Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ

Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα και δείτε φωτογραφίες από την λιτάνευση του Επιταφίου μας

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα

Δευτέρα 31 Μαΐου 2021

Ἀνακοίνωση 30 - 5 - 2021

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ  (30 – 5 – 2021)

      Σᾶς  ἐνημερώνουμε  ὅτι σύμφωνα  μέ  τά  νέα  μέτρα  πού  ἐξήγγειλε   ΚΥΑ,  τά  ὁποῖα  δημοσιεύθηκαν  στό  ὑπ’ ἀριθμ’  2233/29 – 5 – 021  Φ.Ε.Κ. τεῦχ. Β΄  καί  τά  ὁποῖα  ἰσχύουν  ἀπό  31  Μαΐου  ἡμέρα  Δευτέρα  ἔως  7  Ἰουνίου ἡμέρα  Δευτέρα,  εἰς  τόν  Ἱερόν  Ναόν  Ἁγίου  Νικολάου  θά  μποροῦν  νά  παρακολουθήσουν  τήν  Θεία  Λειτουργία  ἐντός  τοῦ  Ναοῦ  (100)  πιστοί. 

     Ἐπίσης  στά  μυστήρια  (Γάμους  - Βαπτίσεις  κλπ)  μποροῦν  νά  παρευρεθοῦν  100 ἄτομα.

     Ζητοῦμε  καί  πάλι  τήν  ὑπομονή  σας  καί  τήν  κατανόησή  σας.

     Γιά  ὅτι  νεώτερο  θά  ἐνημερωθεῖτε  καί  ἀπό  τήν  ἰστοσελίδα  τοῦ  Ἱεροῦ  Ναοῦ.

 

Ἐκ  τοῦ  Ἱεροῦ  Ναοῦ

Κυριακή 30 Μαΐου 2021

Περί Θείας Εὐχαριστίας (7ον)

                                                       ΘΕΙΑ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ  (7η)

Συνέχεια  ἐκ  τοῦ  προηγουμένου  …………

Καί    Β΄ Κανών  τῆς  ἐν  Ἀντιοχείᾳ  Τοπικῆς  Συνόδου  ὁρίζει:   «πάντας  τούς  εἰσιόντας  εἰς  τήν  Ἐκκλησίαν  τοῦ  Χριστοῦ  καί  τῶν  γραφῶν  ἀκούοντας,  μή  κοινωνοῦντας  δέ  τῆς  εὐχῆς  ἅμα  τῷ  λαῷ    ἀποστρε-φομένους  τήν  μετάληψιν  τῆς  Εὐχαριστίας  κατά  τινα  ἀταξίαν,  τούτους  ἀποβλήτους  γίνεσθαι  τῆς  Ἐκκλησίας,  ἔως  ἄν  ἐξομολογησάμενοι  καί  δείξαντες  καρπούς  μετανοίας  καί  παρακαλέσαντες,  τυχεῖν  δυνηθῶσι  συγγνώμης».   Δηλ.  ὅλοι  ἐκείνοι  οἱ  ὁποίοι  μπαίνουν  στήν  ἐκκλησία  τοῦ  Χριστοῦ  τήν  ὥρα  τῆς  Θ.  Λειτουργίας  καί  ἀκούουν  τάς  γραφάς,  δέν  συμπροσεύχονται  ὅμως  μαζί  μέ  τόν  ἐπίλοιπον  λαόν,    ἀποστρέφονται  τήν  Θείαν  Μετάληψιν,  αὐτοί  πρέπει  νά  ἀφορίζωνταί  (να  ἀποκόπτωνται)  μέχρις  ὅτου  ἐξομολογηθοῦν  καί  δείξουν  καρπούς  μετανοίας  καί  νά  παρακαλέσουν,  καί  τότε  νά  συγχωρεθῶσι.

Καί    ἁγία  μας  Ἐκκλησία  στήν  ὀμολογίαν  της  πρός  τούς  ἑτεροδόξους,  δηλώνει  ὅτι: «Ἡ  Θ.  Εὐχαριστία  προσφέρεται  ἁπαξάπασι,  δηλ.  πρός  ὅλους  γενικῶς,  ἀναμαρτήτους  καί  ἁμαρτωλούς,  δικαίους  καί  ἀδίκους,  ἀξίους  καί  ἀναξίους.  Μέ  μόνην  τήν  διαφοράν  ὅτι,  οἱ  μέν  ἀξίως  μεταλαμβάνοντες  ζωοποιοῦνται  καί  λαμβάνοντες  τήν  ἄφεσιν  τῶν  ἁμαρτιῶν  αὐτῶν  κληρονομοῦν  τήν  βασιλείαν  τῶν  οὐρανῶν  καί  γίνονται  σύσσωμοι  καί  σύνναιμοι  τῷ  Χριστῷ,  οἱ  δέ  ἀναξίως  μεταλαμβάνοντες,  κατακρίνονται».

Πολλοί  πιστοί  λέγουν  ὅτι,  ἐμεῖς  εἴμεθα  ἀνάξιοι  τῆς  Θείας  Κοινωνίας  καί  ἄν  προσέλθωμεν  σ’ αὐτήν  θά  κατακριθοῦμε,  γιαὐτό  καί  δέν  προσερχόμεθα.  Τοῦτο  ὅμως  εἶναι  μιά  ἄλλη  παγίδα  τοῦ  διαβόλου.  Μᾶς  βάζει  αὐτό  τό  δίλημα  στό  μυαλό  γιά  νά  μᾶς  κρατήσῃ  μακράν  τοῦ  Ποτηρίου  τῆς  σωτηρίας.

  προσέλευσις  εἶναι  ὑποχρεωτική,  εἶναι  καθῆκον,  εἶναι   ἐντολή  τοῦ  Κυρίου.  ἄλλωστε  γιά  τούς  ἀναξίους  καί  ἁμαρτωλούς  ἦλθε    Χριστός  στή  γῆ  καί  γιαὐτούς  ἔχυσε  τό  αἷμά  του  πάνω  στό  σταυρό.

  Ἅγ,  Κύριλλος  Πατριάρχης  Ἀλεξανδρείας  λέγει:  «οἱ  μακρύνοντες  ἑαυτούς  ἐκ  τῆς  Ἐκκλησίας  καί  τῆς  Κοινωνίας,  ἐχθροί  τοῦ  Θεοῦ  γίνονται  καί  δαιμόνων  φίλοι».  Αὐτοί,  λέγει,  πού  ἀπομακρύνονται  ἀπό  τήν  Ἐκκλησία  (πού  δέν  ἐκκλησιάζονται  τακτικά)  καί  δέν  κοινωνοῦν  τακτικά,  γίνονται  ἐχθροί  τοῦ  Θεοῦ  καί  φίλοι  τοῦ  σατανᾶ.  Αὐτή  εἶναι  καί    ἐπιτυχία  τοῦ  διαβόλου,  νά  μᾶς  ἀπομακρύνῃ  ἀπό  τό  μυστήριο  τῆς  Θείας  Εὐχαριστίας  γιά  νά  μπορέσῃ  νά  μᾶς  πλησιάσῃ  εὐκολότερα.  Ἐνῶ,  ὅταν  ἔχωμε  τό  Χριστό  μέσα  μας,  δέν  μπορεῖ  νά  καταφέρῃ  τίποτα.

Καί    Ἅγ.  Συμεών    Νέος  Θεολόγος  γράφει:  «Διά  μέσου  τῶν  ἁγιασμάτων  τοῦ  ἄρτου  καί  τοῦ  οἴνου  οἱ  μεταλαμβάνοντες  γίνονται  σύσσαρκοι  καί  σύναιμοι  μέ  τόν  σαρκωθέντα  Θεόν.  Καί  ὡς  θεοί  κατά  χάριν,  δέν  εἶναι  πλέον  δυνατόν  νά  κυριευθοῦν  καί  καταδυναστευθοῦν  ἀπό  τήν  ἁμαρτία». 

  Ἅγ.  Νικόδημος    Ἁγιορείτης  λέγει  ὅτι:  «καθώς    Θεός  τότε  ἔδωκε  τό  μάννα  εἰς  τού  Ἰσραηλίτας  διά  νά  τό  τρώγουν συνεχῶς  καί  τό  ὕδωρ  διά  νά  τό  πίνουν,  παρόμοιον  ἀλλ’  ἐκλεκτόν  ἔδωκε  καί  τώρα  τό  Σῶμα  καί  τό  Αἷμά  Του  εἰς  τούς  χριστιανούς  διά  νά  μεταλαμβάνουν  συνεχῶς»

Στό  Μυστήριο  αὐτό  τῆς  Θ. Εὐχαριστίας  ὁφείλομε  νά  προσερχώμεθα  πάντες  συνεχῶς  καί  ἀξίως  διότι  εἶναι  τό  μοναδικό  φάρμακο  διά  τήν  θεραπείαν  τῶν  διαφόρων  παθῶν  καί  ἀδυναμιῶν  μας,  εἰς  τά  ὁποία  ἐξ  ἀπροσεξίας    ἀπό  κακή  συνήθεια,  συνεχῶς  παρασυρόμεθα  καί  ὁδηγούμεθα  στήν  ἀπώλεια.

Μεταλαμβάνοντες  τοῦ  σώματος  καί  αἵματος  τοῦ  Χριστοῦ, γινόμεθα "σύσσωμοι  καί  σύναιμοι  αὐτοῦ"  κατά  τόν  Ἅγ. Κυρίλλον  Ἱεροσολύμων .

  Θ. Εὐχαριστία , ὡς  λέγει    Παναγιώτης  Τρεμπέλας  στή  Δογματική  του  (Γ' τόμος σελ 143),  εἶναι  τό  μυστήριο ἐκεῖνο  "δι' οὗ  καλούμεθα  πάντες  νά  μετέχωμεν  αὐτοῦ, ὡς  ἀναγκαίας  καί  ἀπαραιτήτου  καί  τοῦτ'  αὐτό  οὐρανίας  τροφῆς,  ἐν    παρέχεται  ἡμῖν  εἰς  βρῶσιν  καί  πόσιν  τό  σῶμα  καί  τό  Αἷμα  τοῦ  Κυρίου".

Ἕνας  ἄλλος  Πανεπιστημιακός  δάσκαλος (ὁ  Μάρκος  Σιώτης) ἀναφέρει  ὅτι  "ὁ  σκοπός  τῆς  συστάσεως  καί  τελετουργίας  τῆς  Θ. Εὐχαριστίας, πληροῦται  διά  τῆς  μεταλήψεως  αὐτῆς  ὑπό  τῶν  πιστῶν".  Εἶναι  ἀδιανόητον  νά  παρακολουθοῦμε  τήν  Θ. Λειτ/γία  καί  νά  μήν  μετέχωμε  στήν  Θ.  Μετάληψη.

Καί    ἀείμνηστος  π. Γερβάσιος  Παρασκευόπουλος  γράφει: " Εἷς  καί  μοναδικός  σκοπός  τῆς  Θ. Λειτ/γίας  εἶναι  νά  φθάσῃ  εἰς  τήν  μετάληψιν τῶν  πιστῶν, διά  τούς  ὁποίους  καί  μόνον,  ἐτελέσθη  τό  Μέγα  Μυστήριον  τῆς  Θ. Εὐχαριστίας".

Δυστυχῶς  ὅμως  σήμερον  ἀρκετοί   ἔχουν  ἄγνοιαν  τοῦ  Μυστηρίου  καί  αὐτή    ἄγνοια  δέν  ἀφορᾶ  μόνο  τούς  λαϊκούς, ἀλλά  καί  πολλούς  ἀπό  ἡμᾶς  τούς  κληρικούς,  ἀκόμα  καί  Ἐπισκόπους.  Σέ  ἕνα  παλαιό  τεῦχος  τοῦ  περιοδικοῦ  "Ορθοδοξία"  πού  ἐκδιδόταν  στήν  Κωνστ/πολη (τευχ. 103, σελ 314 τοῦ 1934  ἔτους),    Μητροπολίτης  Ρόδου  Ἀπόστολος,  ἐρωτᾶ  τό  Πατριαρχεῖο  νά  τοῦ  ἀπαντήσῃ,  ἐάν  πρέπῃ  οἱ  χριστιανοί  νά  κοινωνοῦν  καί  σέ  ἄλλας  ἑορτάς    περιόδους  τοῦ  ἔτους,  ἐκτός  τῶν  κεκανονισμένων,  δηλ.  τοῦ  Πάσχα,  τῶν  Ἁγίων  Ἀποστόλων,  τῆς  Κοιμήσεως  τῆς  Θεοτόκου  καί  τῶν  Χριστουγέννων.  Βέβαια  τό  Πατριαρχεῖο  τοῦ ἀπάντησε  ὅτι  ἐπιτρέπεται  νά  κοινωνοῦν  οἱ  πιστοί  καί  ἐκτός  τῶν  τεσσάρων  αὐτῶν  μεγάλων  ἑορτῶν,  ἀλλά  βλέπομε  τήν  ἄγνοιαν  τοῦ  Ἐπισκόπου.

Δυστυχῶς  ὅμως  ὑπάρχουν  καί  σήμερον  Πνευματικοί  οἱ  ὁποίοι  ὑποστηρίζουν  καί  συστήνουν  τήν  συμμετοχή  στήν  Θεία  Εὐχαριστία  μόνο  αὐτές  τίς  τέσσερις  ἑορτές.  Βέβαια  ἐάν  συντρέχουν  λόγοι  εἰδικοί, π.χ  κωλυμάτων,  σοβαρῶν   ἁμαρτημάτων,  ἔχει  τό  δικαίωμα  νά  ἐπιβάλλῃ  καί  ἀκόμη  λιγότερες  φορές  τόν  χρόνο  νά  μετέχῃ  στήν  Θεία  Εὐχαριστία    πιστός.

Καί  μία  πατριαρχική  πράξις  ἐπί  Πατριάρχου  Καλλινίκου  τοῦ  Ἀκαρνάνος  ὁρίζει  ὅτι :  "τό  Σῶμα  καί  τό  Αἷμα  τοῦ  Χριστοῦ  μεταδίδεται  εἰς  πάντας  τούς  προσερχομένους  εἰς  αὐτό,  Ἱερωμένους  καί  λαϊκούς",  καί  μάλιστα  ἀφορίζει  τούς  ἀντιθέτως  φρονοῦντας,  ἀπό  ὅτι  φρονεῖ  καί  διδάσκει    Ἐκκλησία.

Τά  ὁφέλη  πού  ἀποκομίζει    πιστός  ἀπό  τήν  συμμετοχή του  στό  μυστήριο  τῆς  Θ.  Εὐχαριστίας,  μᾶς  τά  παρουσιάζει    εὐχή  τῆς  μετουσιώσεως  τῶν  Τιμίων  Δώρων,  τήν  ὁποίαν  ἀπαγγέλει  μυστικῶς    λειτουργός  στήν  Θ. Λειτουργία.  " Ὥστε  γενέσθαι  τοῖς  μεταλαμβάνουσιν  εἰς  νῆψιν  ψυχῆς,  εἰς  ἄφεσιν  ἁμαρτιῶν,  εἰς  κοινωνίαν  τοῦ  Ἁγ. Πνευματος,  εἰς  Βασιλείας  Οὐρανῶν  πλήρωμα,  εἰς  παρρησίαν  τῶν  πρός  σε,  μή  εἰς  κρίμα    κατάκριμα".

Καί    Ἁγ. Ἰωάννης    Χρυσόστομος  στήν Γ' εὐχή  τῆς  μεταλήψεως  λέγει  σχετικά  μέ  τά  ὀφέλη :  "Εἰς  ἁγιασμόν  καί  φωτισμόν  καί  ρῶσιν  τῆς  ταπεινῆς  μου  ψυχῆς  καί  τοῦ  σώματος, εἰς   κουφισμόν  τοῦ  βάρους  τῶν  πολλῶν  μου  πλημμελημάτων, εἰς  φυλακτήριον  πάσης  διαβολικῆς  ἐνεργείας·  εἰς  ἀποτροπήν  καί  ἐμπόδιον  τῆς  φαύλης  μου  καί  πονηρᾶς  συνηθείας,  εἰς  ἀπονέκρωσιν  τῶν  παθῶν, εἰς  περιποίησιν  τῶν  ἐντολῶν  σου,  εἰς  προσθήκην  τῆς  θείας  σου  χάριτος  καί  τῆς  σῆς  βασιλείας  οἰκείωσιν".

Καί    Συμεών  Ἀρχιεπ.  Θεσσ/κης  γράφει:  "Ἡ  Θ. Κοινωνία  εἶναι  ἔνωσις  Θεοῦ  μέ  ἡμᾶς, θέωσις  ἰδική  μας,  ἁγιασμός,  ἔλαμψις,  γέμισμα  χάριτος,  ἐμπόδιον  κάθε  ἐναντίου,  χορηγία   κάθε   καλοῦ". 

Ὅσον  συχνότερα  προσέρχεται  καί  μεταλαμβάνει    πιστός,  τόσον  περισσότερον  ἀπολαμβάνει  τίς  ὡφέλειες  πού  προέρχονται  ἀπ' αὐτήν,  μεταξύ  τῶν  ὁποίων  καί  τήν  ἔνωσίν  του  μετά  τοῦ  Θεοῦ,  τήν  θέωσιν.

Καί    Αγ.  Ἰγνάτιος    Θεοφόρος,  ὅταν  ὁδηγεῖτο  ἀπό  τή  Συρία  στήν  Ρώμη  γιά  νά  μαρτυρήσῃ  ἔγραφε  στούς  Ρωμαίους:  "Οὐχ  ἥδομαι  τροφῇ  φθορᾶς,  οὐδέ  ἡδοναῖς  τοῦ  βίου  τούτου·  ἄρτον  τοῦ  Θεοῦ  θέλω,  ἄρτον  οὐράνιον,  ἄρτον  ζωῆς,    ἐστι  σάρξ  Ἰησοῦ  Χριστοῦ  τοῦ  Υἱοῦ  τοῦ  Θεοῦ, ....  καί  πόμα  θέλω  τό  αἷμα  αὐτοῦ,    ἐστίν  ἀγάπη  ἄφθαρτος  καί  ἀέναος  ζωή.  Οὐκ  ἔτι  θέλω  κατ' ἀνθρώποις  ζῶν".

Συνεχίζεται …………..                                                                                 π.Μ.Κ.

 

 

 

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

                              ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ  ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ   (30  – 5 -  2021)

"Πᾶς    πίνων  ἐκ  τοῦ  ὕδατος  τούτου  διψήσει  πάλιν·  ὅς  δ'  ἄν  πίῃ  ἐκ  τοῦ  ὕδατος  οὗ  ἐγώ  δώσω  αὐτῷ,  οὐ  μή  διψήσει  εἰς  τόν  αἰῶνα".

διάλογος  τοῦ Χριστοῦ μέ τήν Σαμαρείτιδα στό πηγάδι  τοῦ  Ἰακώβ,  ἐχάρισε στήν  ἀνθρωπότητα  τήν  ἀποκάλυψη  τοῦ  ἀληθινοῦ  Θεοῦ.  Ὅταν Κύριος  εἶπε  τά λόγια:   "Πνεῦμα Θεός  καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί  ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν", διετύπωνε  καί παρέδιδε  στόν  κόσμο  τήν τέλεια καί ἀληθινή  θρησκεία, πού ἦλθε νά φυτευθῇ στή γῆ, νά ξερριζώσῃ ψεύτικες θρησκεῖες καί ἀπατηλά ἐπινοήματα τῆς ἀνθρώπινης σοφίας καί νά ὑψωθῇ πάνω ἀπό τήν εἰδωλολατρία, τήν πλάνη, τήν ἀπιστία καί τήν τυπολατρία. Ὁ Χριστός ἔφερε τήν ἐπίγνωση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τῆς πνευματικῆς λατρείας, τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου καί  τοῦ  αἰώνιου  προορισμοῦ  του.

 συνάντηση  τοῦ  Ἰησοῦ μέ τήν Σαμαρείτιδα, εἶναι ἐπικοινωνία τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τοῦ Δημιουργοῦ μέ τά πλάσματά του, τῆς ἄπειρης ἁγιότητας  καί  τῆς  ἁμαρτωλῆς  ἀνθρωπότητας.  Ἡ θρησκεία τῆς ἀγάπης ἔρχεται νά ἐξαγιάσῃ καί νά σώσῃ τόν πεσμένο ἄνθρωπο. Ἡ πηγή τῆς ζωῆς κοντά σέ ἕνα πηγάδι, ἀφίνει νά ξεχυθοῦν οἱ κρουνοί τῆς θεογνωσίας, γιά νά  χορτάσῃ  τή  δίψα,  τοῦ  πνεύματος  καί  τῆς  καρδιᾶς  τοῦ  ἀνθρώπου.

Ὁ Κύριος περνᾶ  μέσα ἀπό τή Σαμάρεια καί σταματᾶ στή Σιχέμ στό ἱστορικό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ. Ἐκεῖνο  τό  νερό  θά εἶναι ἕνα σύμβολο. Κανένα ὑλικό στοιχεῖο δέν μποροῦσε νά παραστήσῃ τόσο, τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὅσο τό νερό.  Ἐκεῖνος εἶναι τό  «ὕδωρ τό ζῶν», πού ἦλθε νά δροσίσῃ, νά καθαρίσῃ καί νά  ζωογονήσῃ τήν ἁμαρτωλή  ἀνθρωπότητα.  Γιαὐτό καί  δέν ὑπολογίζει κόπους καί ταλαιπωρίες. Δέν σκέπτεται τήν πεῖνα, οὔτε θέλει νά δοκιμάσῃ  τίποτε, ὅταν οἱ μαθηταί  τοῦ προσέφεραν  τροφή.  Δέν ζητᾶ νά ἀναπαυθῇ.  Λίγο νερό ζήτησε ἀπό τή Σαμαρείτιδα ἀλλά δέν ἥπιε. Ἦταν μιά ἀφορμή γιά νά ἀνοίξῃ τόν διάλογο. Τήν καρδιά του φλογίζει ὁ πόθος τῆς σωτηρίας  τοῦ  κόσμου. 

Ἐκείνη  διστάζει  καθώς  βλέπει  ἕναν  Ἰουδαῖο  νά  τῆς  ζητᾶ  νερό.  Ξέρεις πώς  οἱ  σχέσεις  μας  δέν  εἶναι  καλές.  «Οὐ  γάρ  συγχρῶνται  Ἰουδαίοι Σαμαρείταις». Δέν τά πᾶνε καλά οἱ Ἰουδαίοι μέ τούς  Σαμαρεῖτες.  Καί ὁ Κύριος ἀπαντᾶ:  « Ἄν  ἤξερες  ποιός  εἶμαι  καί  ποιά  εἶναι  ἡ δωρεά  τοῦ  Θεοῦ,  ἐσύ θά  μοῦ ζητοῦσες νά σοῦ δώσω ἀπό τό δικό μου νερό, πού ὅποιος  πίνει,  δέν  ξαναδιψάζει».

Δέν ἔχεις κουβᾶ, οὔτε σχοινί καί τό πηγάδι εἶναι βαθύ, λέγει ἡ Σαμαρείτις.  «Ποιό εἶναι αὐτό τό νερό;»  Μεθοδικά, ἤρεμα,  εὐγενικά,  χωρίς ἡ ἴδια νά τό νοιώσῃ, ἄρχισε νά  δροσίζεται  καί νά ἐξαγνίζεται ἀπό τό ἀθάνατο νερό τῆς θείας χάριτος.  Εἶναι τό νερό πού εἰσδύει στά βάθη τῆς  ψυχῆς  καί  κάνει  νά  φυτρώσουν  ἱεροί  πόθοι  καί  ἅγια  αἰσθήματα.

"Φώναξε τόν ἄνδρα σου" τῆς λέγει.  "Μά δέν ἔχω ἄνδρα". "Ἀλήθεια λέγεις, γιατί ζεῖς παράνομα". Ὁ Παντογνώστης Κύριος ἄρχισε νά ἀποκαλύπτῃ τήν κρυμμένη καί ἁμαρτωλή ζωή της καί τήν ὁδηγεῖ σέ μετάνοια.  "Εἶχες πέντε ἄνδρες  καί  αὐτόν  πού  ἔχεις  τώρα,  δέν  εἶναι  νόμιμος".

"Κύριε,  ἀλήθεια εἶναι ὅλα αὐτά.  Βλέπω πώς εἶσαι Προφήτης·  τά γνωρίζεις  ὅλα. Πές μου σέ παρακαλῶ ποῦ πρέπει νά λατρεύεται ὁ Θεός;  Στά Ἱεροσόλυμα, ὅπως κάνετε ἐσεῖς οἱ Ἰουδαίοι ἤ στό ὄρος Γαριζείν, ὅπως νομίζομε ἐμεῖς οἱ Σαμαρεῖτες;"  Οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο. Ὁ Θεός λατρεύεται παντοῦ, γιατί εἶναι Πνεῦμα·  ἀρκεῖ  μονάχα  νά τόν λατρεύουν οἱ  ἄνθρωποι  "ἐν  πνεύματι  καί  ἀληθείᾳ".

  ἁμαρτωλή Σαμαρείτις μέ τήν εὐλογημένη ἐκείνη συνάντηση ἐπῆρε τό ἀθάνατο νερό, τήν θεογνωσία, τήν ἀληθινή πίστη. Ἐγνώρισε τόν Χριστό.  Μιά καινούρια  ζωή ἀρχίζει·   ἕνας  νέος κόσμος κτίζεται στά βάθη της.  Μιά σειρά ἀπό θεῖες μεταβολές συντελοῦνται στήν ψυχήν της.  Μπῆκε στόν δρόμο τῆς Χάριτος, τῆς ἀναγεννήσεως, τῆς σωτηρίας.  Τό πνεῦμα της φωτίσθηκε, ἡ καρδιά της  γοητεύτηκε,  αἰχμαλωτίστηκε  στήν  ἀγάπη  τοῦ  Χριστοῦ.

Μέσα της  σωριάστηκε  ἕνας παλιός ἁμαρτωλός κόσμος, γιά νά κτισθῇ  τό νέο οἰκοδόμημα μιᾶς ἁγίας ζωῆς. Ἕνας φλογερός Ἀπόστολος ἑτοιμάζεται.  Τρέχει στούς συμπολίτες της καί ὁμολογεῖ τόν Χριστό, Μεσσία καί Κύριο. Θά γίνῃ  μιά  μεγάλη  ἁγία  καί  θά  μαρτυρήσῃ  γιά  τήν  πίστη.  

Ἀπό τήν ἁμαρτωλή Σαμαρείτιδα, ἔβγαλε ὁ Χριστός τήν μεγάλη Ἁγία Φωτεινή.   Φωτίσθηκε ἡ  ἴδια,  ἐφώτισε  τά παιδιά της, τά ἀδέλφια της, τούς χωριανούς της καί  ἄπειρα  πλήθη  ἀνθρώπων,  μέ  τή  διδασκαλία  της  καί  μέ  τήν  μετέπειτα  ζωή  της.

Αὐτό τό λαμπρό περιστατικό ἑορτάζει  ἡ ἐκκλησία μας  την  Κυριακή  τῆς  Σαμαρείτιδος. Εἶναι  ἕνα  ἀπό  τά  πέντε  θαύματα  πού  περιγράφει ὁ ἱερός Εὐαγγ.  Ἰωάννης, γιά  νά δείξῃ πώς ὁ Χριστός, ὁ  ἀναμενόμενος  Μεσσίας,  εἶναι  ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής.  Ἐξαίρετο παράδειγμα μετανοίας καί ἁγιότητας, δράσεως καί μαρτυρίου, ἡ Μεγαλομάρτυς Φωτεινή, μένει Ἀπόστολος καί θαυματουργή,  στήν  κορυφή  τῆς  πυραμίδας  τῶν  ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας  καί  εἴθε  νά  πρεσβεύει  πρός  τόν  Κύριον  ὑπέρ  πάντων  ἡμῶν.  Ἀμήν.