παρέλαβε τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλοι μαζὶ ἀνῆλθαν στοὺς οὐρανούς. Ἡ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεομήτορος εἶχε συντελεστεῖ. Τὸ ἱερὸ Σῶμα της ἑνώθηκε πάλι μὲ τὴν ἁγνὴ ψυχή της.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ἦταν ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ποὺ εἶδε τὴ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου. Δὲν εἶχε μπορέσει νὰ παρευρεθεῖ στὴν κηδεία της εὑρισκόμενος στὶς Ἰνδίες. Ἐκεῖ, μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, καὶ ἐνῷ τελοῦσε τὴ Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στὴ Γεθσημανὴ μὲ θαυμαστὸ τρόπο καὶ εἶδε ὅλα ὅσα συνέβησαν.

Τότε παρακάλεσε τὴν Παναγία νὰ τοῦ δώσει γιὰ εὐλογία τὴ Ζώνη της. Καὶ ἐκείνη, καθὼς ἀνέβαινε στοὺς οὐρανούς, τοῦ ἔριξε τὸ Ἱερὸ κειμήλιο «πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι τῷ ἀποστόλῳ Θωμᾷ τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου» ψάλλουμε στὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ζώνης.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς στὴ συνέχεια πληροφόρησε καὶ τοὺς ὑπόλοιπους Ἀποστόλους γιὰ τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ γεγονότα καὶ τοὺς ἔδειξε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας.

Ἐκεῖνοι δοξολόγησαν τὸν Θεὸ καὶ τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς εὐλογήσει, καθὼς ἦταν ὁ μόνος ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὴν ἔνδοξη Μετάσταση τῆς Θεοτόκου.

Τὴ διαφύλαξη τῆς Ἁγίας Ζώνης ἀνέλαβαν δύο φτωχὲς καὶ εὐσεβεῖς γυναῖκες στὰ Ἱεροσόλυμα, οἱ ὁποῖες φρόντιζαν τὴν Θεοτόκο. Παρέλαβαν μὲ εὐλάβεια τὸ ἱερὸ κειμήλιο καὶ ἀπὸ τότε τὸ ἔργο τῆς διαφύλαξής του συνέχιζε ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ μία εὐλαβὴς παρθένος καταγομένη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια αὐτή.

Ἡ ἀνακομιδὴ τῆς Τιμίας Ζώνης καὶ ἡ μεταφορά της στὴν Κωνσταντινούπολη ἔγινε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἀρκάδιο (395-408). Ἡ ὑποδοχὴ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου στὴ Βασιλεύουσα ἦταν λαμπρότατη. Ὁ αὐτοκράτορας κατέθεσε τὴν Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου σὲ λειψανοθήκη ποὺ ὀνόμασε «ἁγίαν σορόν». Ἡ κατάθεση ἔγινε στὶς 31 Αὐγούστου, τελευταία μέρα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Στὴν πόλη τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, τῆς ὁποίας Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς καὶ Προστάτις ἦταν ἡ Θεοτόκος, θὰ φυλασσόταν πλέον ἡ Ἁγία Ζώνη τῆς Θεομήτορος.

Ἡ κόρη τοῦ Ἀρκάδιου, ἡ αὐτοκράτειρα Πουλχερία, ἀνήγειρε λαμπρὸ ναὸ πρὸς τιμὴ τῆς Παναγίας, τὸν περίφημο ναὸ τῆς Θεοτόκου τῶν Χαλκοπρατείων. (Χαλκοπράτεια ὀνομαζόταν ἡ συνοικία ὅπου κτίστηκε ὁ ναός τὸ ὄνομά της ἡ συνοικία τὸ ἔλαβε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐκεῖ πρὶν κατασκευάζονταν καὶ πωλοῦνταν χάλκινα ἀντικείμενα).

Στὸ ναὸ αὐτὸ ἡ αὐτοκράτειρα κατέθεσε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια μάλιστα ἡ Πουλχερία κέντησε μὲ χρυσὴ κλωστὴ τὴν Τιμία Ζώνη διακοσμώντας την. Ἡ χρυσὴ αὐτὴ κλωστὴ εἶναι εὐδιάκριτη καὶ σήμερα στὸ τμῆμα ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου.

Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστῖνος Β΄ καὶ ἡ σύζυγός του Σοφία ἀνακαίνισαν τὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Χαλκοπρατείων καὶ ἀνήγειραν ἐκεῖ καὶ τὸ παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Σοροῦ. Ἐκεῖ, μέσα σὲ λειψανοθήκη καὶ πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα, φυλασσόταν ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου.

Πλῆθος πιστῶν συνέρρεαν γιὰ νὰ τὴν προσκυνήσουν μὲ εὐλάβεια ζητώντας ἀπὸ τὴν Παναγία νὰ μεσιτεύσει μὲ τὶς πρεσβεῖες της στὸν Κύριο. Πλῆθος θαυμάτων ἐπιτέλεσε ἡ Τιμία Ζώνη. Ἄνθρωποι δυστυχισμένοι καὶ πονεμένοι βρῆκαν λύτρωση μὲ τὴ θαυματουργὴ δύναμη τοῦ ἁγίου λειψάνου.

Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὑμνήθηκε ἀπὸ φημισμένους ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς. Μὲ τὴ χάρη τῆς Παναγίας καθαγιάζει τοὺς πιστοὺς ποὺ προσέρχονται εὐλαβικὰ γιὰ νὰ τὸ προσκυνήσουν τοὺς ἀνυψώνει ἀπὸ τὴ φθορά, τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ ἀσθένειες καὶ θλίψεις.

Στὴ συνέχεια ἡ Ἁγία Ζώνη τεμαχίστηκε καὶ τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σὲ διάφορους ναοὺς τῆς Κωνσταντινούπολης. Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους τὸ 1204, κάποια τεμάχια ἁρπάχτηκαν ἀπὸ τοὺς βάρβαρους καὶ ἀπολίτιστους κατακτητὲς καὶ μεταφέρθηκαν στὴ Δύση.

Ἕνα μέρος ὅμως διασώθηκε καὶ παρέμεινε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πόλης ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στὸν ἱερὸ ναὸ τῆς Θεοτόκου τῶν Βλαχερνῶν. Ἡ τελευταία ἀναφορὰ γιὰ τὸ ἅγιο λείψανο εἶναι ἑνὸς ἀνώνυμου Ρώσου προσκυνητῆ στὴν Κωνσταντινούπολη μεταξύ τοῦ 1424 καὶ 1453.

Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1453, εἶναι ἄγνωστο τί ἀπέγινε τὸ ὑπόλοιπο μέρος τῆς Ἁγίας Ζώνης στὴ συνέχεια. Ἔτσι τὸ μοναδικὸ σωζόμενο τμῆμα εἶναι αὐτὸ ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου καθώς μὲ ἐξαιρετικὰ περιπετειώδη τρόπο ἔφτασε ἐκεῖ.

Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος εἶχε κατασκευάσει ἕναν χρυσὸ σταυρὸ γιὰ νὰ τὸν προστατεύει στὶς ἐκστρατεῖες. Στὴ μέση του σταυροῦ εἶχε τοποθετηθεῖ τεμάχιο Τιμίου Ξύλου. Ὁ σταυρὸς ἔφερε ἐπίσης θῆκες μὲ ἅγια λείψανα Μαρτύρων, καὶ ἕνα τεμάχιο τῆς Τιμίας Ζώνης. Ὅλοι οἱ βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες ἔπαιρναν αὐτὸν τὸν σταυρὸ στὶς ἐκστρατεῖες. Τὸ ἴδιο ἔπραξε καὶ ὁ αὐτοκράτορας Ἰσαάκιος Β΄ Ἄγγελος (1185-1195) σὲ μιὰ ἐκστρατεία ἐναντίον τοῦ ἡγεμόνα τῶν Βουλγάρων Ἀσάν. Νικήθηκε ὅμως καὶ μέσα στὸν πανικὸ ἕνας ἱερέας τὸν πέταξε στὸ ποτάμι γιὰ νὰ μὴν τὸν βεβηλώσουν οἱ ἐχθροί. Μετὰ ἀπὸ μερικὲς μέρες ὅμως οἱ Βούλγαροι τὸν βρήκαν καὶ ἔτσι πέρασε στὰ χέρια τοῦ Ἀσᾶν.

Οἱ Βούλγαροι ἡγεμόνες μιμούμενοι τοὺς Βυζαντινοὺς αὐτοκράτορες ἔπαιρναν μαζί τους στὶς ἐκστρατεῖες τὸν σταυρό. Σὲ μία μάχη ὅμως ἐναντίον τῶν Σέρβων ὁ βουλγαρικὸς στρατὸς νικήθηκε ἀπὸ τὸν Σέρβο ἡγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ὁ Λάζαρος ἀργότερα δώρισε τὸ σταυρὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου μαζὶ μὲ τὸ τεμάχιο τῆς Τιμίας Ζώνης.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς διασῴζουν καὶ μία παράδοση σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου ἀφιερώθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἰωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνὸ (1341-1354), ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ ἀξίωμα, ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάσαφ καὶ μόνασε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου.

Τὰ θαύματα ποὺ πραγματοποίησε καὶ πραγματοποιεῖ ἡ Τιμία Ζώνη εἶναι πολλά. Βοηθᾶ εἰδικὰ τὶς στεῖρες γυναῖκες νὰ ἀποκτήσουν παιδί. Ἂν ζητήσουν μὲ εὐλάβεια τὴ βοήθεια τῆς Παναγίας, τοὺς δίδεται τεμάχιο κορδέλας ποὺ ἔχει εὐλογηθεῖ στὴν λειψανοθήκη τῆς Ἁγίας Ζώνης καὶ προσευχόμενες μὲ πίστη, καθίστανται ἔγκυες.

------------------------------------------------------
πηγή

ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

(Του Αρχιμανδρίτη Ιωήλ Κωνστάνταρου)

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όσο θα έπρεπε την σημασία της αποτομής, του μαρτυρίου δηλ. του Τιμίου Προδρόμου.

Ας εμβαθύνουμε όμως για λίγο στο καθαυτό γεγονός του σφοδρού Προδρομικού ελέγχου, σε σχέση με εμάς τους ίδιους και την εποχή μας.

Οπωσδήποτε η ενέργεια του Προδρόμου, με τα σημερινά κοσμικά δεδομένα και τα «νεοπατερικά» φληναφήματα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ακραία, ίσως γραφική, οπωσδήποτε φανατική και τελικώς ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

Ας δούμε το γιατί.

“ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ”

Α) Το τι έκανε ο Ηρώδης στην προσωπική του ζωή, αυτό εντάσσεται στα «απόρρητα προσωπικά δεδομένα» και ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν είχε δικαίωμα ο Βαπτιστής να ελέγξει, αλλά με την πράξη του αυτή, θέτει τον εαυτόν του στην παρανομία και προσκρούει στο νόμο περί της «ελεύθερης επιλογής της προσωπικής ζωής».

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ “ΘΕΙΟ ΓΝΟΦΟ”

Β) Με τον έλεγχό του ξεπέφτει από το υψηλό του έργο. Αυτός δεν είναι παρά ένας ασκητής, ο οποίος αρνήθηκε τον κόσμο και ως εκ τούτου δεν του επιτρέπεται να αφήνει τα «δυσθεώρητα ύψη της θεώσεως» και να κατεβαίνει στα κοσμικά και μάλιστα σ’ αυτού του είδους το επίπεδο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κοσμικό κουτσομπολιό ή κοινωνικό σχόλιο», έστω και αν φαίνεται ότι στηρίζεται στον Νόμο των Εντολών.

ΘΙΓΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ
Γ) Κάνει υπέρβαση καθήκοντος, και μάλιστα με την αδιακρισία του θίγει την «Ιερά Σύνοδο» των Εβραίων ή άλλως, το «Μέγα Συνέδριον», αφού δεν έχει εξουσιοδοτηθεί από τους Αρχιερείς για μια τέτοια πράξη. Δηλαδή, λειτουργεί αντιδεοντολογικά και εντελώς αυθαίρετα. Επιτέλους, ποιος είναι αυτός ο ασκητής που ελέγχει, καθ’ ην στιγμήν, ολόκληρο το σώμα των υπευθύνων αρχιερέων και των υπεροχικών προσώπων του Συνεδρίου που, έστω και από «διάκριση», ανέχεται αυτήν την κατάσταση, δηλ. την παρανομία του Ηρώδη;

ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ “ΣΚΑΝΔΑΛΟ”

Δ) Δημιουργεί με τον πύρινο λόγο του «κοινωνική αναταραχή», ό,τι δηλ. χειρότερο για μια «ευνομούμενη πολιτεία» και μάλιστα για έναν τόπο που βρίσκεται κάτω από το σιδερένιο πέλμα της Pax Romana. Είναι δυνατόν οι ειρηνικοί «ησυχαστές» και «ερημίτες» να γίνονται αιτία συγχύσεων και ταραχών, και μάλιστα να προσβάλλουν τους ταγούς της πολιτείας, αφού αυτοί έχουν «ταχθεί παρά Θεού» στο έργο τούτο;

ΔΙΑΤΑΡΑΣΣΕΙ ΤΙΣ ΑΓΑΘΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Ε) Λησμονούσε ο Ζηλωτής και Βαπτιστής του Ιορδάνου ότι ο Ηρώδης, παρά τα προσωπικά του πάθη και τις ιδιορρυθμίες, έκανε δημόσια έργα, ανέπτυσσε την «πολιτισμική παράδοση» και «ιουδαϊκή κουλτούρα», κρατούσε τις «λεπτές ισορροπίες», με την Ρώμη, και το σημαντικότερο, είχε προσφέρει πολλά χρήματα από τον δημόσιο κορβανά για το κτίριο του Ναού. Ο Ιωάννης μπορεί βέβαια να είχε φτάσει στο επίπεδο να βλέπει ολόκληρο τον κόσμο ως Ναό του Θεού, πλην όμως θα έπρεπε να αισθάνεται την ανάγκη που είχαν οι άνθρωποι για ένα Ναό (και μάλιστα τι Ναό!), ώστε να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Κυρίως όμως με τον έλεγχό του, διατάρασσε την «αγαστή συνεργασία» μεταξύ «ιουδαϊκής θρησκείας και πολιτείας».

ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΑΙΟΣ
ΣΤ) Αποδεικνύει τον εαυτόν του ακραίο, μονοκόμματο και αδιάκριτο, αφού με την ενέργειά του αυτή, αφήνει το έργο του βαπτίσματος και του κηρύγματος και εγκαταλείπει όλον αυτόν τον κόσμο που προσέτρεχε στην έρημο για να τον ακούσει και να ωφεληθεί.


Θα μπορούσαμε βέβαια να σημειώσουμε και άλλα πολλά, τα οποία βγαίνουν ως συμπεράσματα από την σύγχρονη «θεολογική» ψευτοκουλτούρα.

ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΜΕ ΔΙΑΤΡΗΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ ΤΗ ΔΕΙΛΙΑ
Όμως, δόξα τω Θεώ, ο Τίμιος του Κυρίου Πρόδρομος, ο μέγιστος των Προφητών, ο Κήρυκας της Χάριτος, ο ασυμβίβαστος, ζούσε για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού. Και υπέγραψε αυτήν την αγάπη του με την ίδια του την κεφαλή. Ο Πρόδρομος είναι ο γνήσιος Προφήτης που παραμένει ασυμβίβαστος και που αρνείται να καλύψει την οποιαδήποτε δειλία με ένα διάτρητο «θεολογικό» μανδύα και με επιχειρήματα «νεοπατερικής εποχής».

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ
Αρνείται την διαστροφή της αμαρτίας που αποκτηνώνει τον άνθρωπο και συνάμα επικυρώνει την αλήθεια, του ότι οι πολιτικοί άρχοντες, πόσω δε μάλλον οι εκκλησιαστικοί, πρέπει να μένουν σε γυάλινα σπίτια, ώστε η προσωπική τους ζωή να αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν («το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν») Το δε αίμα του, είναι η τρανότερη μαρτυρία της συνέπειας στο πανάγιο και παντοκρατορικό θέλημα του Θεού.

Ας πρεσβεύει ο Μάρτυρας της αληθείας και του Ευαγγελικού ήθους, ώστε τουλάχιστον, αφού συνειδητοποιήσουμε την ρηχότητά μας, όλοι από κοινού, κλήρος, μοναχισμός και λαός, να δεχθούμε την χάρη και την ευλογία, για μια επιτέλους, συνειδητή Ορθόδοξη Χριστιανική ζωή. Αμήν.

Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%A4%CE%9F%CE%9C%CE%97%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%9A%CE%95%CE%A6%CE%91%CE%9B%CE%97%CE%A3%20%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A5#ixzz5PaABK9S3

Η ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΔΕΙΑ (Ἀνάγκη, ἀλλά καί κίνδυνος)

(π. Γεώργιος Χάας)

Ψάχνοντας κανείς τόσο στήν Ἁγία Γραφή ὅσο καί στά Πατερικά συγγράµµατα δέν βρίσκει σχεδόν τίποτα γιά τό θέµα τῆς καλοκαιρινῆς παύσεως ἀπό βιοποριστικές δραστηριότητες.

Αὐτή εἶναι ἡ µία πραγµατικότητα. Ἡ ἄλλη ὡστόσο εἶναι, ὅτι ὅλοι µας αἰσθανόµαστε πλέον τήν ἀνάγκη ξεκούρασης καί ἀλλαγῆς περιβάλλοντος. Αὐτή ἡ ἀνάγκη εἶναι περίπου συνοµήλικη µέ τήν υἱοθέτηση ἑνός “Εὐρωπαϊκοῦ” τύπου ζωῆς, µέ συνθῆκες ἀφύσικες καί µισάνθρωπες. Ἀνθρωποκεντρικές καί συνάµα µισάνθρωπες, ἤ µᾶλλον ἀτοµοκεντρικές. Στηριζόµαστε σχεδόν ἀποκλειστικά στόν ἑαυτό µας, στό Ἐγώ µας, καί ξεχάσαµε τό ἐµεῖς. Κατά κύριον λόγον ξεχάσαµε τόν Χριστόν καί τούς Ἁγίους Του, τούς ὁποίους δεχόµαστε ἀποκλειστικά ὡς βοηθούς στίς δυσκολίες µας, ἀλλά σέ καµία περίπτωση ὡς φωτεινούς ὁδοδεῖκτες στίς καθηµερινές ἐπιλογές καί δραστηριότητές µας. ‘Επειδή ἡ υἱοθέτη ση αὐτοῦ τοῦ “προοδευτικοῦ” τρόπου ζωῆς ἔγινε σταδιακά καί κορυφώνεται τά τελευταῖα χρόνια, παρατηροῦµε, ὅτι ὅσο νεώτεροι εἶναι οἱ ἄνθρωποι στήν ἡλικία, τόσο πιό κουρασµένοι εἶναι, µερικοί δέ ὁµοιάζουν σχεδόν παράλυτοι, µή ἔχοντες κουράγιο γιά ὁτιδήποτε.

Ἡ κόπωση καί κούραση ἀνήκουν στά ἀδιάβλητα πάθη τῆς µεταπτωτικῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἐργασία χωρίς κούραση ὑπῆρχε µόνο στόν Παράδεισο: «Καί ἔλαβε Κύριος ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, ὅν ἔπλασε, καί ἔθετο αὐτόν ἐν τῷ Παραδείσῳ τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάσσειν» (Γεν. 2,15).

Ἅµα τῇ παρακοῇ ἄλλαξαν τά πράγµατα. Ὅπως ἄλλαξαν σ΄ ὅλους τούς τοµεῖς, ἔτσι καί στήν ἐργασία, ἡ ὁποία ἀπό ἀπόλαυση ἔγινε ἀναγκαία γιά τήν διατήρηση στήν ζωή καί κόπος: «Ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τόν ἄρτον σου» (Γεν. 3,19).

Πλέον ἡ ἐργασία ἔχει σκοπό τήν ἐξασφάλιση τῶν ἀναγκαίων πρός τό ζεῖν: «Ὁ ἐργαζόµενος τήν ἑαυτοῦ γῆν πλησθήσεται ἄρτων, ὁ δέ διώκων σχόλην πλησθήσεται πενίας» (Παροιµ. 28,19). Ἡ µεταπτωτική ἐργασία προκαλεῖ κόπωση καί δέν µπορεῖ νά εἶναι ἀκατάπαυστη. Ἡ δέ ἡµέρα τῆς κατάπαυσης ἀπό βιοποριστικές ἐργασίες καί ἀνάπαυσης γιά τόν ταλαίπωρο ἄνθρωπο ἔχει σκοπό να µᾶς θυµίση τήν προτέρα κατάστασή µας καί νά ὑµνήσουµε τόν Κύριον καί νά ζητήσουµε τό ἔλεός Του: «Μνήσθητι τήν ἡµέραν τῶν Σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. Ἕξ ἡµέρας ἐργᾷ καί ποιήσεις πάντα τά ἔργα σου, τῇ δέ ἡµέρᾳ τῇ ἑβδόµῃ Σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἐξ. 20,9-10).

Τήν θέση τοῦ Ἑβραϊκοῦ Σαββάτου πῆρε ἡ πρώτη καί συγχρόνως ἑβδόµη ἡµέρα, ἡ ἡµέρα τοῦ Κυρίου, ἡ Κυριακή. Ἄρα οἱ ἀργίες τῶν Κυριακῶν καί τῶν µεγάλων Δεσποτικῶν καί Θεοµητορικῶν ἑορτῶν ὑπηρετοῦν πρωτίστως τήν δοξολογία καί εὐχαριστία πρός τόν Κύριον καί Θεόν µας, καί κατά δεύτερη σειρά τήν ξεκούρασή µας.

Ὁ φυσικός χρόνος τῆς ξεκούρασης καί τῆς ἀνάπαυσης εἶναι ἡ νύχτα: «Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπί τό ἔργον αὐτοῦ καί ἐπί τήν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας» (Ψαλµ. 103,23).

Δυστυχῶς ὅµως ὅλα ἄλλαξαν: Ὁ χρόνος, ὁ τρόπος, τό ἀντικείµενο καί οἱ συνθῆκες τῆς ἐργασίας . Καί ὅλα αὐτά τά “κατορθώµατα” δηµιουργοῦν ἄγχος, ἀπό τό ὁποῖο θέλει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νά ξεφύγη, ἔστω γιά ἕνα µικρό χρονικό διάστηµα.

Ὁ πρῶτος, ὁ ὁποῖος περιγράφει καί τίς δυσκολίες ἀπό τήν καλοκαιρινή ζέστη καί τόν πόθο γιά ξεκούραση, ἦταν ὁ ἐπικός ποιητής Ἡσίοδος στά «Ἔργα καί Ἡµέραι». Γράφει (σέ µετάφραση)(1):

«Κι΄ ὅταν τό γαϊδουράγκαθο βγάνη τό λουλούδι του καί τό λαλό τζιτζίκι καθισµένο στό δένδρο χύνη κάτου ἀπό τά φτερά του ἀδιάκοπα τό λιγερό τραγούδι του, εἶναι τότε τοῦ κοπιαστικοῦ καλοκαιριοῦ ἡ ὥρα» (στιχ. 582-584). Προηγεῖται βέβαια ἡ κοπιαστική ἐργασία τοῦ θερισµοῦ: «Τόν καιρό τοῦ θερισµοῦ, ὅταν ὁ ἥλιος σκληραίνει τό δέρµα, ἀπόφευγε τό καθησιό στή σκιά καί τόν πρωϊνό τόν ὕπνο. Τότε πρέπει νά κάνης γρήγορα καί νά κουβαλᾶς τόν καρπό στό σπίτι σου, σηκωµένος ἀπό τό χάραµα, γιά νά εὶναι σου τό βιός ἀσφαλισµένο. Ἡ Αὐγή κόβει τό ἕνα τρίτο ἀπό ὅ, τι µπορεῖ νά κάµη κανείς γιά µιά µέρα, ἡ Αὐγή κάνει νά προκόβη κανείς καί στό δρόµο καί στή δουλειά, ἡ Αὐγή, πού µόλις φανῆ, τόσους ἀνθρώπους ρίχνει ξαφνικά στούς δρόµους, καί στά λαιµά τόσων βωδιῶν τούς ζυγούς βάζει» (στιχ. 574-581)

Μετά ἀπό ὅλην τήν κοπιαστική διαδικασία ὁ Ἡσίοδος ἐκφράζει τόν πόθο του γιά ξεκούραση: «Τότε οἱ γίδες εἶναι ὅσο παίρνει παχειές, τό κρασί θαυµάσιο, πιό φλογερές ἀπ΄ ἄλλοτε εἶναι οἱ γυναῖκες τότε, κι΄ ἀπ΄ τήν ἄλλη πιό νευροκοµµένοι οἱ ἄνδρες, γιατί τούς καίει τότε ὁ Σείριος τό κεφάλι καί τά γόνατα, καί ἡ κάψα τό κορµί τους µαραζώνει. Τότε, αὐτό πού θἄθελα, νά ἔχω τόν ἴσκιο τό χοντρό ἑνός βράχου, κρασί ἀπό ἀµπέλι βύβλινο, ψωµί µουσκεµένο, γάλα ἀπό γίδα πού ἔκοψε τό βύζασµα καί κρέας ἀπό δάµαλα, πού ἔχει στό λειβάδι τρώγοντας χορτάσει, ἤ ἀπό ρίφια πρωτογέννητα. Καί ἀπό πάνω νά πίνω τό κρασάκι, καθισµένος στόν ἴσκιο, νά χορτάση ἡ καρδιά µου τό φαΐ, γυρίζοντας τό πρόσωπο κατά τό δροσερό τό φύσηµα τοῦ Ζεφύρου. Καί ἀπό πηγή τρεχούµενου καί ἀδιάκοπου νεροῦ, πού δέν θολώνει,νά παίρνω καί νά χύνω τρία νεροῦ καί ἕνα κρασιοῦ, τό τέταρτο» (στιχ. 585-596). Αὐτή τήν ἀπόλαυση δέν ἐπιθυµεῖ µόνο γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά γιά ὅλους, ὅσοι προηγουµένως κοπίασαν: «Καί ὕστερα τούς ὑπηρέτες σου ἄφησε νά ξεκουράσουν τά γόνατα καί λύσε καί τά βώδια σου» (στιχ. 607-608).

Αὐτά -πού, ὅπως µᾶς λέγει, θά ἤθελε ὁ Ἡσίοδος - συµπίπτουν σέ µεγάλο βαθµό µέ αὐτά πού αἰσθανόµαστε κι΄ ἐµεῖς ὡς ἀνάγκη. Ἡ καλοκαιρινή ἄδεια µᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά ζοῦµε γιά ἕνα µικρότερο ἤ µεγαλύτερο χρονικό διάστηµα µιά ζωή διαφορετική, µιά ζωή χωρίς τόν θόρυβο, τό ἄγχος καί τό τσιµεντένιο τοπίο τῆς πόλεως, χωρίς τά πολλά ἐπιτεύγµατα τῆς τεχνολογίας, µιά ζωή πού µᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά βλέπουµε µέ ἄλλα µάτια τή δηµιουργία τοῦ Θεοῦ καί νά χαροῦµε τά ἁπλᾶ δῶρα Του.

Μιά πρόσφατη µελέτη γιά τή µακροζωΐα τῶν κατοίκων τῆς Ἰκαρίας(2) τονίζει ἰδιαίτερα τήν σωµατική δραστηριότητα, τήν οἰκογενειακή εὐτυχία, τήν σωστή διατροφή καί τήν ἀπουσία ἄγχους ὡς αἰτίες τῆς µακροζωϊας. Καί µεταξύ ἄλλων παραπέµπει σέ βιβλίο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σάµου, Ἰωσήφ Γεωργιρήνη, τό ὁποῖο ἐκδόθηκε τό 1677 στό Λονδίνο. Γράφει ἐκεῖ: «Τά πλέον ἀξιοσηµείωτα πράγµατα τῆς νήσου αὐτῆς εἶναι ὁ ἀήρ καί τό ὕδωρ, τά ὁποῖα εἶναι τόσο ὑγιεινά, ὥστε νά καθιστοῦν τούς κατοίκους πολύ µακρόβιους. Εἶναι, ἑποµένως, πολύ συνηθισµένο τό φαινόµενον νά συναντήση κανείς εἰς αὐτήν ἀνθρώπους ἑκαντοντούτεις, πρᾶγµα πού εἶναι πολύ ἐκπληκτικό, ὅταν λάβη κανείς ὑπ΄ ὄψιν τήν σκληραγωγηµένην ζωήν πού διάγουν.... Νερώνουν τόν οἶνον κατά τό ἕν τρίτον.... Ἡ δίαιτά τους εἶναι πτωχή, ὅµως τά σώµατά τους εἶναι εὔρωστα καί σκληραγωγηµένα. Καί ζοῦν ὡς νά πιστεύουν ὅτι δέν πρόκειται νά ἐπιζήσουν µέχρι τῆς ἑποµένης ἡµέρας. Εὐχαριστηµένοι πού κατορθώνουν νά ἀντιµετωπίσουν τίς στοιχειώδεις ἀνάγκες τῆς ἡµέρας. ... Αὐτή εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς µικρῆς νήσου, τῆς πτωχοτέρας καί ὅµως τῆς εὐτυχεστέρας ἀπό ὅλες τίς ἄλλες τοῦ Αἰγαίου Πελάγους». (σελ. 24). Βλέπουµε τίς ὁµοιότητες µέ τήν περιγραφή τοῦ Ἡσιόδου.

Νά κάνουµε λοιπόν διακοπές, νά ζοῦµε λίγο χωρίς ἄγχος, νά χαιρόµαστε ὅλα αὐτά, στά ὁποῖα στήν καθηµερινότητα δέν δίνουµε τήν δέουσα προσοχή. Ἀλλά ὅλα αὐτά µέ προϋποθέσεις. Οὔτε ἡ ἐπαρχία ἔχει µόνο καλά οὔτε ἡ πόλη µόνο κακά. Τό ζητούµενο εἶναι νά ἀλληλοβοηθηθοῦµε. Ὅλοι µαζί νά ζοῦµε κοντά στή φύση καί κυρίως στόν Δηµιουργό της. Νά ζοῦµε ὅλοι σκηνές, ὅπως τίς περιγράφουν ὁ Παπαδιαµάντης καί ὁ Ζαχαρίας Παπαντωνίου γιά παράδειγµα στά ἑορτάζοντα ἐξωκκλήσια. Μή παρασυρθοῦµε ἀπό τά γύφτικα πανηγύρια, µέ τά γκαρίσµατα τῶν αὐτοκλήτων καί αὐτοδιοριζοµένων ψαλτῶν, οἱ ὁποῖοι πολλές φορές κάνουν κατάληψη τοῦ ἀναλογίου παραβιάζοντες ἄλλους εὐσεβεῖς καί ταλαντούχους, µέ τήν ἰσοπέδωση κάθε ἱεροῦ καί ὁσίου, καί πολλές φορές καί µέ τήν κατάλυση τῶν νηστειῶν.

Ἐκεῖ, ὅπου πᾶµε, νά ἐκµεταλλευτοῦµε τήν ἔλλειψη ἄλλων ὑποχρεώσεων γιά νά ἐκκλησιαστοῦµε καί νά βοηθήσουµε µέ τό παράδειγµά µας τούς χωρικούς, ἀλλά καί τούς Ἱερεῖς, γιά τούς ὁποίους εἶναι µεγάλη παρηγοριά καί ἐνθάρρυνση τό νά τελέσουν τίς καθηµερινές ἀκολουθίες καί τίς Θ. Λειτουργίες µέ τήν παρουσία πιστῶν καί ὄχι µόνο µέ κενά στασίδια.

Κλείνουµε µέ µιά τροποποίηση ἑνός λαϊκοῦ τραγουδιοῦ: Στήν ξεκούραση λέµε ναί, ὄχι στό ξεσάλωµα, ναί στό φαϊ, ὄχι στήν ἀκράτεια, στήν ψυχαγωγία λέµε ναί, ὄχι στό ξενύχτι, ναί στήν Πανήγυρη, ὄχι στό πανηγύρι.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

--------------------------------------------

Ὑποσηµειώσεις:

(1). Ἡσίοδος, Ἔργα καί Ἡµέραι, Βιβλιοθήκη Ἀρχαίων Συγγραφέων, Μετφρ. Παναγῆ Λεκατσᾶ, Ἐκδ. Ἰ. Ζαχαρόπουλος, Ἀθῆναι 1941

(2). Παναγιώτα Πιέτρη καί Χριστόδουλος Στεφανάδης στό περιοδικό «στούς ρυθµούς της καρδιάς», τεύχος 268, Μάρτιος/Απρίλιος 2018, Εκδ. Ελληνικού Ιδρύµατος Καρδιολογίας.

 πηγή

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς)

Η Υπεραγία Θεοτόκος προφητεύθηκε αιώνες πριν γεννηθεί. Γι' αυτό η ζωή της βρίσκεται στο κέντρο των αιώνων και αποτελεί «το περιήχημα της προφητικής αγγελίας, την οπτασία των προφητικών οραματισμών, το κέντρο της μεσσιανικής προσδοκίας». Απειράριθμες είναι οι παλαιοδιαθηκικές προτυπώσεις, που αναφέρονται στην «απείρανδρον Μητέρα του Εμμανουήλ». Στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσουμε τις αντιπροσωπευτικότερες θεομητορικές παλαιοδιαθηκικές προφητείες.

Α) ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟΣ

Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Γένεση, συναντούμε τον πρώτο συμβολισμό. Η Εδέμ προτυπώνει τη νοητή Εδέμ, που είναι η Παναγία, στους κόλπους της οποίας κατοικεί ο νέος Αδάμ, ο Χριστός.

Μετά την παράβαση των πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας, ο Χριστός, ως ο άσαρκος Λόγος, διαλέγεται με τους παραβάτες και λέγει στον αρχέκακο όφι, τον διάβολο: «Και έχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον της γυναικός και αναμέσον του σπέρματός σου και αναμέσον του σπέρματος αυτής. Και αυτός σου τηρήσει την κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτού την πτέρναν»[1]. Δηλ. «Έχθρα θα βάλω ανάμεσα σ' εσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ θα του πληγώσεις τη φτέρνα». Η γυναίκα, της οποίας το σπέρµα θα συντρίψει την κεφαλή του φιδιού, του διαβόλου, είναι η Παρθένος Μαρία και το σπέρµα της ο Χριστός. Πρόκειται για το γνωστό "πρωτευαγγέλιο".

Η βάτος η καιομένη και μη καταφλεγομένη, την οποία είδε ο προφήτης Μωϋσής στο όρος Χωρήβ, αποτελεί προεικόνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία ως άλλη βάτος ακατάφλεκτη κράτησε μέσα της «το καταναλίσκον πυρ της Θεότητος», χωρίς να καταστραφεί η παρθενία της. «Καταβάς όψομαι το όραμα το μέγα τούτο. Τί ότι η βάτος καίεται και ου κατακαίεται»;

Η Κυρία Θεοτόκος αποκαλείται από τον ίδιο τον Θεό γη αγία : «Μωυσή, Μωυσή, μη εγγίσης ώδε. Λύσον το υπόδημα εκ των ποδών σου. Ο γαρ τόπος, εν ω έστηκας, γη αγία εστί». Και ο προφήτης Δαυίδ την αποκαλεί γη : «Και εξουδένωσαν γην επιθυμητήν». Και αλλού : «Αλήθεια εκ της γης ανέτειλε και δικαιοσύνη εκ του Ουρανού διέκυψεν». Αλήθεια μεν την Παναγία ονομάζει ο προφήτης, εξαιτίας της αληθινής παρθενίας της, επειδή και προ τόκου και εν τόκω και μετά τόκον ήταν αληθώς παρθένος. Δικαιοσύνη δε τον Χριστό ονομάζει, επειδή είναι δικαιοκρίτης. Την μεν Παρθένο Μαριάμ την ονομάζει γη, επειδή καταγόταν από τη γη ως άνθρωπος, τον δε Χριστό «εκ του Ουρανού», διότι καταγόταν από τους Ουρανούς, όχι ως άνθρωπος, αλλ' ως Θεός.

Οι πλάκες του Δεκαλόγου, που ήταν γραμμένες με το δάκτυλο του Θεού, παραπέμπουν στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία είναι ο πνευματικός τόμος, πάνω στον οποίο καταγράφηκε το πρόσωπο και το έργο του Χριστού.

Η ολόφωτη νεφέλη και ο πύρινος στύλος, που φώτιζαν τους Ισραηλίτες ημέρα και νύκτα «δείξαι αυτοίς την οδόν» προς τη γη της επαγγελίας, προεικονίζουν την Υπεραγία Θεοτόκο.

Η Κιβωτός του Νώε συμβολίζει την Παρθένο, η οποία φυλάσσει στα σπλάχνα της την απαρχή της Καινής κτίσεως. Κιβωτός ονομάζεται η Παρθένος και από τον προφήτη Δαυίδ : «Ανάστηθι, Κύριε, εις την ανάπαυσίν σου, συ και η κιβωτός του αγιάσματός σου».

Η σκηνή του πατριάρχου Αβραάμ είναι σύμβολο της Θεοτόκου, στην οποία κατεσκήνωσε ο Λόγος του Θεού.

Η κλίμαξ, την οποία είδε ο πατριάρχης Ιακώβ[2] να ενώνει τον ουρανό με τη γη, προτυπώνει τη Θεοτόκο, η οποία ως μυστική κλίμαξ ένωσε τον ουρανό με τη γη. Διά μέσου αυτής ο Θεός κατέβηκε στη γη, για να ανεβάσει «εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον». Ο Ιακώβ, επίσης, αποκάλεσε την Πάναγνο Τόπο, λέγοντας : «Ως φοβερός ο τόπος ούτος»! Το ίδιο και ο προφήτης Ιεζεκιήλ : «Και ανέλαβον πνεύμα και ήκουσα καθόπισθέν μου φωνής σεισμού μεγάλου, λεγούσης˙ Ευλογημένη η δόξα Κυρίου εκ του τόπου τούτου». Και ο προφητάναξ Δαυίδ : «Ου δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν, έως ου εύρω τόπον τω Κυρίω».

Η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα[3], προεικονίζει τη Θεοτόκο, η οποία ως άλλη χρυσή στάμνα έφερε μέσα της τον Ιησού, που είναι «ο άρτος της ζωής, ο εκ του ουρανού καταβάς».

Η επτάφωτη λυχνία, που έκαιε στη σκηνή του μαρτυρίου και στο ναό του Σολομώντα, προτυπώνει τη Θεοτόκο, από την οποία έλαμψε ο Χριστός, «το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Φαεινή λυχνία είναι η Θεοτόκος, «η μητέρα του φωτός». Η λυχνία προτυπώνει την τέλεια καθαρότητα και αγνότητα της Παρθένου. Το ίδιο υπονοεί και η εγκωμιαστική φράση του Άσματος των Ασμάτων : «ιδού ει καλή... όλη κα­λή ει, η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοί. Ανάστα η πλησίον μου και ελθέ πρός με». Στο ίδιο κείμενο η μοναδική τέλεια περιστερά και εκλεκτή της μητέρας της είναι η Παρθένος Μαρία, που κατέκτησε την τελείωση και έγινε αιώνιο πρότυπο προς μίμηση.

Η ράβδος του Ααρών[4], που βλάστησε, προκαταγγέλει τη Θεοτόκο, που φύτρωσε από τη ρίζα του γενεαλογικού δένδρου του Ιεσσαί. Ράβδο, επίσης, την αποκαλεί και ο προφήτης Ησαΐας : «Εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί». Η Κυρία Θεοτόκος, κατά τον αυτόν προφήτη, λέγεται ρίζα : «Και έσται η ρίζα του Ιεσσαί και ο ανιστάμενος εξ αυτής άρχειν εθνών».

Β) ΨΑΛΜΟΙ

Ο προφητάναξ Δαυίδ αποκαλεί την Παναγία Σιών : «Ήξει εκ Σιών ο ρυόμενος και αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ». Και αλλού : «Εξελέξατο Κύριος την Σιών, ηρετίσατο αυτήν εις κατοικίαν εαυτώ». Η Παναγία λέγεται ελαία, κατά την μαρτυρία του ιδίου προφήτου, ο οποίος μιλά ως εκ προσώπου της Παναγίας : «Εγώ δε, ωσεί ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού, ήλπισα επί το έλεος αυτού». Επίσης, η Παρθένος ονομάζεται Μήτηρ, κατά τον αυτόν προφήτη : «Μήτηρ Σιών ερεί άνθρωπος». Λέγεται, επιπροσθέτως, Βασίλισσα : «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου», Θυγάτηρ : «Άκουσον θύγατερ και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του Πατρός σου». Θυγάτηρ την ονομάζει και ο Σολομών στις Παροιμίες του : «Πολλαί θυγατέρες εποίησαν δύναμιν, συ δε υπέρκεισαι και υπερήρας πάσας». Αλλοίωσις : «Αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου», Ημέρα και Νυξ : «Ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα και νυξ νυκτί αναγγέλλει γνώσιν», Ουρανός : «Εξ ουρανού επέβλεψεν ο Κύριος» και «Ο ουρανός του ουρανού τω Κυρίω, την δε γην έδωκε τοις υιοίς των ανθρώπων», Ανατολή : «Αι βασιλείαι της γης, άσατε τω Θεώ, ψάλατε τω Κυρίω τω επιβεβηκότι επί τον ουρανόν του ουρανού κατά ανατολάς», Δύση : «Οδοποιήσατε τω επιβεβηκότι επί δυσμών», Ήλιος : «Εν τω ηλίω έθετο το σκήνωμα αυτού», Πόλη : «Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου η πόλις του Θεού» και «του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του Θεού».

Η Παναγία είναι, επίσης η «κόρη του βασιλέως», η κεκοσμημένη με θείες και ανθρώπινες αρετές, γι' αυτό και είναι η μόνη, που μπορεί να γίνει κατοικία του Θεού.

Σύμφωνα με το Άσμα Ασμάτων, η Θεοτόκος λέγεται Φορείο, δηλ. βαστακτήριο : «Φορείον εποίησεν εαυτώ ο βασιλεύς Σολομών από ξύλων του λιβάνου», Κλίνη : «Ιδού η κλίνη Σολομών, εξήκοντα δυνατοί κύκλω από δυνατών Ισραήλ», Νύμφη : «Δεύρο από λιβάνου Νύμφη», Αδελφή : «Τι εκωλύθησαν οι οφθαλμοί σου αδελφή μου νύμφη»; Κήπος και Πηγή : «Κήπος κεκλεισμένος και πηγή εσφραγισμένη».

Γ) ΠΡΟΦΗΤΕΣ

Ο προφήτης Αββακούμ την χαρακτηρίζει Θαιμάν : «ο Θεός από Θαιμάν ήξει» και Όρος : «Και ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέως»[5]. Όρος, επίσης, την αποκαλεί ο προφήτης Δανιήλ, απευθυνόμενος προς τον Ναβουχοδονόσορα : «Εθεώρεις, βασιλεύ, ότι ετμήθη λίθος εξ όρους άνευ χειρός»; Αλλά, και ο προφήτης Δαυίδ : «Το όρος, ο ευδόκησεν ο Θεός κατοικείν εν αυτώ».

Η προφητεία του μεγολοφωνοτάτου προφήτου Ησαΐου, «Ιδού η Παρθένος, εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ΄ημών ο Θεός»[6], αναφέρεται στη Θεοτόκο, που συνέλαβε και γέννησε τον Χριστό. Επίσης, η Υπεραγία Θεοτόκος χαρακτηρίζεται από τον ίδιο προφήτη ως «θρόνος υψηλός και επηρμένος» : «είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου», καθώς και «ανθρακοφόρος λαβίς»[7]. Ο πέμπτος Ευαγγελιστής, προφήτης Ησαΐας, την αποκαλεί, επίσης, Βιβλίο : «Και έσται μετά τα ρήματα ταύτα, ως οι λόγοι του βιβλίου του εσφραγισμένου», Τόμο : «Και είπε Κύριος προς με˙ Λάβε σεαυτώ τόμον καινόν», Λαβίδα : «Και απεστάλη προς με εν των Σεραφίμ και είχεν εν τη χειρί αυτού λαβίδα και εν αυτή άνθραξ», Προφήτη : «Και προσήλθον προς την προφήτιν και εν γαστρί έλαβε» και Νεφέλη : «Ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης και ήξει εις Αίγυπτον».

Θεομητορική προτύπωση αποτελεί, επίσης, και ο πόκος του Γεδεών. Όπως δηλ. ο πόκος δέχθηκε μόνον αυτός τη νυχτερινή δρόσο, έτσι και η Παναγία δέχθηκε τη δρόσο της ενεργείας του Θεού, με την οποία έσβησε η πλάνη, στην οποία είχε περιπέσει μεταπτωτικά η ανθρωπότητα. Και ο προφητάναξ Δαυίδ λέγει : «Καταβήσεται ως υετός επί πόκον και ωσεί σταγών η στάζουσα επί την γην».

Η προφητεία του προφήτου Ιεζεκιήλ για την «κατά ανατολάς κεκλεισμένην πύλην»[8] προτυπώνει την παρθενική μήτρα, από την οποία θα διέλθει μόνον ο Χριστός και έκτοτε θα παραμείνει για πάντα «κεκλεισμένη». Εδώ γίνεται λόγος για το αειπάρθενο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Θεοτόκος υπήρξε παρθένος «προ τόκου, εν τόκω και μετά τόκον». «Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, ου μη διέλθη τις δι'αυτής». Το ίδιο υπονοείται και με τις φράσεις «κήπος κεκλεισμένος, πηγή εσφραγισμένη». Ο ίδιος προφήτης την αποκαλεί Κεφαλή : «Και ιδού χειρ εκτεταμένη προς με και εν αυτή κεφαλή», Όραση : «Είδον όρασιν πυρός και το φέγγος αυτού κύκλω, ως όρασις τόξου», «Αύτη η όρασις ομοιώματος δόξης Κυρίου», Ήλεκτρο: «Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, όρασιν πυρός», Πλίνθο : «Υιέ ανθρώπου, λάβε σεαυτόν πλίνθον καινόν».

Προεικόνιση του Θεομητορικού μυστηρίου αποτελούν οι Τρεις Παίδες «εν καμίνω». Όπως τους Τρεις Παίδες διέσωσε από τη φωτιά «ο τόκος της Θεοτόκου», ο οποίος μετέτρεψε τη φλόγα της καμίνου σε δρόσο, κατά παρόμοιο τρόπο και η παρθενική μήτρα της Θεοτόκου, αν και δέχθηκε το πυρ της Θεότητος, έμεινε άφθαρτη και αλώβητη.

Τέλος, η προφητική ρήση του βιβλίου του προφήτου Δανιήλ, «εθεώρεις έως ου ετμήθη λίθος εξ όρους άνευ χειρών»[9], αναφέρεται στην Υπεραγία Θεοτόκο. Το βουνό, από το οποίο είδε ο Ναβουχοδονόσωρ να κόβεται το λιθάρι χωρίς χέρι ανθρώπου, προτυπώνει την Παναγία, η οποία ως όρος αλάξευτο έδωσε την καθαρή σάρκα της, για να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος. Η Θεοτόκος γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, χωρίς να υποστεί οποιαδήποτε ρήξη. Τόσον η σύλληψη όσον και η κύηση υπήρξε άφθορη[10].

[1] Γεν. 3,15.

[2] Γεν. 28, 12.

[3] Έξ. 16, 33.

[4] Αρ. 17, 23.

[5] Αβ. 3, 3.

[6] Ησ. 7, 14.

[7] Ησ. 6, 1 και 6.

[8] Ιεζ. 44, 1-2.

[9] Δαν. 2, 34.

[10] ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΥΠΟΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ, Θησαυρός, εκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2004, σσ. 186-188.

--------------------------------------------------------------
 πηγή
 

"Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου"

(Άγιος Μάρκος ο Ασκητής - από τη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών) 

1. Επειδή πολλές φορές θελήσατε να μάθετε πώς ο νόμος είναι πνευματικός(1) κατά τον Απόστολο, και τι πρέπει να γνωρίζουν και να κάνουν εκείνοι που θέλουν να τον φυλάξουν, πάνω σ αυτό το ζήτημα θα σας πω κατά τη δύναμή μου.

2. Πρώτα-πρώτα γνωρίζομε ότι ο Θεός είναι αρχή κάθε καλού και μεσότητα και τέλος. Το καλό δεν είναι δυνατό να πράττεται ή να πιστεύεται, παρά μόνο με την ένωση με τον Ιησού Χριστό και με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος.

3. Κάθε αγαθό, κατ΄ οικονομίαν έχει χαριστεί στους ανθρώπους. Κι εκείνος που πιστεύει έτσι δεν θα το χάσει ποτέ.

4. Η βέβαιη πίστη είναι ένας πύργος. Ο Χριστός γίνεται τα πάντα στον πιστεύοντα.

5. Σε κάθε προσπάθειά σου, βάλε αρχή τον Θεό που είναι η αρχή κάθε αγαθού, για να γίνει κατά Θεόν εκείνο που αποφάσισες να κάνεις.

 

Η σχέση του Γέροντος Αιμιλιανού με το πρόσωπο της Θεοτόκου (Βίντεο)

Ο π. Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης, οικονόμος του Ι.Κ. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ορμύλια της Χαλκιδικής, στο δεύτερο μέρος της αποκλειστικής συνεντεύξεώς του στην Πεμπτουσία, διηγείται μέσα από προσωπικές εμπειρίες με τον Γέροντα Αιμιλιανό την σχέση του τελευταίου με το πρόσωπο της Παναγίας. Αυτά τα πνευματικά βιώματα του Γέροντος Αιμιλιανού τα συνδέει με την ίδρυση και εξέλιξη των αδελφοτήτων των οποίων ήταν πνευματικός καθοδηγητής.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

 

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν. 

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΑΓΙΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΙΛΙΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

MHNOΣ    Σ E Π T E M B Ρ I O Y    2 0 1 8    (Τηλ. 210.23.20.645)

 1/9/108   ΣΑΒΒΑΤΟ   (Ἀρχή Ἐκκλησ. ἔτους & 40 Παρθένων)

                                               7 π.μ  Θεία  Λειτουργία  -  Ἁγιασμός

 2/9/018   ΚΥΡΙΑΚΉ  (ΙΔ  Ματθαίου - Ἁγ.  Μάμαντος)

                                               7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

 5/9/018   ΤΕΤΑΡΤΗ     

                                      6  μ.μ.  Ἱ. Παράκλ.  εἰς  τούς  Ἀρχαγγέλους  Μιχαήλ  &  Γαβριήλ

7/9/018  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ        4  μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

8/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ   (Γενέθλιον Θεοτόκου)

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

 9/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ  (Πρό  τῆς  Ὑψώσεως)

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

10/9/018  ΔΕΥΤΕΡΑ    

                                                6  μ.μ.  Ἐσπερινός –  Α΄  Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

11/9/018  ΤΡΙΤΗ                   Ἁγιασμοί  Σχολείων  
                                                 4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

                                                6 μ.μ.  Ἐσπερινός –  Β΄ Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

12/9/018  ΤΕΤΑΡΤΗ            4  μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις  π.  Διονύσιος

                                                6 μ.μ.  Ἐσπερινός –  Γ΄ Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

13/9/018   ΠΕΜΠΤΗ            6 μ.μ.  Ἐσπερινός  - Δ’ Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

14/9/018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ    (Παγκόσμιος  Ὕψωσις  Τιμίου  Σταυροῦ) (αὐστηρά  νηστεία)

               7 π.μ.  Ὄρθρος – Τελετή  Ὑψώσεως  Τιμ.  Σταυροῦ  -  Θεία  Λειτουργία

                                                 6 μ.μ. Ἐσπερινος - Ἱ.  Παράκλησις  στόν  Τίμιο  Σταυρό

15/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ            7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

16/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ   (Μετά  τήν  Ὕψωσιν + Εὐφημίας  Μεγαλομάρτυρος)

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

17/9/018  ΔΕΥΤΕΡΑ    (Ἁγ. Σοφίας,  Πίστεως,  Ἐλπίδος,  Ἀγάπης)

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

19/9/018  ΤΕΤΑΡΤΗ              4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Διονύσιος

                                                 6 μ.μ.  Ἱερά  Παράκλησις  Ἁγ. Φανουρίου – Φανουρόπιττες

20/9/018  ΠΕΜΠΤΗ   (Ἁγ. Εὐσταθίου)

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος - Θεία  Λειτουργία

21/9/018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ      4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

22/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ    

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος - Θεία  Λειτουργία

23/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ     (Α’  Λουκά &  Σύλληψις  τοῦ  Τιμ.  Προδρόμου)       

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

   8.30  - 12.30  ΑΓΡΥΠΝΙΑ  ἐπί  τῇ  ἑορτῇ  Παναγίας  τῆς  Μυρτιδιωτίσσης

26/9/018   ΤΕΤΑΡΤΗ  (Μετάστασις  Ἰωάννου  Θεολόγου)

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

                                                6 μ.μ.  ΑΓΙΟ  ΕΥΧΕΛΑΙΟ

28/9/018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ     4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

29/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ     

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -   Θεία  Λειτουργία

 6 π.μ.  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ  ΣΤΗΝ  ΠΑΝΑΓΙΑ  ΤΗΣ  ΤΗΝΟΥ (άφθημερόν)  Τιμή  55 €

30/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ  (Β’ Λουκά)

                                         7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

Ἐκ  τοῦ  Ἱεροῦ  Ναοῦ

Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου

(Αγιος Λουκάς ο ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ' όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό.

Ο Όσιος Νικάνωρ και η επιβίωση του ελληνισμού

 (Κωνσταντίνος Χολέβας)

Η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και η επικείμενη πανελλήνια εορτή της Μεγαλόχαρης δημιουργούν το κατάλληλο πνευματικό περιβάλλον για να τιμήσουμε έναν Άγιο της Εκκλησίας μας, ο οποίος στήριξε σε χαλεπούς καιρούς την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας. Στις 7 Αυγούστου η Ορθόδοξη Εκκλησία και ιδιαιτέρως η Δυτική Μακεδονία εορτάζει την μνήμη του Οσίου Νικάνορος του Θεσσαλονικέως. Γεννήθηκε στην πόλη του Αγίου Δημητρίου το 1491 και βαπτίσθηκε Νικόλαος. Νωρίς αποφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχισμό και μοίρασε στους φτωχούς τη μεγάλη πατρική περιουσία του.

Ο Νικόλαος, που έλαβε το αρχαίο μακεδονικό και συγχρόνως χριστιανικό όνομα Νικάνωρ, δίδαξε σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Μακεδονίας και βοήθησε πολλούς Έλληνες να μην εξισλαμισθούν. Στον τομέα αυτό θεωρείται πρόδρομος του Αγίου Κοσμά. Ασκήτευσε επί αρκετά έτη σε μία σπηλιά στο όρος Καλλίστρατο δίπλα στον ποταμό Αλιάκμονα και απέναντι από το σημερινό χωριό Χρώμιο Κοζάνης. Ο Όσιος Νικάνωρ ίδρυσε την περίφημη Μονή της Ζάβορδας, η οποία συνδέθηκε με το όνομά του και η οποία πανηγυρίζει την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εκοιμήθη το 1549 αφού έγινε ονομαστός για τα θαύματά του σε όλη την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Η θαυματουργός κάρα του σώζεται και προσκυνείται σήμερα στη Μονή του.

Η Μονή Οσίου Νικάνορος Ζάβορδας υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών και αποτελεί προσκύνημα πανελλήνιο. Διατηρεί σπουδαία βιβλιοθήκη με κειμήλια. Ο Όσιος Νικάνωρ θεωρείται προστάτης όλης της Δυτικής Μακεδονίας και βρίσκουμε Ναούς του στην Κοζάνη, στην Καστοριά κ.α. Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα οι μοναχοί βοηθούσαν τους Έλληνες αγωνιστές να εισέρχονται στη Μακεδονία και τους περνούσαν με το σχοινί πάνω από τα φουσκωμένα νερά του Αλιάκμονα. Εκεί οι Μακεδονομάχοι εύρισκαν καταφύγιο και τροφή σε δύσκολες στιγμές. Με την βοήθεια της Μονής πέρασαν τον Αλιάκμονα την 11η Οκτωβρίου 1912 τα τμήματα της 5ης Μεραρχίας για να λάβουν μέρος στον ένδοξο Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Λόγω της εθνικής και θρησκευτικής της δράσεως η Μονή έγινε στόχος εκδικητικών διαθέσεων από διάφορες πλευρές κυρίως δε από τους εξισλαμισμένους Βαλαάδες της περιοχής Βεντζίων. Ο σημερινός επισκέπτης θαυμάζει το εντυπωσιακό τοπίο, καθώς η Μονή είναι κτισμένη σαν φρούριο σε ύψωμα, το οποίο κατά τα τρία τέταρτα περιβάλλεται από τον ρου του Αλιάκμονος.

Αν κάποιος θαρραλέος και φιλότιμος δάσκαλος έλεγε στους μαθητές του λίγα λόγια για τον Όσιο Νικάνορα και το μοναστήρι του, οι νέοι μας και οι νέες μας θα μάθαιναν ότι πολλοί κληρικοί και μοναχοί επί Τουρκοκρατίας κράτησαν όρθια την εθνική συνείδηση αποτρέποντας τους εξισλαμισμούς. Όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία εκείνη την εποχή χανόταν και για τον Ελληνισμό. Τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλληνας. Παράδειγμα οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας που μας απασχολούν ακόμη και σήμερα μέσω της αλβανικής προπαγάνδας. Ήταν Χριστιανοί που εξισλαμίσθηκαν τον 17ο αιώνα, άλλοι εκουσίως, άλλοι βιαίως. Η αλλαγή του θρησκεύματος τούς οδήγησε γρήγορα και σε αλλαγή της εθνικής συνειδήσεως. Ενώ αντιθέτως πολλοί Καππαδόκες και Πόντιοι που αναγκάσθηκαν να μιλούν τουρκικά κράτησαν την ελληνικότητά τους μέσω της Ορθοδοξίας.

Στα μαύρα χρόνια της δουλείας η Ορθοδοξία ήταν η δύναμη που διετήρησε τον Ελληνισμό, γράφει ο αείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν. Αυτό βίωναν καθημερινά με το έργο τους Ορθόδοξοι μοναχοί όπως ο Όσιος Νικάνωρ, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Νεκτάριος Τέρπος και άλλοι γνωστοί ή άγνωστοι. Και μοναστήρια σαν αυτό της Ζάβορδας βοήθησαν όλους τους εθνικούς αγώνες για την Ελευθερία και την απομάκρυνση διαφόρων κατακτητών. Σε ποιο σχολικό βιβλίο θα βρουν άραγε τα ελληνόπουλα την προσφορά της Μονής Ζάβορδας στην παιδεία και στους αγώνες του Έθνους;

Όπως προανέφερα ο Όσιος Νικάνωρ τιμάται ως προστάτης ολόκληρης της Δυτικής Μακεδονίας. Έσωσε ανθρώπους και κοπάδια ζώων από επιδημίες, επιζωοτίες και λοιμούς. Πολλές θεραπευτικές επεμβάσεις του καταγράφει η τοπική παράδοση, ιδίως υπέρ των παιδιών που ασθενούσαν. Ναοί του υπάρχουν στα Σέρβια Κοζάνης, στην πόλη της Κοζάνης, στην Καστοριά (νεόδμητος και περικαλλής), στην Εράτυρα Βοΐου (παλαιός ενοριακός και τώρα προσκυνηματικός), ενώ στη Μητρόπολη Κονίτσης υπάρχει χωριό με το όνομά του.

Ο Όσιος συνδεόταν φιλικώς με τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, ο οποίος ίδρυσε το μοναστήρι του κοντά στο Λιτόχωρο. Επίσης στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βεροίας η ιστορική έρευνα έχει αποδείξει ότι ο Όσιος Νικάνωρ ασκήτευσε εκεί πριν ιδρύσει την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ζάβορδας. Το κοινό στοιχείο και των δύο Μονών, Τιμίου Προδρόμου και Ζάβορδας, είναι η γειτνίασή τους με τον ορμητικό ρου του ποταμού Αλιάκμονος. Ο Αλιάκμων είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Μακεδονίας από αυτούς που διασχίζουν εξ ολοκλήρου ελληνικό έδαφος. Σαφώς μεγαλύτερο μήκος σε χιλιόμετρα έχει ο ρους του Αξιού, αλλά ο εν λόγω ποταμός, γνωστός και ως Βαρδάρης, πηγάζει από το κράτος των Σκοπίων.

Με τη φροντίδα του νυν Μητροπολίτου Γρεβενών κ. Δαβίδ η Μονή Ζάβορδας έχει στελεχωθεί από ανδρική συνοδεία μοναχών. Η βιβλιοθήκη της Μονής θεωρείται πολύτιμη για τους πνευματικούς θησαυρούς της. Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει πολλά εκκλησιαστικά κειμήλια μεγάλης αξίας καθώς και γραπτές μαρτυρίες για το πέρασμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού από την περιοχή.

Ας προσευχηθούμε στον Όσιο Νικάνορα να βοηθήσει τον Ελληνισμό να διαφυλάξει την Ορθόδοξη Πίστη και κληρονομιά.

-----------------------------------------------------

πηγή

Ποιά είναι και τι είναι τα Λειτουργικά βιβλία της εκκλησία μας;

Λειτουργικά βιβλία καλούνται τα βιβλία τα όποια χρησιμοποιούνται για την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών.

α. Το Ευαγγέλιο

β. Ο Απόστολος (Περιλαμβάνει τις περικοπές από τις Πράξεις και τις Επιστολές των Αποστόλων)

γ. Το Μέγα Ευχολόγιο (περιέχει τις Ακολουθίες των Μυστηρίων, Νεκρώσιμη Ακολουθία, Ακολουθία εγκαινίων Ναών, διάφορες Ακολουθίες και Ευχές) Χρησιμοποιείται από τους Ιερείς και Αρχιερείς.

δ. Το Μέγα Ωρολόγιο (Περιλαμβάνει τις καθημερινές Ακολουθίες (Προσευχές) του νυχθημέρου, Εορτολόγιο, Συναξάριο, Απολυτίκια, Κοντάκια, Παρακλητικούς Κανόνες, Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως κλπ).

ε. Τα Μηναία
Είναι δώδεκα βιβλία, ένα για κάθε μήνα του έτους, πού περιέχουν τις Ακολουθίες των έορταζομένων κάθε ήμερα Αγίων. Περιλαμβάνουν το υμνολογικό υλικό του Εσπερινού και του Όρθρου, κάθε ημέρας.

στ. Η Παρακλητική
Το βιβλίο αυτό έχει Ακολουθίες πλήρεις στους οκτώ ήχους (γι’αυτό λέγεται και Όκτώηχος),

ζ. Το Τριώδιο (Περιλαμβάνει τις Ακολουθίες του Τριωδίου)

η. Το Πεντηκοστάριο (Περιλαμβάνει τις Ακολουθίες της περιόδου αυτής)

θ. Το Ψαλτήριο
Περιλαμβάνει τους 150 ψαλμούς της Παλαιάς Διαθήκης

ι. Ό Συναξαριστής
Βιβλίο πού περιέχει τους βίους των Αγίων κάθε ημέρας ολόκληρο το χρόνο.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ MHNOΣ Σ E Π T E M B Ρ I O Y 2 0 1 8

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΑΓΙΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΙΛΙΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

MHNOΣ    Σ E Π T E M B Ρ I O Y    2 0 1 8    (Τηλ. 210.23.20.645)

 1/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ   (Ἀρχή Ἐκκλησ. ἔτους & 40 Παρθένων)

                                               7 π.μ  Θεία  Λειτουργία  -  Ἁγιασμός

 2/9/018   ΚΥΡΙΑΚΉ  (ΙΔ  Ματθαίου - Ἁγ.  Μάμαντος)

                                               7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

 5/9/018   ΤΕΤΑΡΤΗ     

                                      6  μ.μ.  Ἱ. Παράκλ.  εἰς  τούς  Ἀρχαγγέλους  Μιχαήλ  &  Γαβριήλ

 7/9/018  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ        4  μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

 8/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ   (Γενέθιον Θεοτόκου)

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

 9/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ  (Πρό  τῆς  Ὑψώσεως &  Θεοπατόρων  Ἰωακείμ + Ἄννης)

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

10/9/018  ΔΕΥΤΕΡΑ   

                                                6  μ.μ.  Ἐσπερινός –  Α΄  Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

11/9/018  ΤΡΙΤΗ                    Ἁγιασμοί  Σχολείων
                                               4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

                                                6 μ.μ.  Ἐσπερινός –  Β΄ Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

12/9/018  ΤΕΤΑΡΤΗ            4  μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις  π.  Διονύσιος

                                                6 μ.μ.  Ἐσπερινός –  Γ΄ Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

13/9/018   ΠΕΜΠΤΗ            6 μ.μ.  Ἐσπερινός  - Δ’ Χαιρετισμοί  Τιμίου  Σταυροῦ

14/9/018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ    (Παγκόσμιος  Ὕψωσις  Τιμίου  Σταυροῦ) (αὐστηρά  νηστεία)

               7 π.μ.  Ὄρθρος – Τελετή  Ὑψώσεως  Τιμ.  Σταυροῦ  -  Θεία  Λειτουργία

                                                 6 μ.μ. Ἐσπερινος - Ἱ.  Παράκλησις  στόν  Τίμιο  Σταυρό

15/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ            7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

16/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ   (Μετά  τήν  Ὕψωσιν + Εὐφημίας  Μεγαλομάρτυρος)

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

17/9/018  ΔΕΥΤΕΡΑ    (Ἁγ. Σοφίας,  Πίστεως,  Ἐλπίδος,  Ἀγάπης)

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

19/9/018  ΤΕΤΑΡΤΗ             4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Διονύσιος

                                                 6 μ.μ.  Ἱερά  Παράκλησις  Ἁγ. Φανουρίου – Φανουρόπιττες

20/9/018  ΠΕΜΠΤΗ   (Ἁγ. Εὐσταθίου)

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος - Θεία  Λειτουργία

21/9/018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ      4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

22/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ    

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος - Θεία  Λειτουργία

23/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ     (Α’  Λουκά &  Σύλληψις  τοῦ  Τιμ.  Προδρόμου)       

                                                 7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

   8.30  - 12.30  ΑΓΡΥΠΝΙΑ  ἐπί  τῇ  ἑορτῇ  Παναγίας  τῆς  Μυρτιδιωτίσσης

26/9/018   ΤΕΤΑΡΤΗ  (Μετάστασις  Ἰωάννου  Θεολόγου)

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

                                                6 μ.μ.  ΑΓΙΟ  ΕΥΧΕΛΑΙΟ

28/9/018   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ     4 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ

29/9/018   ΣΑΒΒΑΤΟ     

                                                7 π.μ.  Ὄρθρος  -   Θεία  Λειτουργία

       6 π.μ.  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ  ΣΤΗΝ  ΠΑΝΑΓΙΑ  ΤΗΣ  ΤΗΝΟΥ   Τιμή  55 €

30/9/018   ΚΥΡΙΑΚΗ  (Β’ Λουκά)

                                         7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία

Ἐκ  τοῦ  Ἱεροῦ  Ναοῦ