Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ

Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα και δείτε φωτογραφίες από την λιτάνευση του Επιταφίου μας

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ
Κάντε "κλικ" στην εικόνα

Παρασκευή 29 Μαΐου 2020

Πανελλήνιες Ἐξετάσεις

ΙΕΡΑ  ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ  ΔΙΑ  ΤΟΥΣ  ΜΑΘΗΤΑΣ  ΤΩΝ  ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ  ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ

      Ἐνημερώνουμε  τούς  ὑποψηφίους  μαθητάς  διά  τίς  Πανελλήνιες  ἐξετάσεις,  ὅτι  εἰς  τόν  Ἱερόν Ναόν  Ἁγίου  Νικολάου  Ἰλίου,  θά  γίνει  την  ΚΥΡΙΑΚΗ  14  ΙΟΥΝΙΟΥ  καί  ὥρα  7 μ.μ.,  Ἱερά  Παράκλησις  στόν  Δεσπότη  Χριστό,  ὑπέρ  ἐπιτυχίας  αὐτῶν  στά  Ἀνώτατα  Ἰδρύματα.
     Προσκαλοῦνται  οἱ  μαθηταί  ἤ  οἱ  γονεῖς  αὐτῶν,  ὅπως  προσέλθουν  καί  συμπροσευχηθοῦν  μετά  τῆς  Ἐκκλησίας,  ὑπέρ  ἐπιτυχίας  αὐτῶν.

                                                                                        Ἐκ  τοῦ  Ἱεροῦ  Ναοῦ     

Πρόγραμμα Ἰουνίου 2020


ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΑΓΙΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΙΛΙΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
MHNOΣ    Ι Ο Υ Ν I Ο Y     2 0 2 0

2/6/020    ΤΡΙΤΗ                          4.30 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ
3/6/020    ΤΕΤΑΡΤΗ             
                                                        7 μ.μ.  Ἱερά  Παράκλησις  Θεοτόκου
 4/6/020   ΠΕΜΠΤΗ                    4.30 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ
 5/6/020   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ   (Ἁγ.  Δωροθέου  Ἐπισκόπου  Τύρου)
                                                        7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία 
                                                        3 μ.μ.  Μνημόνευσις  Κολλύβων
 6/6/020   ΣΑΒΒΑΤΟ   τῶν  Ψυχῶν  
                                                         7 π.μ. Θεία  Λειτουργία  - Μνημόνευσις  Κολλύβων
 7/6/020     ΚΥΡΙΑΚΗ   (Τῆς  Πεντηκοστῆς)
                                        7 π.μ.  Ὄρθρος  - Θεία  Λειτουργία  - Ἐσπερινός  Γονυκλισίας
 8/6/020    ΔΕΥΤΕΡΑ  ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ  ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ 
(Τήν  ἑβδομάδα   αὐτή  καταλύονται  τά  πάντα)
                                                        7 π.μ.  Ὄρθρος  - Θεία  Λειτουργία 
 9/6/020     ΤΡΙΤΗ                        4.30 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ
10/6/020    ΤΕΤΑΡΤΗ              
                                                        7 μ.μ.  Ἱερά  Παράκλησις  Λουκᾶ  τοῦ  Ἰατροῦ
12/6/020    ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ           4.30  μ.μ.   Ἱερά  Ἐξομολόγησις   π.  Μιχαήλ
13/6/020    ΣΑΒΒΑΤΟ             
                                                         7 π.μ.  Ὄρθρος  - Θεία  Λειτουργία 
14/6/020    ΚΥΡΙΑΚΗ   (Τῶν  Ἁγίων  Πάντων)
                                                    7 π.μ.  ἔως  9.30  π.μ.   Ὄρθρος  καί  Α΄  Θεία  Λειτουργία 
                                                    10 π.μ.  ἔως  11.15 π.μ.  Β΄ Θεία  Λειτουργία
                     7 μ.μ.  Ἱερά  Παράκλησις  εἰς  τόν  Ἰησοῦν  Χριστόν  διά  τούς  μαθητάς  
                                 τῶν  Πανελληνίων
15/6/020   ΔΕΥΤΕΡΑ   (ΑΡΧΗ  ΝΗΣΤΕΙΑΣ  ΑΓΙΩΝ  ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ)
16/6/020    ΤΡΙΤΗ          
                                                    4.30 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ                      
17/6/020    ΤΕΤΑΡΤΗ   
                                                     7 μ.μ.  Ἱερά  Παράκλησις  Ἁγ.  Φανουρίου - πίττες 19/6/020    ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ     (Ἁγίου  Ἰούδα  τοῦ  Ἀποστόλου)      
                7 π.μ.  Ὄρθρος  - Θεία  Λειτουργία  στό  Παρεκκλήσιον  τοῦ  Ἁγ.  Νικολάου
                                                      4.30  μ.μ.   Ἱερά  Ἐξομολόγησις  π.  Μιχαήλ
20/6/020    ΣΑΒΒΑΤΟ           
                                                      7 π.μ.  Ὄρθρος  - Θεία  Λειτουργία 
21/6/020    ΚΥΡΙΑΚΗ   (Β΄ Ματθαίου)
                                                     7 π.μ.  ἔως  9.30  π.μ.   Ὄρθρος  καί  Α΄  Θεία  Λειτουργία 
                                                     10 π.μ.  ἔως  11.15 π.μ.  Β΄ Θεία  Λειτουργία
23/6/020    ΤΡΙΤΗ           
                                                     4.30 μ.μ.  Ἱερά  Ἐξομολόγησις    π.  Μιχαήλ                      
24/6/020    ΤΕΤΑΡΤΗ  (Γενέθλιον  Ἰωάννου  Προδρόμου)
                                                            7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία                      
                                                            7  μ.μ.  ΑΓΙΟ   ΕΥΧΕΛΑΙΟ
26/6/020  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ    
                                                            4.30 μ.μ.   Ἱερά  Ἐξομολόγησις  π.  Μιχαήλ
27/6/020  ΣΑΒΒΑΤΟ           
                                                            7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία  
28/6/020  ΚΥΡΙΑΚΗ   (Ἁγ.  Ἀναργύρων  Κύρου  &  Ἰωάννου)
                                                             7 π.μ.   Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία 
29/6/020  ΔΕΥΤΕΡΑ  (Ἀποστόλων  Πέτρου  &  Παύλου)
                                                             7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία  
30/6/020  ΤΡΙΤΗ    (Σύναξις  Ἁγίων  Ἀποστόλων)
                                                              7 π.μ.  Ὄρθρος  -  Θεία  Λειτουργία  
              
                                                                                                             ΕΚ  ΤΟΥ  ΙΕΡΟΥ  ΝΑΟΥ

Κυριακή 24 Μαΐου 2020

ΚΗΡΥΓΜΑ


ΚΗΡΥΓΜΑ   ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  κ. κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ
(Στήν  Κυριακή  τοῦ  τυφλοῦ)
«Ραββί  τίς  ἥμαρτεν,  οὗτος    οἱ  γονεῖς  αὐτοῦ,  ἵνα  τυφλός  γεννηθῇ;»
Τό  ἐρώβτημα  αὐτό,  πού  ἀπευθύνουν  οἱ  μαθητές  στόν  Διδάσκαλό  τους,  εἶναι  ἕνα  πρόβλημα  πού  ἀπασχολεῖ  διαχρονικά  ὁλόκληρη  τήν  ἀνθρωπότητα,  καθώς  καθημερινά  βρίσκεται  ἀντιμέτωπη  μέ  τήν  ἀρρώστεια  καί  τόν  θάνατο.
Ποιός  φταίει  γιά  τήν  ὀδύνη  καί  τόν  πόνο  τῆς  ἀνθρώπινης  ὕπαρξης;
  Μωσαϊός  νόμος  προσηλωμένος  σέ  μιά  νομικιστική  τυπολατρεία  ἑρμηνεύει  τήν  παρουσία  τῆς  ἀσθένειας  ἀποκλειστικά  καί  μόνο  ὡς  ἐξιλεωτικῆς  τιμωρίας  ἀπό  τόν  Θεό  ἐξ  αἰτίας  τῆς  παραβατικότητος  τοῦ  πάσχοντος.    ἁμαρτία  εἶναι    αἰτία  τῶν  δεινῶν  του.
  Ἰησοῦς,  στό  σημερινό  ἀπόσπασμα  ἀπό  τό  ἱερό  Εὐαγγέλιο   προτείνει  νά  κατανοήσουμε  τήν  ἔννοια  τῆς  ἁμαρτίας  ἀπό  τήν  ἄλλη  ὀπτική  γωνία  κάνοντας  στήν  οὐσία  μία  ὑπέρβαση,  γιατί  δέν  θέλει  νά  καταργήσῃ  τόν  Μωσαϊκό  νόμο,  ἀλλά  νά  τόν  συμπληρώνῃ.  Ἔτσι    ἀπάντησή  Του  προσφέρει  στόν  καθένα  μας  μιά  ἄλλη  προοπτική  στήν  ἀντιμετώπιση  ῶν  ὀδυνῶν  τῆς  ζωῆς:  «Οὔτε  αὐτός  ἁμάρτησε – λέγει – οὔτε  οἱ  γονεῖς  του,  ἀλλά  γιά  νά  φανερωθοῦν  μέ  τή  θεραπεία  τοῦ  τυφλοῦ  ὅσα    Θεός  πραγματοποιεῖ  γιά  τήν  σωτηρία  τῶν  ἀνθρώπων». 
  λόγος  Του  εἶναι  λόγος  παρηγορητικός.
Τά  δεινά  πού  ἀνσκήπτουν  στήν  ἀνθρώπινη  κοινωνία  δέν  εἶναι  πάντοτε  τό  ἀποτέλεσμα  μιᾶς  τιμωρίας,  ἀλλά  κυρίως  εἶναι    ἀρχή  γιά  τή  φανέρωση  τῆς  παρουσίας  καί  τῆς  δυνάμεως  τοῦ  Θεοῦ  στήν  καθημερινότητα  τῆς  ζωῆς  μας.  Εἶναι  ὅπως  λέγεται  «ἡ  ἐπίσκεψη»  τοῦ  Θεοῦ  στήν  ἀνοχύρωτη  ὕπαρξή  μας.
Γιά  τό  Χριστό,    ἀσθένεια  παύει  νά  εἶναι    εἱμαρμένη,  τό  κάρμα    τό  πεπρωμένο  αὐτοῦ  τοῦ  κόσμου  καί    ἄνθρωπος  δέν  ἀποβαίνει  πιά  δικό  τους  ἀνήμπορο  ὑποχείριο.  Ἐξἀλλου    ὅποια  ἀσθένεια  μπορεῖ,  ἄν    ἴδιος    ἄνθρωπος  τό  θελήσει,  νά  τόν  ὁδηγήσει  σέ  ἐμπειρία  καί  κοινωνία  μέ  τόν  Θεό.
Τό  ζητούμενο  λοιπόν  εἶναι  νά  γίνει    ἄνθρωπος  δεκτικός  αὐτῆς  τῆς  ἀλήθειας,    ὁποία  τίς  περισσότερες  φορές  ξεπερνᾶ  τή  λογική  του  καί  τόν  ἐγκλωβισμό  τῆς  ὕπαρξῆς  του  σέ  αὐτήν.
Ἕνας  σύγχρονος  θεολόγος   διαπιστώνει  ὅτι: «ὅλες  οἱ  ἀναφάλειες  τοῦ  ἀνθρώπου,  προέρχονται  ἀπό  τόν  φόβο  γιά  τό  θάνατο,  πού  ἔρχεται  ἀμείλικτα».
Κατά  τήν  διάρκεια  τῆς  ἀνθρώπινης  ἱστορικῆς  ἐξέλιξης    παρουσία  τῆς  νόσου  καί    φόβος  ἀπέναντι  στό  θάνατο  ὁδήγησε  τούς  διανοητές  στήν  διατύπωση  πολλῶν  κοσμοθεωριῶν,  ποικίλων  κοινωνικοφιλοσοφικῶν  πεποιθήσεων  καί  θρησκευτικῶν  παραδόσεων,  πού  πασχίζουν  νά  ἐξηγήσουν  τήν  αἰτία  καί  τόν  τρόπο  ἀντιμετώπισης  τῆς  ἀρρώστειας  καθώς  καί  τοῦ  τέλους  τῆς  ζωῆς.  Στήν  προσπάθεια  αὐτή,  οἱ  διανοητές  μίλησαν γιά  μετενσάρκωση,  γιά  Ἰλίσια  πεδία,  γιά  τόν  Ἀχέροντα    τόν  Ἅδη  δίνοντας  συχνά  μιά  ὑλιστική  προοπτική  στήν  ἀνακούφιση  τοῦ  ἄγχους  πού  μᾶς  προκαλεῖ  τό  πλησίασμα  κάθε  ἀπώλειας    θανάτου.
«Ἡ  ἀσθένεια  καί    θάνατος  βρίσκονται  στό  κέντρο  τῆς  θρησκείας  καί  τοῦ  πολιτισμοῦ  καί    στάση  μας  ἀπέναντι  στήν  ἀσθένεια  καί  τό  θάνατο  προσδιορίζει  τή  στάση  μας  ἀπέναντι  στή  ζωή»,  θά  σημειώσει    π.  Ἀλέξανδρος  Σμπέμαν.
Ὅλα  αὐτά  ἀποδεικνύουν  πώς    πιό  εὐμετάβολη  κατάσταση  στή  ζωή  τοῦ  σύγχρονου  ἀνθρώπου  εἶναι    σωματική  του  ὑγεία.  Κάθε  φορά  ὅμως  πού  τό  σχετικό  ἀγαθό  τῆς  ὑγείας  ἐξυψώνεται  σέ  ἀπόλυτο  ἀγαθό,  ἐπιφέρει  πολλές  ἀνισορροπίες  στό  κοινωνικό  γίγνεσθαι.
Αὐτό  εἶναι  τό  σημαντικώτερο  αἴτιο  γιά  τό  ὁποῖο  σήμερα  διαπιστώνουμε  ὁρισμένες  κραυγαλέες  ἀντιφάσεις  στή  ζωή.
Ἀπό  τήν  μία  πλευρά    ἄνθρωπος  τῆς  ἐποχῆς  μας  φροντίζει  ὑπερβολικά  γιά  τήν  ὑγεία  του  ὀνομάζοντάς  την  ὑπέρτατο  ἀγαθό.  Πασχίζει  μέ  σπουδή  καί  ἐπιμέλεια  νά  ἐπιβιώσει  ἀπομακρύνοντας  ὅσο  περισσότερο  μπορεῖ  τό  φάσμα  τοῦ  θανάτου.  Καταθέτει  ὑπέρογκα  ποσά  γιά  νά  ἐξασφαλίσει  μιά  πιό  ποιοτική  ζωή.
Συγχρόνως,  ὅμως,  δέ  θά  διστάσει  νά  ἀφαιρέσει  τή  ζωή  ἑνός  ἀνεπιθύμητου  ἐμβρύου!   Νά  προβεῖ  στήν  εὐθανασία  μπροστά  στήν  ὀδύνη  τῆς  νόσου!  Νά  ἀδιαφορήσει  γιά  μυριάδες  θανάτους  παιδιῶν  στίς  χῶρες  τοῦ  Τρίτου  Κόσμου  ἐξ  αἰτίας  τῆς  ἀσιτίας.
Προφανῶς  δέν  ἀρνούμαστε  τό  ὅτι  ἐπιβάλλεται  καί  εἶναι  καθῆκον  τοῦ  χριστιανοῦ  νά  φροντίζει  γιά  τήν  ψυχοσωματική  του  ὑγεία  ἀφοῦ  καί    ψυχή  καί   τό  σῶμα  εἶναι  δῶρα  τοῦ  Θεοῦ  καί  «ἐσμέν  ναοί  Θεοῦ  τοῦ  ζῶντος».  Παράλληλα,  ὅμως,  δέν  θά  πρέπει  νά  λησμονοῦμε  ὅτι  καί    ἀσθένεια  ἀκόμη  καί  ὅταν  δέν  θεραπεύεται,  εἶναι  κι  αὐτή  παιδαγωγικό  δῶρο  τοῦ  Θεοῦ  γιά  τήν  φανέρωση  τῆς  Παρουσίας  καί  τῆς  δυνάμεώς  Τυ.
Ἀδελφοί  μου!
Μέσα  σέ  αὐτά  τά  πλαίσια  θά  πρέπει  νά  ἀντιμετωπίσουμε  σήμερα  καί  τήν  πανδημία  τοῦ  COVID -  19  πού  μᾶς  ἐπισκέφθηκε  καί  στέκεται  ἀκόμη  στό  κατώφλι  μας.
Νά  σταθοῦμε  μπροστά  στόν  Κϋρι  μέ  ἁπλότητα  καί  καθαρή  καρδιά  καί  νά  τόν  ρωτήσουμε  ὅπως  ἄλλοτε  οἱ  μαθηταί:  «Κύριε,  ποιός  ἁμάρτησε  ἐμεῖς    οἱ  πρόγονοί  μας  καί  ταλαιπωρούμαστε  τόσο  πολύ  σήμερα;».
Καί  μέ  τήν  προϋπόθεση  ὅτι  θά  παραμείνουμε  ταπεινά  καί  καρτερικά  στό  προσωπικό  μας  ταμιεῖον,  ἄς  ἀφουγκραστοῦμε  τήν  ἀγαπητική  του  ἀπόκριση:  «ὅλα  αὐτά  συμβαίνουν  γιά  νά  φανερωθεῖ  στόν  καθένα  σας    δόξα  τοῦ  Θεοῦ».
Ἄς  ἀφήσουμε  λοιπόν  τίς  καρδιές  μας  ἀνοικτές  ὥστε  καί  αὐτή    πανδημία  νά  γίνει  αἰτία  ἀποκάλυψης  τῆς  παντοδύναμης  ἀγάπης  τοῦ  Θεοῦ  μέσα  ἀπό  τήν  ἀδυναμία  μας  νά  κατανοήσουμε  τόν  τρόπο  πού  κάθε  φορά  Αὐτός  ἐπιλέγει  νά  μᾶς  ἐπισκέπτεται.
Εὐχόμενος  νά  ἔχετα  ὑγεία  καί  δύναμη  παρά  Θεοῦ  ἐσεῖς  καί  οἱ  οἰκογένειές  σας,  άναφωνῶ  μαζί  σας  τόν  νικητήριο  παιάνα:
ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ!

Μετά  πατρικῶν  πασχαλιων  εὐχῶν
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ἰλίου  Ἀχαρνῶν  &  Πετρουπόλεως
Α Θ Η Ν Α Γ Ο Ρ Α Σ

Σάββατο 16 Μαΐου 2020

Κήρυγμα Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Ἀθηναγόρου


ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ  ΣΕΒ/ΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ 
ΙΛΙΟΥ,  ΑΧΑΡΝΩΝ  &  ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
κ. κ.  ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ

  (Διά  τήν  Κυριακήν  τῆς  Σαμαρείτιδος)


«Κύριε,  οὔτε  ἄντλημα  ἔχεις,  καί  τό  φρέαρ  βαθύ  ἐστί.  Πόθεν  οὖν  ἔχεις  τό  ὕδωρ  τό  ζῶν;»

  σωματική  δίψα,  ἔφερε  τήν  Σαμαρείτιδα  τοῦ  ἀποσπά-σματος  τοῦ  σημερινοῦ  Εὐαγγελικοῦ  Ἀναγνώσματος,  στό  φρέαρ  τοῦ  Ἰακώβ,  τό  καταμεσήμερο.
Ἐκεῖ    Ἰουδαῖος  στήν  καταγωγή  Ἰησοῦς  ὑπόσχεται,  ὅτι  θά  τῆς  προσφέρει  «ζῶν  ὕδωρ».
  γυναίκα  προβληματίζεται,  καθώς  ἐσφαλμένα  θεωρεῖ,  ὅτι    Κύριος,  ἀναφέρεται  στό  ὑλικό  νερό,  τό  - κατά  τόν  Ἱερό  Χρυσόστομο -  «ἀέναον  καί  διαπαντός  ἀναβλύζον ...  τῶν  κρουνπων  οὐ  διακοπτομένων».
  λογική  της  ἔρχεται  ἀντιμέτωπη  μέ  μία  πρακτική  δυσκολία.
Πῶς  εἶναι  δυνατόν  νά  ξεπεραστοῦν  δύο  ἐμπόδια;  τό  βάθος  τοῦ  πηγαδιοῦ  καί    ἀνάγκη  ὑπάρξεως  εἰδικοῦ  σκεύους  γιά  τήν  ἄντληση  τοῦ  ὕδατος;
Τό  λογικό,  αὐτό,  ἀδιέξοδο  γίνεται    ἀφορμή,  ὥστε    Μεσσίας  νά  ἀνεβάσει  τό  νοῦ  της  ὑψηλότερα  καί  νά  ἐξηγήσει  ἀφ’ ἑνός  μέν,  ὅτι  ἀναφέρεται  στό  Ἅγιο  Πνεῦμα – τό  ὑπερβατικό,  δηλαδή,  ὕδωρ – καί  ἀφ’ ἑτέρου,  ὅτι    ἄντληση  τοῦ  ζῶντος  αὐτοῦ  ὕδατος  κατορθωνεται  λατρευτικῶς  «ἐν  Πνεύματι  καί  Ἀληθεία».
  «δίψα» τῆς  Σαμαρείτιδος  καί    ἔξοδός  της,  ἀπό  τήν  πόλη  γιά  νερό,  στόν  καύσωνα  τῆς  μεσημβρίας,  ἔχει  τό  ἀντίστοιχό  της  στήν  ἐκ  μέρους  τῆς  ἀνθρωπότητος  ἱστορική  ἀναζήτηση  τῆς  ἀληθινῆς  χαρᾶς  καί  τῆς  εὐδαιμονίας,  τή  στιγμή,  πού  ταυτόχρονα  καί  διαχρονικά  βιώνει  τό  γέλιο  καί  τό  κλάμα,  τόν  κόπο  καί  τόν  πόνο,  τή  θλίψη  καί  τή  δοκιμασία,  τήν  καταστροφή  καί  τήν  ἐρήμωση.
Κατά  τό  ἀγωνιῶδες  ψάξιμο,  οἱ  ἀντιφάσεδις  αὐτές  τῆς  ζωῆς  ὁδήγησαν  σέ  ὀρθολογιστικά  ἀδιέξοδα,  διότι  καί    ἔνδεια  σκεύους  καταλλήλου  ὑπῆρχε  καί    ἐπιφάνεια  τοῦ  ὕδατος  ἦταν  σέ  ἀπρόσιτα  καί  δισθεώρητα  βάθη.
Αὐτή    ἔλλειψη  γίνεται  φανερή  στό  τραγούδη  τοῦ  Χρήστου  Δάντη: «Δέν  ὑπάρχει  θεός».  Ἐκεῖ    ἄνθρωπος  μπροστά  στήν  ἀνημπόρια  καί  τήν  ὀδύνη  αἰσθάνεται,  ὅπως  λέγει  τό  τραγούδι  «σκληρός  κι  ἀπόκληρος  νά  τρέμει  ὁλόκληρος».  Καί  ἔχει  αὐτή  τήν  αἴσθηση,  ἀκριβῶς,  διότι  προσπαθεῖ  μάταια  νά  προσεγγίσει  πνευματικά  νοήματα,  μέ  τό  δικό  του  πεπερασμένο  ὀστράκινο  φθαρτό  σκεῦος.
  φιλόσοφος  Διογένης  πάλευε  νά  ἀπαλλαγεῖ  ἀπό  τήν  προσκόλληση  σέ  ὁποιαδήποτε  φθαρτή  καί  ὑλική  πραγματικότητα.  Κάποτε  μπροστά  σέ  μιά  πηγή  ἀντίκρυσε  ἕνα  παιδί  νά  σκύβει  καί  νά  ἀντλεῖ  δροσερό  νερό  μέ  τά  παιδικά  του  χέρια.  Ἀπό  τότε  πέταξε  τό  κύπελλό  του  λέγοντας:  «Νά  πού  ἕνα  μικρό  παιδί  μέ  ξεπέρασε!».  Ξεδίψασε,  χωρίς  τήν  ἀνάγκη  εἰδικοῦ  ἀνλίματος!
Δέν  ἀρνούμαστε  τό  ὅτι,    ὑλικότητα  εἶναι  ἀναγκαία  γιά  τήν  ἐπιβίωση,  ἀλλά  δέν  μπορεῖ  μόνη  της  νά  ἐκπληρώσει  τήν  ἐσωτερική  δίψα  τῆς  ἀνθρώπινης  ὕπαρξης  γιά  λύτρωση,  γιά  ὑπέρβαση,  γιά  «ὕδωρ  ἁλλόμενον  εἰς  ζωήν  αἰώνιον»,  γιά  κοινωνία  μέ  τόν  Θεό.
  Θεός  προσφέρεται  μέ  τό  δικό  του  ἀπειροτέλειο  τρόπο  στόν  ἄνθρωπο.
  ἄνθρωπος  χρειάζεται  νά  εἶναι  ἀπελεύθερος  ἀπό  τά  πράγματα,  πού  τόν  ἀγκιστρώνουν  ψυχικά  καί  τόν  ἐμποδίζουν  νά  «ἀντλήσει»  ἀπό  τή  Θεία  Πραγματικότητα.
Ἄναφέρουμε  μερικές  τέτοιες  ἀγκυλώσεις:
  ἐθιμοτυπική  ἐπανάληψη  τῶν  τελετουργιῶν: «πηγαίνω  στήν  Ἐκκλησία  γιατί  ἔχω  συνηθίσει  νά  πηγαίνω – μοῦ  ἔχει  γίνει  συνήθεια!»
Τά  ψυχαναγκαστικά  «πρέπει»:  «πρέπει  νά  κοινωνῶ  μία  φορά  τόν  μῆνα    κάθε  Κυριακή    Χριστούγεννα  καί  Πάσχα    ὅπως  τό  ἔχω  προγραμματίσει!».
  συναισθηματική  ἐκφόρτιση:  «φορτισμένος  συναισθηματικά,  ἔνοιωσα  ὄμορφα  τήν  ὥρα  τῆς  Θείας  Λειτουργἰας  καί  ὠθήθηκα  νά  κοινωνήσω!».
Ὅλοι  αὐτοί  οἱ  μεμονωμένοι  τρόποι  πλησιάσματος  τοῦ  Θεοῦ,  δέν  εἶναι  ἰκανοί  νά  μᾶς  κοινωνήσουν  μέ  τόν  Θεό,  διότι  σέ  τελευταία  ἀνάλυση  ἐκφράζουν  μόνο  μιά  ἐνστικτώδη  ἀνάγκη  γιά  ἱκανοποίηση  τῶν  φθαρτῶν  δερματίνων  χιτώνων  μας.
Γι’ αὐτό  ἐνῶ  μετέχουμε  στά  μυστήρια,  δέν  ζοῦμε  Ἁγιοπνευματικά  καί    χριστιανικότητά  μας  ἔχει  περιοριστεῖ  σέ  ἕναν  πλανεμένο  ἀτομικό  τρόπο  προσευχῆς  καί  λατρείας,  μακρυά  ἀπό  τήν  ἐκκλησιαστική  σύναξη  καί  στο  μαγικό  κυνήγημα  τοῦ  θησαυροῦ  τῶν  «φυλακτῶν»,  τοῦ  ὑλικοῦ  φωτός,  τῶν  «φετίχ»,  τοῦ  ἐθιμικοῦ  ἐκκλησιασμοῦ.
Στήν  προσπάθεια  νά  ἀντλήσουμε  τό  οὐράνιο  πνευματικό  ὕδωρ  μέ  δοχεῖα  ἀνάρμοστα  καί  μή  κατάλληλα,  ἀνήκει  καί    ἀγῶνας,  πού  γίνεται  τόν  τελευταῖο  καιρό,  νά  ἑρμηνευθεῖ    Ἀναμαρτησία  καί    Παναγιότητα  τοῦ  Τιμίου  Σώματος  καί  τοῦ  Ἀχράντου  Αἵματος  τοῦ  Χριστοῦ  μέσα  ἀπό  λογικές,  πεπερασμένες  ἐπιστημονικές  ἀποδείξεις  στά  τηλεοπτικά   παράθυρα  καί  τά  ραδιόφωνα.
  Θεία  Κοινωνία  εἶναι  ἕνα  θαῦμα  καί  τό  θαῦμα  ξεπερνᾶ  τή  λογική,  διότι  κατά  τόν  Ἅγιο  Νεκτάριο  Ἐπίσκοπο  Πενταπόλεως  τόν  θαυματουργό:  «ὅλα  τά  θαύματα  γίνονται  ἀπό  ὑπέρβαση  μερικῶν  νόμων  τῆς  φύσεως.  Τό  μυστήριο  τῆς  Θείας  Εὐχαριστίας  ὑπερβαίνει  ὅλους  τούς  ὅρους    τίς  μορφές  μέ  τίς  ὁποῖες  γίνονται  φανεροί  οἱ  νόμοι  τῆς  φύσης.  Εἶναι  τό  μεγαλύτερο  ὅλων  τῶν  θαυμάτων  καί  τό  ὑψηλότερο,  διότι  ξεπερνᾶ  κάθε  κατανόηση».
Τό  σκεῦος  λοιπόν  τό  δικό  μας  τό  ἀνθρώπινο,  εἶναι  πεπερασμένο  γιά  νά  δεχθεῖ  τό  Πνεῦμα  τό  Ἅγιο  καί  νά  κατανοήσει  τήν  ἀλήθεια.  Αὐτό  εἶναι  κατόρθωμα  τῆς  Θείας  Χάριτος  μέσα  στόν  ἄνθρωπο.  Αὐτή  τήν  πραγματικότητα  συνειδητοποίησε  καί    Ἁγία  Φωτεινή    Σαμαρείτιδα  σήμερα  καί  «ἀφῆκεν  οὖν  τήν  ὑδρία  αὐτῆς»  καί  ἔφθασε  στήν  πόλη  της  γιά  νά  κηρύξει  τόν  Χριστό.
Ἀδελφοί  μου,
  «Καραντίνα»  καί    πανδημία  τοῦ  COVID – 19,  μᾶς  δίδαξε,  ὅτι  πολλές  φορές  τά  πράγματα  καί    σχέση  μας  μέ  τήν  Ἐκκλησία  καί  τό  Θεό,  δέν  εἶναι  πάντα  αὐτονόητα.  Κάποτε  τά  ἔχουμε,  κάποτε  τά  στερούμαστε.
  ἐμμονή  σέ  ἐξωεκκλησιαστικές  πρακτικές  καί  συνήθειες  μᾶλλον  ἐπιφέρουν  τήν  ἀγωνία,  τό  φόβο  καί  τόν  πανικό.  Ἀπομακρύνουν  τήν  ἐμπιστοσύνη,  τή  γαλήνη,  τήν  ἡρεμία.
  χριστιανός  καλεῖται  νά  εἶναι  καρτερικός,  νά  ἐμπιστευθεῖ  τόν  ἑαυτόν  του  στήν  μητέρα  Ἐκκλησία,  νά  ὑπακούσει  μέ  χαρά  στίς  ἐπιταγές  της,  διότι    Ἐκκλησία  εἶναι  τό  ἄντλημα  τοῦ  ἀληθινοῦ  ὕδατος.
Ἐκεῖ  θά  βροῦμε  παρηγοριά,  χαρά,  εὐδαιμονία.
Ἀρκεῖ  μαζί  μέ  τήν  Ἁγία  Σαμαρείτιδα  νά  ἀφήσουμε  κι  ἐμεῖς  τή  δική  μας  ὑδρία,  ὥστε  νά  διεισδύσουμε  βαθύτερα,  πνευματικώτερα,  λυτρωτικά  στήν  Κοινωνία  μέ  τόν  Ἐσταυρωμένο  καί  Ἀναστημένο  Χριστό  μας,    ὁποῖος  διατίθεται  ταπεινά  καί  μακρόθυμα  μπροστά  στό  φρέαρ  τῆς  Ἁγίας  Τραπέζης  «προσφέρων  καί  προσφερόμενος».
Εὔχομαι    γήϊνη,  φθαρτή  ζωή  μας  νά  γεμίσει  μέ  τό  ἀληθινό  νερό,  πού  θά   μᾶς  ὁδηγήσει  στήν  αἰώνιο  ζωή.

Μέ  ἀναστάσιμες  πατρικές  εὐχές.
  Μητροπολίτης
Ἰλίου,  Ἀχαρνῶν  &  Πετρουπόλεως
Ἀθηναγόρας