Η Εκκλησία μας πρό 25ετίας περίπου (14 – 8 – 1992), εθέσπισε και διωρίσατο όπως από του νύν και έως του αιώνος, ο αείμνηστος Γέρων Άνθιμος, ο εν Χίω ασκήσας και ιδρυτής της κατά την μυριοβόλον Χίον, Ιεράς Μονής Παναγίας Βοηθείας, συναρριθμήται τοίς Οσίοις και Αγίοις τής Εκκλησίας, τιμώμενος παρά των πιστών τη 15η του μηνός Φεβρουαρίου εκάστου έτους, ημέρα τής Οσιακής κοιμήσεως αυτού.
Ο Άγιος Άνθιμος γεννήθηκε στα Λιβάδια της Χίου την 1ην Ιουλίου 1869. Οι γονείς του Κων/νος και Αγγεριώ, ευλαβείς και ενάρετοι άνθρωποι τον βάπτισαν δίδοντάς του το όνομα Αργύριος. Με το βάπτισμα, ο μικρός Αργύριος έλαβε και τά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Νικόλαος διηγείτο, ότι έβλεπε την Θεοτόκον να σκεπάζει το μικρό βρέφος με λαμπρή πορφύρα, γεγονός πού προετύπωνε, την κατόπιν αγίαν ζωήν του.
Γράμματα, πέραν του Δημοτικού Σχολείου, δεν έμαθε. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από του να γίνει ένα σκεύος εκλογής, ένας χαρισματούχος και πεφωτισμένος άνθρωπος.
Παρέμεινε κοντά στους γονείς του, βοηθώντας τους και μαθαίνοντας την τέχνην του υποδηματοποιού. Μετά πάροδον ολίγου χρόνου αποφασίζει να γίνει μοναχός και υποτάσσεται στον ξακουστό Γέροντα Παχώμιο. Επισκέπτεται το Προβάτιον όρος και εγκαταβιεί στη σκήτη των Αγίων Πατέρων. Βλέποντας ο Γέροντάς του, τούς πνευματικούς του αγώνας, την ταπείνωσίν του, την αγάπη του προς τον Θεόν και τον πλησίον και την αέναον προσευχήν του, τον έκειρεν μικρόσχημον μοναχόν, μετονομάζοντάς τον σε Άνθιμον.
Την εποχήν εκείνη ο Γέρων Παχώμιος έκτιζε την Ιερά Μονή των Αγίων Κων/νου και Ελένης. Την επιστασίαν των εργασιών την ανέθεσεν στον Άνθιμον ο οποίος με ζήλον και προθυμία εργάσθηκε διά την ανέγερσιν της μονής. Αρρώστησε όμως βαρειά και ο Παχώμιος τον έστειλε στο σπίτι του έως ότου αποκατασταθεί η υγεία του.
Μετά την αποθεραπείαν του και με την άδειαν του Πνευματικού του, κτίζει ένα κελλί σε ένα πατρικό του κτήμα και εκεί συνεχίζει τον αγώνα του. Την ημέρα εξασκεί την τέχνη του υποδηματοποιού βοηθώντας τους πτωχούς και αδυνάτους και τη νύκτα προσεύχεται, μιμούμενος τους ασκητάς της ερήμου.
Ο Γέρων Παχώμιος εκοιμήθη εν Κυρίω το 1905 και ο διάδοχός του Ανδρόνικος τον έκειρε μεγαλόσχημο μοναχό το 1909, σε ηλικία 40 ετών. Ο λαός της Χίου βλέπων την αγιότητα τού βίου τού Ανθίμου, ζητά από τον Επίσκοπο Ιερώνυμο να τον χειροτονήσει ιερέα. Ο Επίσκοπος αρνείται με την διακιολογίαν ότι είναι ολιγογράμματος. Κατόπιν τούτου, ο ανάδοχός του τον καλεί στο Αδραμύτιον της Μ. Ασίας και αναλαμβάνει τά έξοδα για την μόρφωσίν του. Του έφερε ένα σοφό δάσκαλο για να του μάθη λίγα γράμματα, τουλάχιστον για να μπορεί να διαβάζει το Ευαγγέλιο.
Από το Αδραμύτιο πηγαίνει στην Μαγνησία όπου χειροτονείται ιερεύς υπό του βοηθού Μητροπολίτου Εφέσου. Την ώρα της χειροτονίας του συνέβησαν καταπληκτικά γεγονότα. Όταν ο Επίσκοπος φώναξε το «Άξιος», ένας δυνατός σεισμός τράνταξε συθέμελα την εκκλησία. Τά καντήλια κινούνται πέρα – δόθε και ένα μάλιστα έπεσε μπροστά στα πόδια του νεοχειροτονηθέντος. Ακολούθησαν βρονταί, αστραπαί και κατακλυσμιαία βροχή. Μόλις τελείωσε η χειροτονία, την κοσμοχαλασιά διαδέχθηκε απέραντη γαλήνη.
Αφού παρέμεινε λίγο καιρό στο Αδραμύτιο, ανεχώρησε για το Άγιον Όρος όπου επισκέπτεται μοναστήρια, σκήτες και ασκηταριά ερημιτών και οφελείται πνευματικά. Αφού έλαβε εκείνο πού ποθούσε, επιστρέφει στην γενέτειρά του Χίον.
Με την επάνοδόν του στο νησί, τοποθετείται στο Λεπροκομείο. Εκεί υπηρετεί τους αδελφούς πού μαστίζονται από την φοβερή και επικίνδυνη αρρώστια της λέπρας. Συντρώγει στην κοινή τράπεζα με τους λεπρούς και φροντίζει να μην τους λείψει τίποτα. Σαν γιατρός και νοσοκόμος περιποιείται τους λεπρούς, καθαρίζοντας τις δυσώδεις πληγές των.
Οι κατανυκτικές ακολουθίες στο ναό του ιδρύματος, ευχαριστούν τους ασθενείς οι οποίοι εξομολογούνται και κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων και πολλοί λαμβάνουν και το μοναχικό σχήμα. Το παπαδάκι του Λεπροκομείου, γίνεται περιβόητο σε όλο το νησί και από παντού προστρέχουν για να ωφεληθούν ψυχικά και σωματικά. Αναρρίθμητα είναι τά θαύματα πού γίνονται, διά της θαυματουργού εικόνος της «Παναγίας της Υπακοής». Επίσης πάρα πολλά θαύματα έγιναν και στό κελλάκι του, στο πατρικό του κτήμα, διά της θαυματουργού εικόνος της «Παναγίας Βοηθείας».
Ο Άγιος Άνθιμος είναι ο ιδρυτής και κτήτωρ της Ι. Μονής Παναγίας Βοηθείας. Παρά τις δυσκολίες και αντιδράσεις πού συνάντησε ο Άγιος και από Επισκόπους της νήσου και από τον δημοσιογραφικό κόσμο και από άλλους επιφανείς, η Παναγία βοήθησε και μέσα σε δέκα εννέα μήνες αποπερατώθηκε ο ναός και μεταφέρεται σ’ αυτόν η θαυματουργός εικών της «Παναγίας Βοηθείας».
Η φήμη της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας αλλά και του Γέροντος, έφτασαν έως τά πέρατα της γής. Κόσμος πολύς προστρέχει, απελπισμένος από την ιατρική Επιστήμη, να βρεί σωματική αλλά και ψυχική ίασιν. Ασθενείς θεραπεύονται, τεθλιμένοι παρηγορούνται, πάσχοντες από ακάθαρτα πνεύματα ιατρεύονται, πτωχοί ελεούνται και άπιστοι μεταβάλλονται σε πιστούς.
Ο Γέροντας είχε το χάρισμα να προλέγει τά μέλλοντα και να βλέπει και να διαβάζει τις ψυχές των εξομολογουμένων και να τους αποκαλύπτει εκείνος τά αμαρτήματά των, προτού αυτοί ανοίξουν το στόμα τους να εξομολογηθούν.
Έτσι ζών και πολιτευόμενος ο Άγιος Άνθιμος έφθασε έως τά 91 χρόνια του, οπότε οσιακώς παρέδωκε την αγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού ζώντος, την 15ην Φεβρουαρίου 1960 και σήμερον αγάλλεται και χαίρεται μετά των αγγέλων και αγίων εν τη βασιλεία των ουρανών και πρεσβεύει υπέρ πάντων των τελούντων την μνήμην αυτού και δεομένων της μεσητείας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου