Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ

Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα και δείτε φωτογραφίες από την λιτάνευση του Επιταφίου μας

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022

Περί Θείας Εὐχαριστίας

 

ΠΕΡΙ  ΘΕΙΑΣ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ   (15ον) 

Συνέχεια  ἐκ  τοῦ  προηγουμένου  ………..

Μετά  την  δοξολογία:   «Καί  Σοί  τήν  δόξαν  ἀναπέμπομεν,  τῷ  Πατρί  καί  τῷ  Υἱῷ  καί  τῷ  Ἁγίῳ  Πνεύματι,  νῦν  καί  ἀεί  καί  εἰς  τούς  αῖῶνας  τῶν  αἰώνων».

  χορός  τῶν  Ἱεροψαλτῶν  ἐπιβεβαιώνει  διά  τοῦ  «Ἀμήν».  Καί  συνεχίζει  ψάλλων  τρίς  τόν  ὕμνον  τοῦ  πολυάθλου  Ἰώβ:  «Εἴη  τό  ὄνομα  Κυρίου  εὐλογημένον  ἀπό  τοῦ  νῦν  καί  ἔως  τοῦ  αἰῶνος».

  τελική  αὐτή  δοξολογία  τοῦ  Παναγίου  ὀνόματος  τοῦ  Θεοῦ  εἶναι  παρμένη  ἀπό  τόν  112ον  Ψαλμόν.  Τό  ὄνομα  τοῦ  Κυρίου  νά  εἶναι  εὐλογημένο  ἀπό  τώρα  καί  ἔως  τοῦ  αἰῶνος.  Τά  λόγια  αὐτά  τά  εἶπε    δίκαιος  Ἰώβ,  ὅταν    Θεός  ἐπέτρεψεν  νά  συμβοῦν  εἰς  αὐτόν  ἀλλεπάλληλοι  ζημίαι  καί  θλίψεις  καί  συμφοραί,  πρός  δοκιμασία  τῆς  πίστεώς  του.  Τότε    Ἰώβ  ἔδειξε  ὑπομονή  καί  ἐγκαρτέρησιν  ἀκλόνητον  καί  ἐδόξαζε  τόν  Θεόν  μέ  ὅλη του  τήν  ψυχή.  

 Καί  ἐμεῖς  λοιπόν,  στό  σημεῖο  αὐτό  τῆς  Θ.  Λειτουργίας,   ἐπαναλαμβάνομε  τά  λόγια  τοῦ  Ἰώβ  εὐλογοῦντες  καί  δοξάζοντες  τό  Ὄνομα  τοῦ  Θεοῦ  διά  τίς  πολλές  καί  ποικίλες  εὐεργεσίες  του,  ἐξαιρέτως  δε,  διότι  ἀξιωθήκαμε  νά  τόν  λατρεύσωμε  διά  τῆς  Θείας  Λειτουργίας  καί  νά  κοινωνήσωμε  τοῦ  Σώματος  καί  Αἵματος  τοῦ  Υἱοῦ  Του.

Ἐνῶ  ψάλλεται    ὕμνος  τοῦ  Ἰώβ    λειτουργός  ἀναγινώσκει  πρό  τῆς  Ἁγίας  Προθέσεως  ὅπου  εὑρίσκεται  τώρα  τό  Ἅγιο  Ποτήριο  μέ  τόν  ἴδιο  τόν  Χριστό  ἐντός  του,  τήν  ἐξῆς  εὐχήν:  

«Τό  πλήρωμα  τοῦ  Νόμου  καί  τῶν  Προφητῶν,  αὐτός  ὑπάρχων,  Χριστέ    Θεός  ἡμῶν,    πληρώσας  πᾶσαν  πατρικήν  οἰκονομίαν,  πλήρωσον  χαρᾶς  καί  εὐφροσύνης  τάς  καρδίας  ἡμῶν,  πάντοτε  νῦν  καί  ἀεί  καί  εἰς  τούς  αἰῶνας  τῶν  αἰώνων,  ἀμήν».

Χριστέ  καί  Θεέ  μας,  Ἐσύ    Ὁποῖος  εἶσαι    ἐκπλήρωσις  τοῦ  Μωσαϊκοῦ  Νόμου  καί  τῶν  Προφητῶν,  Ἐσύ    Ὁποῖος  πραγματοποίησες  τό  σχέδιον  τοῦ  Θεοῦ  Πατέρα  (γιά  τή  σωτηρία  τοῦ  ἀνθρωπίνου  γένους),  πλήρωσε,  γέμισε  μέ  χαρά  καί  εὐφροσύνη  τίς  καρδιές  μας,  τώρα  καί  πάντοτε  καί  στούς  ἀτελεύτητους  αἰῶνες  τῶν  αἰώνων.  Ἀμήν.

  εὐχή  αὐτή  ἀναφέρεται  στόν  Ἰησοῦ  Χριστό    ὁποῖος  ἦλθε  στή  γῆ  καί  διά  τῆς  ζωῆς  Του  καί  τοῦ  κηρύγματός  Του,  συνεπλήρωσε  τόν  Μωσαϊκό  Νόμο  καί  διά  τοῦ  ὁποίου  (Ἰησοῦ  Χριστοῦ)  ἐξεπληρώθηκαν  οἱ  Προφητεῖες  τῶν  Προφητῶν.

   Μωσαϊκός  Νόμος  πού  ἐδόθη  διά  νά  διαπαιδαγωγήσῃ  τόν  ἄνθρωπον  καί  νά  τόν  ἑτοιμάσῃ  διά  τήν  πίστιν  στόν  Χριστό  ἦτο  ἀτελής,  ἐπρόκειτο  δέ  νά  συμπληρωθῇ  καί  τελειοποιηθῆ  ἀπό  τόν  μέλλοντα  νά  ἔλθῃ  Μεσσίαν.  Καί  πράγματι    Κύριος  ἦλθε  καί  συμπλήρωσε  τίς  διατάξεις  τοῦ  Μωσαϊκοῦ  Νόμου.

    ἴδιος    Κύριος  τό  δήλωσε  δημόσια:  «Οὐκ  ἦλθον  καταλῦσαι  τόν  Νόμον,  ἀλλά  πληρῶσαι». Ἐρχόμενος    Κύριος  ἐπαλήθευσε  εἰς  τό  πρόσωπό  του  τίς  Προφητεῖες  τῶν  Προφητῶν,  οἱ  ὁποῖες  μιλοῦσαν  διά  τήν  ἔλευσιν  τοῦ  Μεσσίου.  Ἐλθών    Κύριος  ὡς  ἄνθρωπος,  ἐπλήρωσεν  πᾶσαν  Πατρικήν  οἰκονομίαν.  Δηλ.  ἔκαμε  ὅλα  ὅσα    Πάνσοφος  καί  Πᾳνάγαθος  Βουλή  τοῦ  Οὐρανίου  Πατρός  εἶχεν  ὁρίσει  διά  τήν  σωτηρία  τοῦ  κόσμου.

Ἐπειδή  δέ    τελικός  σκοπός  τοῦ  ὅλου  ἔργου  τοῦ  Σωτῆρος  εἶναι    αἰώνιος  σωτηρία  καί  χαρά  τῶν  ἀνθρώπων,  διά  τοῦτο    ἱερεύς  τόν  παρακαλεῖ  νά  γεμίσῃ  τίς  καρδιές  τῶν  πιστῶν  μέ  χαρά  καί  εὐφροσύνη  πνευματική  καί  εἰς  τήν  παροῦσαν  ζωήν  καί  εἰς  τήν  μέλλουσαν,  τήν  αἰώνιον.

Τόν  παρακαλοῦμε  μέ  λίγα  λόγια,  νά  μᾶς  ἀξιώσῃ,  ὥστε    χαρά  τήν  ὁποίαν  ἀποκομίσαμε  ἀπό  τήν  λατρεία  νά  εἶναι  μόνιμος  καί  παντοτεινή  στήν  ψυχή  μας.

Μέ  τήν  μικράν  αὐτήν  εὐχή  συμπληρώνεται    Θεία  Λειτουργία.  Καί  δέν  ἀπομένει  τίποτε  ἄλλο  παρά    ἀπόλυσις.

Τελειώνοντας  οἱ  ψάλται  τόν  ὕμνον  «Εἴη  τό  ὄνομα  Κυρίου  εὐλογημένον.....»,    λειτουργός  ἐξέρχεται  τοῦ  Ἱεροῦ  Βήματος  καί  ἴσταται  στήν  Ὡραία  Πύλη  καί  ἐκφωνεῖ:  «Τοῦ  Κυρίου  δεηθῶμεν».

Πρίν  ἀναχωρήσωμε,  ἄς  παρακαλέσωμε  ἄλλη  μιά  φορά  τόν  Κύριο.  Στήν  συνέχεια  ἐκτείνει  τήν  χεῖραν  καί  εὐλογῶν  τόν  λαόν  λέγει:  «Εὐλογία  Κυρίου  καί  ἔλεος  ἔλθοι  ἐφ’ ὑμᾶς,  τῇ  Αὐτοῦ  Θεία  Χάριτι  καί  Φιλανθρωπίᾳ,  πάντοτε,  νῦν  καί  ἀεί  καί  εἰς  τούς  αἰῶνας  τῶν  αἰώνων».

Εἴθε    εὐλογία  τοῦ  Κυρίου  καί  τό  ἔλεός  Του  νά  ἔλθῃ  σέ  σᾶς,  διά  τῆς  Χάριτος  καί  Φιλανθρωπίας  Του  καί  νά  μένῃ  πάντοτε  μαζί  σας  καί  τώρα  καί  στούς  ἀπεράντους  αἰῶνας.

  Ἱερός  Καβάσιλας  σχολιάζοντας  τήν  εὐχή  αὐτή  λέγει:  «Ὁ  λειτουργός  ἱερεύς  εὔχεται,  ὅπως    Κύριος    Θεός  μᾶς  ἐλεήσῃ,  γιά  νά  σωθοῦμε,  γιατί  τίποτε  τό  δικό  μας  δέν  ἔχουμε  νά  παρουσιάσωμε,  πού  νά  εἶναι  ἄξιο  σωτηρίας,  ἀλλά  ἀποβλέπουμε  ἀποκλειστικά  καί  μόνο  στή  Φιλανθρωπία  Του,  τήν  μόνη  πού  μπορεῖ  νά  μᾶς  σώσῃ» 

Καί  ἀκολουθεῖ    ἀπόλυσις  καί    τελευταῖα  εὐχή:  «Δι’ εὐχῶν  τῶν  ἁγίων  Πατέρων  ἡμῶν,  Κύριε  Ἰησοῦ  Χριστέ    Θεός  ἡμῶν,  ἐλέησον  καί  σῶσον  ἡμᾶς»,  μέ  τήν  ὁποίαν  καί  τελειώνει  κάθε  Ἱερή  Ἀκολουθία  καί  προσευχή.

Ὅταν  λέμε  «Δι’ εὐχῶν  τῶν  ἁγίων  πατέρων  ἡμῶν ...»,  δέν  ἐννοοῦμε  τούς  Ἁγίους,  ἀλλά  ἐννοοῦμε  τούς  ζῶντας  πατέρας,  δηλ.  τούς  ἱερεῖς,  τούς  κληρικούς,  τούς  πνευματικούς  πατέρες.  Δι’ εὐχῶν  αὐτῶν  τῶν  ἁγίων  πατέρων,  νά  μᾶς  ἐλεήσῃ    Θεός. 

Καί  οἱ  ψάλται  ἐπιλέγουν  «Ἀμήν»,  δηλ.  εἴθε    Κύριος  ἡμῶν  Ἰησοῦς  Χριστός  νά  μᾶς  ἐλεήσῃ  καί  νά  μᾶς  σώσῃ  διά  τῶν  πρεσβειῶν  τῶν  ἁγίων  Του.

Τό  τελικό  «Ἀμήν»  ἐπισφραγίζει  τήν  ὅλην  Θείαν  Λειτουργίαν.  Καί  οἱ  πιστοί  ἐξέρχονται  τοῦ  Ἱεροῦ  Ναοῦ,  ἀφοῦ  προηγουμένως  λάβουν  ἀπό  τό  χέρι  τοῦ  λειτουργοῦ  ἱερέως  τό  «ἀντίδωρον».

  λειτουργός      Ἀρχιερεύς  (ἄν  παρίσταται)  προσφέρει  εἰς  ἕνα  ἕκαστον  τῶν  πιστῶν  τό  ἀντίδωρον,  δίδων  παράλληλα  τήν  εὐλογίαν:  «εὐλογία  Κυρίου  καί  ἔλεος  ἔλθοι  ἐφ’ ἡμᾶς    ἐπί  σέ».  Ἀφοῦ  δέ  οἱ  πιστοί  λάβουν  τό  ἀντίδωρον,  ἀπέρχονται  ἐν  εἰρήνῃ  εἰς  τά  σπίτια  των  συνοδευόμενοι  ἀπό  τήν  εὐλογίαν  τοῦ  Θεοῦ,  τόν  Ὁποῖον  ἐλάτρευσαν  στόν  Ἅγιον  Ναόν  Του.

Τώρα,  τί  εἶναι  τό  «ἀντίδωρον;»     λέξις  ἀντίδωρον  εἶναι  σύνθετος.  Ἐκ  τῆς  προθέσεως  «ἀντί»  καί  τῆς  λέξεως  «δῶρον».  Καί  σημαίνει  ἕνα  μικρό  τεμάχιον  ἄρτου  τό  ὁποῖον  προέρχεται  ἀπό  τίς  προσφορές  τῶν  χριστιανῶν,  γιά  νά  ἑτοιμασθῇ    ἀναίμακτος  θυσία  καί  ἀπό  τίς  ὁποῖες  προσφορές  βγῆκε    Ἁμνός,    μερίδα  τῆς  Θεοτόκου  καί  οἱ  μερίδες  τῶν  ἐννέα  ταγμάτων.  Οἱ  προσφορές  αὐτές  στήν  συνέχεια  τεμαχίζονται  καί  ἀφοῦ  εὐλογηθοῦν,  προσφέρονται  εἰς  τούς  πιστούς. 

Τί  ὅμως  εἶναι  τό  ἀντίδωρον  ὑπό  βαθυτέραν  ἔννοιαν  καί  γιατί  καθιερώθηκε  ἀπό  τήν  Ἐκκλησία;  Ὅπως  καί    λέξις  φανερώνει,  τό  ἀντίδωρον  προσφέρεται  ἀντί  τοῦ  Δώρου.  Τό  «Δῶρον»  τό  μοναδικό  καί  ἁγιώτατο  Δῶρο,  εἶναι    Θεία  Κοινωνία.    συμμετοχή  στήν  Μυστική  Τράπεζα  τοῦ  Δείπνου,    Κοινωνία  τοῦ  Σώματος  καί  Αἵματος  τοῦ  Κυρίου.  Αὐτό  εἶναι  τό  μέγα  καί  ὕψιστον  Δῶρον.  Εἶναι  εὐτυχεῖς  οἱ  πιστοί  οἱ  ὁποίοι  εἶναι  ἕτοιμοι  νά  κοινωνοῦν  σέ  κάθε  Θεία  Λειτουργία.   

Στήν  ἀρχαῖα  Ἐκκλησία  ὅπου  ἐπεκράτει  πολύς  ζῆλος  καί  ἐνθουσιασμός  καί  ἁγιότης  μεταξύ  τῶν  χριστιανῶν,  ὅλοι  οἱ  ἐκκλησιαζόμενοι  ἐκοινώνουν  τῶν  Ἀχράντων  Μυστηρίων.  Μέ  τήν  πάροδον  ὅμως  τῶν  αἰώνων,    πρῶτος  ἐκεῖνος  θεῖος  ζῆλος  ἐξέλειπε  καί  πολλοί  χριστιανοί  περιόρισαν  τήν  προσέλευσή  των  στήν  Θεία  Κοινωνία,  σέ  ἐλάχιστες  φορές  τόν  χρόνο,  κυρίως  στίς  μεγάλες  ἑορτές  τοῦ  Πάσχα,  15αυγούστου,  Χριστουγέννων.  

  Ἐκκλησία  λοιπόν,  σάν  φιλόστοργος  μητέρα,  γιά  νά  μήν  φύγουν  καί  αὐτοί  πού  δέν  κοινώνησαν,  χωρίς  καμμίαν  χάριν,  χωρίς  καμμίαν  εὐλογίαν,  καθιέρωσε  νά  τούς  προσφέρῃ  τό   λεγόμενο  ἀντίδωρον.

Δέν  εἶναι  τό  Δῶρον.  Εἶναι  ὅμως  κάποιο  δῶρο.  Μικρό  βέβαια  καί  ταπεινό,  ἀντί  τοῦ  μεγάλου,  τοῦ  μοναδικοῦ,  τοῦ  Οὐρανίου  Δώρου.  Δέν  εἶναι    Ἅγιος  Ἄρτος.  Εἶναι  ὅμως  εὐλογημένος  ἄρτος,  ἑπομένως  δῶρον  ἱερόν,  πού  προσφέρεται  πρός  παρηγορίαν  ἐκείνων  πού  στερήθηκαν  τοῦ  Οὐρανίου  Ἄρτου.

  Συνεχίζεται …….                                                              π. Μ.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου